ناگفته‌های کشتی گیر ایرانی الاصل آذربایجان
کشتی گیر ایرانی الاصل آذربایجان گفت: رسیدگی مالی بعد از المپیک در کشتی جمهوری آذربایجان ضعیف شده و می‌توانم بگویم در حد صفر است.
به گزارش شما نیوز ، کشتی‌گیر سنگین‌وزن سنندجی چند سال قبل تصمیم گرفت به دلیل جا نداشتن در تفکرات مربیان ایرانی به کشور آذربایجان مهاجرت کرده و برای تیم‌ملی این کشور مسابقه بدهد. او در زمان سرمربیگری جمشید خیرآبادی به جمهوری آذربایجان رفت و توانست به موفقیت‌های قابل توجهی همچون نقره بازی‌های اروپایی ٢٠١٥ و برنز المپیک ٢٠١٦ دست پیدا کند. این فرنگی‌کار ایرانی‌الاصل بعد از زلزله اخیر غرب کشور مدال برنزش در المپیک ریو را به حراج گذاشت تا از مبلغ به دست آمده به بازماندگان زلزله کمک کند.
در ادامه صحبت های صباح شریعتی را که در گفت و گو با شهروند انجام داده، می خوانید.
* از اقدام خیریه‌ای که چند روز قبل انجام دادی، صحبت کن. توانستی مدال المپیکی خودت را برای کمک به زلزله‌زدگان به فروش برسانی؟
این تنها کاری بود که از دستم برمی‌آمد. وقتی وضع زلزله‌زدگان که همزبان من هستند را دیدم، دلم به درد آمد و تصمیم گرفتم مدالم را به حراج بگذارم. در روزهای اخیر شاید بیش از ١٠٠پیشنهاد به دست من رسیده اما قرار است در یک برنامه زنده تلویزیونی مدالم را به بالاترین پیشنهاد بفروشم. با کیانوش رستمی که او هم تصمیم گرفته مدالش را به حراج بگذارد، صحبت کردم و تصمیم بر این شد تا به صورت هماهنگ مدال‌های ورزشکاران را در یک برنامه تلویزیونی به فروش برساند تا مبلغ به دست آمده را به زلزله‌زدگان کرمانشاه اهدا کنیم. فکر می‌کنم این اتفاق در چند روز آینده رخ می‌دهد و امیدوارم بتوانیم با چنین کاری به هموطنانمان کمک کوچکی کرده باشیم.
* در مسابقات جهانی ٢٠١٧ نتوانستی به مدال برسی. برنامه آینده‌ات در تیم‌ملی جمهوری آذربایجان چیست؟
فعلا در ایران و زیر نظر جمشید خیرآبادی که مربی من تا المپیک ٢٠١٦ بود، تمرین می‌کنم. خیرآبادی نقش ویژه‌ای در پیشرفت من داشته و بعد از جدایی از جمهوری آذربایجان هم پیشنهادات زیادی داشته که قبول نکرده است. ٤ماه دیگر مسابقات قهرمانی اروپا را در پیش داریم اما فدراسیون جمهوری آذربایجان برنامه خاصی برای آماده‌سازی کشتی‌گیران ندارد. متاسفانه تیم ما به خاطر شرایط نه چندان خوبی که داشت، در مسابقات جهانی نهم شد و به جام‌جهانی ٢٠١٨ هم نرسید؛ چون جزو ٨ تیم برتر جهان نبود.
* به نظر می‌رسد از شرایطی که در جمهوری آذربایجان داری، راضی نیستی؟
بله؛ همین‌طور است. بعد از المپیک جمشید خیرآبادی و دیگر مربیان ایرانی که آن‌جا بودند، از تیم جدا شدند. همچنین سامان طهماسبی هم که سال‌ها آن‌جا کشتی می‌گرفت، تصمیم به خداحافظی گرفت و به ایران بازگشت. این باعث شد که من تنها شوم و غربت اذیتم می‌کند. شرایط برای من خیلی سخت‌تر شده و درمجموع کشتی جمهوری آذربایجان شرایط خوبی ندارد. متاسفانه برخی فکر می‌کنند یک نفر مثل من که برای کشور دیگری مسابقه می‌دهد، پول پارو می‌کند اما دقیقا شرایط برعکس است.
