فاطمیون انتقام شهیدحججی را گرفت

به گزارش شمانیوز: با وجود پایبندی کامل ایران به توافق هسته ای و تایید این موضوع از سوی آژانس بین المللی انرژی هسته ای، برخی مقامات و رسانه های آمریکایی با گمانه زنی و دروغ پردازی درباره برنامه هسته ای ایران، به دنبال تشدید فشارها علیه کشورمان و تحریک بیشتر دولت آمریکا برای اتخاذ سیاست های تهاجمی هستند که به نفع هیچ کدام از طرفین تمام نخواهد شد. در این گزارش که به قلم "آنتونی روگریو" یکی از مقامات سابق دولت آمریکا که در طول آخرین دوره از مذاکرات با کره‌شمالی به آمریکایی‌ها مشاوره داده و در حال حاضر با بنیاد دفاع از دموکراسی همکاری دارد، منتشر شده است، می خوانیم: «بحران و تنش های روز افزون میان آمریکا و کره شمالی نشانی از آرام شدن ندارد؛ در واقع پیونگ یانگ در هفته های گذشته با شلیک یک موشک بر فراز آسمان ژاپن، اقدامات تحریک آمیز خود را تشدید کرد. در این میان منتقدان پرزیدنت ترامپ رویکرد سخت او در قبال پیونگ یانگ را عامل گستاخ تر شدن کره شمالی معرفی می کنند و برخی نیز اظهارات تند ترامپ درباره برنامه هسته ای ایران را به این موضوع مرتبط می کنند و می گویند کره شمالی چگونه می تواند با کاخ سفید همکاری کند در حالی که آمریکا تنها دو سال پس از توافق هسته ای ایران به دنبال بازنگری این توافق است؟ اما حقیقت آن است که کره شمالی تا کنون دوبار توافق های هسته ای خود با آمریکا را زیر پا گذاشته است. در واقع راهبردهایی که اکنون ایران برای سرکیسه کردن آمریکا و متحدانش از آن استفاده می کند، اولین بار توسط کره شمالی تعریف شده است. در صورتی که آمریکا در خنثی ساختن تهدید کره شمالی با شکست مواجه شود، ایران نیز خواهد فهمید که آمریکا چقدر در رویارویی با فشارهای هسته ای شکننده است. ایران در حال حاضر چند درس مخرب را از کره شمالی آموخته است؛ اول آنکه تقلب در توافق های هسته ای مجاز است چرا که کره شمالی دو بار تقلب کرده است و ما باز هم به سوی آن ها بازگشته ایم تا بیشتر تقلب کنند. تا کنون ایران بیشتر به دنبال آن بوده است که با تقلب در توافق هسته ای، اراده آمریکا و شرکایش را مورد آزمایش قرار دهد. در دوره دولت اوباما، میزان آب سنگین ایران دو بار از حد مجاز فراتر رفت اما واشنگتن و مسکو بجای تنبیه ایران، مقدار اضافه را از تهران خریداری کردند. ایران همچنین در حال ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته است با وجود محدودیت 10 ساله ای که در توافق هسته ای پذیرفته است. همچنین گزارش ها حاکی از آن است که انگلیس مانع از تلاش ایران برای خرید اورانیوم طبیعی شده است. همچنین گزارشات اطلاعاتی آلمان حاکی از تلاش ایران برای خرید قطعات مربوط به تجهیزات هسته ای است که به احتمال زیاد نقض توافق هسته ای به حساب می آید. دومین مورد آن است که توافق های هسته ای محدود قابل سوء استفاده هستند؛ پیش از این نیز پیونگ یانگ در توافق های هسته ای ملزم به برچیدن کامل برنامه هسته ای خود نشده بود و در نتیجه زیرساخت های لازم برای تولید مواد مورد نیاز تسلیحات هسته ای را در اختیار داشت که اکنون به تهدیدی برای سرزمین های آمریکا و متحدانش تبدیل شده است. تهران نیز به حفظ برنامه غنی سازی اورانیوم خود و ادامه تحقیقات هسته ای بر سانتریفیوژهای پیشرفته به عنوان یک مسئله راهبردی در توافق هسته ای تاکید داشته است. از این رو ایران می تواند به توافق هسته ای پایبند باشد و پس از یک دهه، تاسیسات غنی سازی در مقیاس تولید را در اختیار داشته و زمان گریز هسته ای این کشور نزدیک به صفر باشد و در زمانی بسیار کوتاه تسلیحات هسته ای تولید کند. سومین مورد آن است که ایران به خوبی آموخته است که می تواند در رابطه با مسائل نظامی و غیر هسته ای نیز محدودیت ها را زیر پا بگذارد. کره شمالی تنها چهار سال پس از مذاکرات 1994، یک موشک حامل ماهواره را مورد آزمایش قرار داد و پس از آن نیز تا سال 1998 این آزمایش ها 5 بار تکرار شد که در نهایت این کشور در سال 2012 و 2016 ماهواره های خود را در فضا قرار داد. در واقع موشک ها ماهواره بر پیشرفت کلیدی برای ساخت موشک های بالستیک بین قاره توسط کره شمالی بوده اند که رژیم "کیم" می تواند کلاهک های هسته ای خود را بوسیله آن ها به خاک آمریکا برساند. تهران نیز پس از توافق هسته ای سال 2015 دو بار موشک های ماهواره بر خود را آزمایش کرده است و 14 موشک بالستیک نیز که بسیاری از آن ها قابلیت حمل کلاهک های هسته ای را داشته اند مورد آزمایش قرار داده است که با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل در تعارض بوده است؛ البته ایران به خوبی از عدم واکنش قاطع از سوی سازمان ملل مطلع بوده است. در نهایت، آخرین مورد نیز اصرار بر غیر قابل دسترسی بودن پایگاه های نظامی کشور است. اولین بحران هسته ای در اواسط دهه 90 میلادی زمانی شروع شد که کره شمالی درخواست آژانس بین الملل انرژی هسته ای برای بازرسی تاسیساتی که پیونگ یانگ آن را یک پایگاه نظامی غیر مرتبط با برنامه هسته ای خود معرفی کرده بود، را رد کرد. خودداری رژیم "کیم" از بازرسی این تاسیسات به بحرانی انجامید که آمریکا و کره شمالی را تا مرز درگیری نظامی پیش برد و در نهایت این بحران با مذاکره یک چارچوب توافق شوم و ناموفق توسط دولت کلینتون به پایان رسید. در حالی که ایران درس های زیادی از تجربه های کره شمالی آموخته است، واشنگتن نیز باید کمی از گذشته عبرت بگیرد. اول اینکه این توافق های هسته ای محدود و ناقص مسائل استراتژیک را حل و فصل نمی کند. دولت ترامپ اگر به دنبال پیشگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای است باید این درس را عملی سازد؛ دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای به معنای شروع یک مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه است. مدافعان توافق هسته ای می خواهند پرزیدنت ترامپ باور کند که برنامه تهاجمی موشکی و هسته ای کره شمالی حاکی از ضرورت پایبندی واشنگتن به توافق هسته ای ایران است اما آن ها کاملا در اشتباه هستند؛ مسیری که پیونگ یانگ در پیش گرفته است به خوبی نشان می دهد که چگونه یک توافق هسته ای محدود می تواند منجر به تهدید هسته ای برای آمریکا شود. تهدیدی دیگر، اینبار از سوی ایران، در کمین است و گذشت زمان همه چیز را روشن خواهد کرد.»