لزوم حمایت جدی خودروسازان از خریداران وطنی

درخصوص کیفیت و قیمت خودروهای ساخت داخل، بحث های زیادی صورت گرفته که در حیطه این مقال نمی گنجد، اما یک واقعیت انکارناپذیر وجود دارد و آن اینکه، اعمال هزینه گمرکی سنگین برای خودروهای خارجی طی چند دهه، تأثیری بر کیفیت خودروهای ساخت داخل نداشته است. علاوه بر این این هزینه های سنگین واردات خودرو، باعث شده که خوردوسازان داخل با خیال راحت و بدون در نظر گرفتن کیفیت و امکانات خودروهای شان، اقدام به افزایش سرسام آور قیمت محصولات خود کنند.

در روزگاری که خودروسازن جهان تلاش برای افزایش کیفیت، امنیت و خدمات خودروها را برای حضور در عرصه رقابت جهانی، صدچندان کرده و حتی کار را به هوشمندسازی محصولات رسانده اند، مردم ما به دنبال رفع عیوب خودروهای صفرکیلومتر ساخت داخل، از این نمایندگی به آن نمایندگی می روند. یقینا همه ما این آرزو را داریم که ای کاش شرایطی بود که بتوانیم با خرید و بهره گیری از صنایع داخلی همچون خودرو از صنعت ملی حمایت کنیم، اما موضوع اینجاست که صاحبان صنایع خودروسازی برای حمایت از جان و مال هموطنان خود چه کرده اند؟! چگونه است که قیمت خودروهای وطنی هم قیمت و گاها بالاتر از قیمت پایه خودروهای خارجی است، اما از لحاظ امنیت، کیفیت و استانداردهای جهانی و حتی ضمانت و خدمات پس از فروش، در پایین ترین رده ها قرار دارند. آیا مثلا خودروسازان کشور «کره جنوبی» بابت دستمزد مهندسان و کارگران خط تولید خود، بهایی کمتر از شرکت های ایرانی می پردازند؟ یا اینکه این کشور مواد اولیه لازم برای تولید را ارزان تر از خودروسازان ایرانی خریداری می کند؟!

مسئولین محترم که اجازه می دهند خودروسازان داخلی، هرچند وقت یک بار قیمت محصولات خود را افزایش دهند، آیا به این نمی اندیشند که هرازچندگاهی بر کیفیت این خودروها و امکانات ارائه شده نظارت کنند، یا حداقل از شرکت های متخصص جهانی برای این منظور بهره بگیرند؟! آیا نمی دانند که اگر کیفیت خودروهای ایرانی بالاتر برود، امکان صادرات این محصولات علاوه بر عراق و افغانستان به کشورهای دیگر جهان هم میسر می شود. آیا زمان آن نرسیده که این انحصار شکسته شود؟!

موضوع دیگری که در ساخت خودروهای داخلی به آن بی توجهی می شود، میزان مصرف سوخت این خودروها است که تأثیر بسزایی در اقتصاد ممکلت و در نهایت ملت ایران دارد. به عنوان مثال خودروی پراید که حدود 14 سال از تولید آن می گذرد، اوایل ساخت معدل هر 100 کیلومتر کمتر از 5 لیتر بنزین مصرف می کرد، اما این معدل مصرف برای خودروی تولید سال 1383 به 6 لیتر رسید. علاوه بر این میزان مصرف این خودرو، طی چند سال اخیر باز هم افزایش یافته است به طوری که در سایت تولیدکننده این خودرو، میزان مصرف در سیکل ترکیبی 6.9 لیتر عنوان شده است. با فرض درست بودن این اطلاعات، عجیب است که در سیر تکاملی پراید، نسبت به زمان تولید، مصرف بنزین به این میزان افزایش پیدا کرده است. حال اینکه قیمت اولیه پرتیراژترین خودروی ایران از آغاز تاکنون، چندین برابر شده است.

این مثال بر روی خودروهای دیگر هم تطبیق می کند، خودروهایی چون پژو 405، پژو 206 و... به گفته مصرف کنندگان افت کیفیت و افزایش مصرف سوخت داشته اند.