* اما کشتی جمهوری آذربایجان در سال‌های اخیر پیشرفت خوبی داشته است؛ دقیقا مشکلاتی که می‌گویی، چیست؟
رسیدگی مالی بعد از المپیک در کشتی جمهوری آذربایجان ضعیف شده و می‌توانم بگویم در حد صفر است؛ اصلا اردویی نداریم و هیچ پاداشی هم به کشتی‌گیران تعلق نمی‌گیرد. اخیرا حتما شنیدید که معاون فدراسیون جمهوری آذربایجان هم برکنار شده و به نظر می‌رسد باز هم تغییراتی در پیش باشد. بعد از المپیک فقط رئیس‌جمهوری آذربایجان به مدال‌آوران پاداش داد؛ وگرنه فدراسیون این کشور اصلا هیچ کاری برای ما نکرد. این هم از شانس من است که وقتی در حال پیشرفت بودم، شرایط اینگونه پیش می‌رود. می‌توانم بگویم دلیل اصلی ناکامی تیم‌ملی جمهوری آذربایجان در مسابقات جهانی ٢٠١٧ همین بود و تیمی که اکثر کشتی‌گیرانش عنوان‌دار جهانی بودند، با ناکامی محض روبه‌رو شد.
* با این وضع ممکن است به همکاری‌ات با آذربایجانی‌ها پایان بدهی؟
با خیرآبادی که مربی من محسوب می‌شود، مشورت کردم. او به من می‌گوید، بمان و بجنگ. باید ببینیم که در آینده چه اتفاقاتی رخ می‌دهد و آیا رئیس فدراسیون کشتی جمهوری آذربایجان هم تغییر می‌کند یا خیر. اگر شرایط همین‌طور بماند که در ایران به صورت انفرادی تمرین می‌کنم و فقط برای مسابقات به تیم‌ملی جمهوری آذربایجان می‌پیوندم. برای من باید سودی داشته باشد که غربت را تحمل کنم و تمرینات سخت را در کشور دیگری پشت سر بگذارم؛ وگرنه چه دلیلی دارد برای جمهوری آذربایجان کشتی بگیرم؟
* از تصمیمی که چند سال قبل گرفتی و به کشور آذربایجان رفتی، پشیمان نیستی؟
به هیچ‌وجه پشیمان نیستم؛ چون چند سال خوب را سپری کردم. بارها گفته‌ام که شرایط برای من در ایران مهیا نبود تا بتوانم پیشرفت کنم. هر چقدر تلاش کردم، نتوانستم به تیم‌ملی برسم و به همین خاطر به کشور دیگری رفتم. من هر جای دنیا باشم، خودم را ایرانی می‌دانم؛ اما آیا در ایران به من این فرصت را می‌دادند که به مدال برنز المپیک دست پیدا کنم؟ من تمام افتخارات را در چند سال اخیر با فرصتی که در کشور آذربایجان به دست آوردم، کسب کردم. علاوه بر مدال المپیک، مدال نقره بازی‌های اروپایی و مدال برنز بازی‌های کشورهای اسلامی را در کارنامه‌ام دارم.
* به این فکر نکردی که به ایران برگردی و در این شرایط که در سنگین‌وزن کشتی فرنگی دچار خلأ هستیم، برای کشور خودت کشتی بگیری؟
من همیشه به این مسأله فکر می‌کنم اما از سوی مسئولان فدراسیون کشتی یا کادرفنی تیم‌ملی صحبتی با من نشده است. نمی‌دانم از نظر قانونی منعی برای بازگشتم وجود دارد یا خیر اما مهمترین مسأله این است که مرا در ایران بخواهند. این را همه می‌دانند که در سنگین‌وزن در سال‌های اخیر نتایج خوبی نگرفتیم اما هیچ وقت کسی سراغ مرا هم نگرفته است.
* برای لیگ جهانی کشتی فرنگی که در آذر ماه برگزار می‌شود، قرار نیست برای هیچ تیمی کشتی بگیری؟
من برای لیگ جهانی از تیم بیمه رازی و صنعت ایذه پیشنهاد داشتم اما از نظر مالی به توافق نرسیدیم. هر بار که از تیم‌های ایرانی پیشنهاد دریافت می‌کنم، منعی وجود دارد؛ یا مسأله مالی در میان است یا از نظر تمرینی زمان مسابقات به شرایط من نمی‌خورد. این بار هم خیلی دوست داشتم برای یکی از تیم‌های ایرانی کشتی بگیرم اما باید مبلغ قرارداد در سطح قابل قبولی باشد. نمی‌گویم به اندازه فوتبالیست‌ها و والیبالیست‌ها پول بدهند اما باید مبلغی پیشنهاد بدهند که شأن من هم حفظ شود. با توجه به این وضع تصمیم گرفتم خودم را برای مسابقات قهرمانی اروپا و مسابقات جهانی سال آینده آماده کنم.
* به عنوان آخرین سوال، تصور می‌کنی تا چه زمانی می‌توانی کشتی بگیری؟
من هنوز ٢٩سالگی‌ام کامل نشده و حداقل هدفم این است که تا المپیک ٢٠٢٠ کشتی بگیرم و یک مدال دیگر در این رویداد بزرگ کسب کنم.
