معلمان این سرزمین را دریابید
خیلی از شما در سالی که گذشت با ما همراهی کردید. پیام دادید و تماس گرفتید. خیلی از یادداشتها به پیشنهاد شما و در پیگیری دغدغه های شما نوشته شد. اکنون هم به گمان من، حسن ختام و بهترین موضوع برای آخرین یادداشت ستون، پرداختن به یکی دیگر از مشکلات شماست. بنا داشتم ستون را به جمع بندی و در نهایت، سپاسگزاری از مهربانی و همدلی مخاطبان اختصاص دهم. اما به گمانم بهترین تشکر، بازتاب دردهای مردم است. بنابراین از تعارفات مطبوعاتی می گذرم و آخرین یادداشت امسال را در مورد یکی از عزیزترین اقشار سرزمینم می نویسم. قشری که همه ما مدیون آنهاییم.
یکی از معیارهای جوامع پیشرفته، شمار و وضعیت زندگی آموزگاران و دبیران است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته، حقوق معلمان برابر با نظامیان ارشد و قضات و یا بالاتر از آنهاست. در کشور ما اما آن گونه که بایسته است، به این صنف تأثیرگذار توجه نشده است. آنها با مدرک و سوابق شغلی برابر، بیشترشان از کارمندان دیگر ادارات حقوق کمتری می گیرند. هر بار که حقوق کارمندان دولت افزایش می یابد، معلمان نگران هستند که آیا آنها نیز شامل این افزایش می شوند یا به لطایف الحیل از آن باز می مانند. حال بماند که نظر به حساسیت شغلی، به طور طبیعی آنها باید پایه حقوق و مزایای بیشتری از دیگر کارمندان داشته باشند. آن را ندارند که هیچ، بلکه برای دریافت حقوق مشابه با دیگر کارمندان نیز دچار مشکل هستند. سالها پیش طرحی برای همسان سازی حقوق کارمندان دولت ارایه و تصویب هم شد. اما تا هنوز نه تنها اختلافهای فاحش همچنان باقی است، بلکه گاه، شکافها بیشتر هم شده است. چرا باید یک کارمند با مدارک و سوابق و سختی کار مشابه در یک اداره، گاه تا چند برابر از کارمندان شبیه خودشان در وزارتخانه های دیگر، حقوق کمتری بگیرند؟
در ماه های اخیر، اخبار بسیاری از اعتراض معلمان نسبت به حقوق و مزایایشان شنیده ایم. وزارتخانه برای افزایش حقوق معمول آنها، لایحه ای را با عنوان «لایحه رتبه بندی» ارایه و بهبود حقوقها را به برخی فعالیتهای جنبی معلمان مشروط کرده است. سخن معلمان اما این است که آیا در دیگر ادارات دولتی نیز حقوق کارمندان با همین شرایط افزایش می یابد؟ آنها معتقدند، این لایحه به نوعی قشر پرتلاش معلم را به دنبال نخود سیاه می فرستد و موجب تضییع حقوق آنان می شود. خواسته آنها بسیار ساده و یک درخواست منطقی و حداقلی است. آنها می گویند، طرح رتبه بندی معلمان به گونه ای طراحی شده که در عمل، حدود پنج، شش درصد از معلمان را دربرمی گیرد. آنها می گویند ما خواسته ناحقی نداریم. آنها می گویند ما خواهان حقوق و مزایای برابر با دستگاههای اجرایی دیگر هستیم. همین و بس.