اما باز هم درمورد پراید، سال 93، خبری نقل شده بود که بسیار تکان دهنده است. رئیس سازمان پزشکی قانونی پراید را رکورددار وسایل نقلیه در مرگ هموطنان ما در سال ۹۲ عنوان کرده و افزوده بود: در سال گذشته متأسفانه ۲ هزار و ۴۵۴ نفر به دلیل وقوع تصادف خودرو پراید جان خود را از دست دادند که این مسئله باعث شد تا ۱۳.۶ درصد از تصادفات منجر به مرگ به این خودرو اختصاص یابد. در یک دوره زمانی نیز قرار بود پلیس راهنمایی و رانندگی ایران طرحی را اجرا کند که به واسطه آن خودروی پراید فقط برای تردد درون شهری مورد استفاده قرار بگیرد و اجازه تردد برون شهری به آن داده نشود، ولی به دلیل این که تعداد قابل توجهی از مردم از این خودرو استفاده می‌کنند واجرای این طرح نارضایتی را به وجود خواهد آورد از اجرای آن صرف نظر کردند. سازمان استاندارد ایران در بین تمامی خودرو‌های داخل کشور در مقام اول بی کیفیت ترین را به ام.وی.ام 110 و مقام دوم را به پراید اعطا کرد. (منبع: خبرگزاری تسنیم؛ اردیبهشت 1393)

خودروهای به ظاهر لوکس تر تولیدی داخلی هم چندان چنگی به دل نمی زنند، خودروی تازه تولید «دنا» با قیمتی بیش از 40 میلیون تومان، امتیاز قابل توجهی نسبت به سمند یا پژو ندارد و بسیاری عقیده دارند که فقط شکل و شمایل اتاق عوض شده و امکانات موجود با قیمت آن همخوانی ندارد. پژو پارس هم که نزدیک 40 میلیون تومان قیمت دارد، باز هم مصرف بنزین بالایی دارد و امکانات خاصی نسبت به نمونه های اولیه خود ندارد، دیگر خودروهای هم این رده هم شرایط مشابهی دارند، مثلا سمند با چند نوع موتور تولید می شود که در واقع به نوعی فقط باعث ایجاد اختلاف قیمت چند میلیون تومانی است و ارمغان دیگری برای مشتریان ندارد.

برخی از مردم ترجیح داده اند که سراغ خودروهای چینی بروند که با قیمتی کمی بالاتر از خودروهای داخلی عرضه می شود، اما غافل از اینکه شاید از چاله به چاهی عمیق تر افتاده اند. کیفیت پایین این خودروها، ضعف و یا نبود امکاناتی چون خدمات پس از فروش، قطعات یدکی و کمبود تعمیرکاران متخصص در این رده از خودروها کاملاً مشهود است.

شاید انتخاب بعدی با وجود قیمت بالاتر، خودروهای مونتاژ داخل باشد که برخی آن را می پسندند، اما نسبت به هزینه  صرف شده، تعداد انتخاب های محدودی وجود دارد. به عنوان مثال، قیمت خودروی ماکسیما با کیفیت متوسط، بیش از 105 میلیون تومان است. خودرویی مانند «مزدا 3» هم قیمتی بین 110 تا 130 میلیون تومان دارد.

در این بین هستند کسانی که ترجیح می دهند با وجود شرایط اقتصادی فعلی، بخش قابل توجهی از سرمایه و درآمد خود را بپردازند تا از آسایش و امنیت کافی برای تردد در جاده های مختلف شهری و برون شهری بهره ببرند. خریداران ایرانی برای خرید خودروهای رده متوسط خارجی، باید بهایی نزدیک به دو برابر قیمت جهانی بپردازند.

فرمان هیدرولیک واقعی، کیسه های هوا، سیستم کروز کنترل، دنده  اتوماتیک، ترمز ای.بی.اس، مدت گارانتی قابل قبول و در کل خودروی با امنیت متوسط، مصرف بنزین معقول و همچنین امکانات به روز دیگر، چیزی است که مردم بابت هزینه گزاف خرید خودروی خارجی به دست خواهند آورد. حال قضاوت با شماست که بخواهید خودروی تولید داخل بخرید یا به دنبال محصولات دیگر کشورهای جهان باشید.

امید است روزی برسد که خودروسازان داخلی با ارائه محصولات باکیفیت و امنیتی در حد استانداردهای روز، حمایتی درخور و جدی از هموطنان خود به جا آورند و بابت مبلغی که از مشتریان دریافت می کنند، وسایل نقلیه مناسب ارائه نمایند.

محمد انصاری منش