نوعی بدبینی سیاسی نسبت به جامعه‌شناسی وجود دارد
مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد با اشاره به وجود یک نوع بدبینی سیاسی نسبت به جامعه‌شناسی در کشور، گفت: متأسفانه مدیران جامعه به تخصص جامعه‌شناسان احساس نیاز نمی‌کنند و این امر سبب شده تا جامعه‌شناسان در نظام اجتماعی جایگاه قابل توجهی نداشته باشند.
مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد با اشاره به وجود یک نوع بدبینی سیاسی نسبت به جامعه‌شناسی در کشور، گفت: متأسفانه مدیران جامعه به تخصص جامعه‌شناسان احساس نیاز نمی‌کنند و این امر سبب شده تا جامعه‌شناسان در نظام اجتماعی جایگاه قابل توجهی نداشته باشند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه یزد، دکتر «مسعود حاجی‌زاده میمندی» در نشست علمی اجتماعی «وضعیت جامعه‌شناسی در ایران، فرصت‌ها، چالش‌ها و راهکارها» که از سوی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد و با همکاری انجمن جامعه‌شناسی ایران دفتر یزد برگزار شد، با بیان این‌که وظیفه اصلی دانشگاه رفع ابهام و صراحت بخشیدن به مفاهیمی است که می‌تواند گمراه‌کننده باشد، گفت: هم‌اکنون وضعیت جامعه‌شناسی در کشور در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و این در حالی است که جامعه‌شناسی، علم مظلومی است و بدون این که شناخته شود، مورد حمله قرار گرفته است.
وی افزود: واژه جامعه‌شناسی برای اولین‌بار در ایران در سال ۱۳۲۰ توسط دکتر «غلامحسین صدیقی» ابداع شد و از آن سال تاکنون پژوهشگران بسیاری در زمینه جامعه‌شناسی به فعالیت پرداختند اما متأسفانه اغلب دیدگاهی منفی به این قضیه داشتند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان این‌که باید فرصت‌ها و دستاوردهای جامعه‌شناسی مورد توجه قرار گیرد، اظهار کرد: اگر بخواهیم درباره جامعه‌شناسی یک قضاوت منصفانه و علمی داشته باشیم و نقاط قوت و ضعف‌های آن را در کنار هم ببینیم، باید دستاوردهای جامعه‌شناسی را طی این ۷۰ سال بررسی کنیم.
حاجی‌زاده انجام پژوهش‌های جامعه‌شناسانه، تربیت دانشجو و پژوهشگر، تأسیس مجلات، سایت‌ها و انجمن جامعه‌شناسی، تألیف و ترجمه کتب جامعه‌شناسی، انجام نشست‌ها و کارگاه‌های جامعه‌شناسی، راه‌اندازی گروه‌های جامعه‌شناسی، تربیت دبیران و مدرسین جامعه‌شناسی، تأسیس مؤسسات پژوهشی، کمک به عملیاتی کردن برنامه‌های توسعه اجتماعی پنج‌ساله در سطح کشور را بخشی از دستاوردهای جامعه‌شناسی دانشگاهی دانست.
وی هم‌چنین افزایش آگاهی اجتماعی افراد جامعه، کمک به جنبش‌های اجتماعی و فرآیند ارتقا مدرنیته در ایران را نیز بخشی از دستاوردهای جامعه‌شناسی مردم‌مدار و انسان‌گرا عنوان کرد.
حاجی‌زاده در توضیح جامعه‌شناسی مردم‌مدار نیز گفت: جامعه‌شناسی مردم‌مدار در واقع فعالیت‌هایی است که دکتر «علی شریعتی» انجام داد و در آن زمان، انقلاب را به‌عنوان یک جنبش اجتماعی معرفی کرد به‌گونه‌ای که سبب شد تا جامعه‌شناسی منزلت ویژه‌ای پیدا کند و بسیاری از افراد از رشته پزشکی و مهندسی به جامعه‌شناسی روی آوردند.
به گفته وی، جامعه‌شناسی دستاوردهای پربار و بی‌شماری داشته، پس باید آن‌ها را ارج نهیم و و در جهت ارتقا آن گام برداریم.
وی افزود: علاوه‌بر دستاوردها، جامعه‌شناسی آسیب‌ها و چالش‌هایی نیز داشته که به دو بخش برون‌سازمانی و درون‌سازمانی تقسیم‌بندی می‌شود.
مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی در توضیح چالش‌های برون‌سازمانی، گفت: این چالش‌ها به نظام سازمانی جامعه‌شناختی ارتباطی ندارد و مربوط به نهادهای اجتماعی دیگر است.
وی سیاست‌زدگی، عوام‌زدگی، مطلق‌گرایی، تقلیل‌گرایی و ایدئولوژی‌زدگی را از چالش‌های برون‌سازمانی دانست و اظهار کرد: یکی دیگر از چالش‌های جامعه‌شناسی این است که مدیران جامعه به تخصص جامعه‌شناسان احساس نیاز نمی‌کنند و این امر سبب شده، جامعه‌شناسان در نظام اجتماعی جایگاه قابل توجهی نداشته باشند و متأسفانه یک‌نوع بدبینی سیاسی نسبت به جامعه‌شناسی وجود دارد.
وی، هویت حرفه‌ای ضعیف جامعه‌شناسان، ضعف اخلاق وارستگی، ضعف اجتماع علمی، ضعف شجاعت علمی، منتقل نکردن تجربیات جامعه‌شناسی به نسل‌ها، ضعف تعامل و گفت‌وگو میان مدیریت و منتقدان، وابستگی اقتصادی به دولت را از چالش‌های درون‌سازمانی دانست.
حاجی‌زاده افزود: جامعه‌شناسان به مدرسان جامعه‌شناسی و کارمندان دولت تبدیل شده‌اند و این امر سبب شده آن‌ها نتوانند تحلیل‌های علمی و انتقادی ارائه دهند. البته بیکاری دانش‌آموختگان جامعه‌شناسی و فقدان جایگاه سازمانی برای جامعه‌شناسان از دیگر چالش‌های این علم است که باید به آن توجه ویژه شود.
وی با بیان این‌که متأسفانه در ایران در حوزه جامعه‌شناسی، چهره‌های شاخص در سطح جهانی نداریم، گفت: در طول عمر این علم در ایران، نسل بنیاگذاران جامعه‌شناسی(سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۷)، نسل اشاعه و توسعه مفهومی و علمی جامعه‌شناسی(سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۵۹)، نسل جامعه‌شناسی بومی، دینی، اسلامی(سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰) و نسل اندیشه‌های پست‌مدرن(سال ۱۳۷۱ تاکنون) به‌عنوان چهار نسل جامعه‌شناسی تربیت شده‌اند.
حاجی‌زاده تقویت کنش‌های ارتباطی و انتقادی، تقویت هویت صنفی و حرفه‌ای جامعه‌شناسی، تقویت اعتماد متقابل میان جامعه‌شناسان و دولت، تقویت اجتماع علمی را به‌عنوان راهکارهای مناسب برای بهترشدن وضعیت جامعه‌شناسی در ایران معرفی کرد.
انتهای پیام
