آمارهای اقتصادی دولت منشاء سیاسی دارد

دکتر«احمد علیرضا بیگی» در گفتگویی اختصاصی به خبرنگار«شمانیوز» گفت: مسئولان اقتصادی دولت مدام از بهبود شرایط اقتصادی کشور سخن می گویند اما در عمل می بینیم تغییر محسوسی ایجاد نشده است. وی اظهارداشت: وضعیت کسب و کار در جامعه نامناسب است، رکود اقتصادی وجود دارد، نرخ بیکاری افزایش یافته و قدرت خرید مردم کاهش یافته است اما آمارهایی که دولت ارائه می کند با این واقعیت ها در تناقض است. وی عملکرد اقتصادی دولت را ضعیف توصیف کرد و گفت: در مباحث اقتصادی،دولت تنها توانسته در بخش کشاورزی در خودکفایی گندم توفیقاتی به دست آورد. این نماینده مجلس در ادامه به موضوع اقتصاد مقاومتی اشاره کرد و افزود: در اقتصاد مقاومتی باید وابستگی به نفت کاهش یابد اما ما شاهد این هستیم که وابستگی به نفت کاهش پیدا نکرده و ۳۵ درصد بودجه کشور به صورت مستقیم متکی به نفت است و برای اقتصاد مقاومتی این نرخ وابستگی به نفت مناسب نیست. «علیرضا بیگی» ضمن انتقاد شدید از واردات کالای قاچاق به کشور تصریح کرد: سالانه حدود ۱۸ میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می شود و این حجم قاچاق تولید داخلی را فلج کرده است. وی بیان کرد: دولت باید ضمن برخورد قاطع با پدیده قاچاق کالا، شرایطی را فراهم کند تا تولید داخلی سودآور شود. او افزود: در شرایط کنونی با توجه به بالا بودن نرخ سود تسهیلات بانکی،وجود کالای قاچاق در بازار،هزینه های بالای آب و برق و گاز و انرژی و مشکلات دیگر،تولید داخلی مقرون به صرفه و سودآور نیست و مردم تمایلی به سرمایه گذاری در این بخش ندارند.بنابراین دولت باید شرایطی فراهم نماید تا این بخش سودآور شود و مردم تشویق به تولید شوند. نماینده مردم تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس شورای اسلامی با انتقاد از واردات خودروهای لوکس و گران قیمت به کشور گفت: امسال ۲/۵ میلیارد دلار خودروی خارجی وارد کشور شده که این با اقتصاد مقاومتی در تضاد است. وی اظهارداشت: با توجه به اینکه دولت آقای روحانی ماه های پایانی خود را سپری می‌کند، مجلس در مباحث نظارتی با مسامحه و اغماض با دولت رفتار می کند. وی با بیان اینکه لازمه اقتصاد مقاومتی شفافیت اقتصادی است تصریح کرد: دو نفر از وزرای مهم دولت با گذشت سه سال و چند ماه از عمر دولت،هنوز لیست اموال خود را به قوه قضائیه اعلام نکرده اند و این موضوع سوال برانگیز است و باعث سلب اعتماد مردم نسبت به دولت می شود. * گفتگو از: شهرام درویش*