حد وسط آتش بس یکطرفه و غوغاسالاری های خسته کننده

به گزارش شمانیوز: به تازگی از طرف برخی اصولگرایان، فرمان آتش بس یکطرفه پیشنهاد شده است. این پیشنهاد موجب پیشنهاد گستاخانه برخی فتنه پیشگان، در مورد انجام گفتگوهای آشتی ملی شده است؛ آن هم به بهانه چند نقد رسانه ای که علیه آنها می شود. باید به این دوستان یادآور شد، نهی از منکر در فقه و فرهنگ شیعی، جزء امور حسبه است که باری تعالی هیچ وقت راضی به ترک آن نیست. اگر مسئولی نسبت به نزدیکان خود و مفاسدشان بی توجه است باید در نکوهش او قلم زد و او را متنبه کرد. اگر نجومی بگیران خواستند جیب ملت را بزنند باید افشا کرد. اگر دختر وزیری را خواستند زیرسبیلی رد کنند، باید ضجه زد. آری ! آتش بس باید کرد؛ البته اگر آتشی بوده است؛ اما آنچه در نقد آقایان در سایت ها و کانال ها و رو زنامه ها می بینیم نه آتش است نه بمب! نیشگونی است که آن ها با موج های رسانه ای خود آن را آتش نمایانده اند مشکل در نقد کردن شماها نیست، مشکل در نقدناپذیری آن آقایان در اصل مستبد و در ظاهر آزادی خواه است. باید واقع بین بود؛ اگر احزاب و تشکل های رقیب یک جریان، نخواهند اشتباهاتش را یادآوری کنند و رسانه ای کنند پس چه کسی باید نظارت مردمی را بر مسئولین اعمال کند؟ مگر وظیفه تشکل های اجتماعی و احزاب سیاسی غیر از این است؟