مثلث کابوی ها در سیاست خارجی امریکا

به گزارش شمانیوز، در یک هفته گذشته بی سابقه ترین موج تغییرات در دستگاه سیاست خارجی ایالات متحده رخ داده است، برکناری پر حرف و حدیث آقای تیلرسون وزیر خارجه آمریکا آنهم با یک توئیت و از طرفی جدی شدن انتصاب آقای بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید نشان می دهد که ایالات متحده به سوی اجرای یک نقشه شوم جنگ طلبانه پیش می رود. به باور تحلیلگران مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک سرزمین انرژی ، کوتاه آمدن اخیر کره شمالی از موضع خود و اعلام آمادگی اش برای حل و فصل مشکلات با آمریکا ، احتمالا کاخ سفید را به این نتیجه رسانده است که با ایجاد اتمسفر جدید بر علیه تهران می تواند شرایطی شبیه مواجهه کره شمالی را برای این کشور نیز پدید بیاورد، اما در این میان یک مانع بزرگ توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی است که کمتر از دو سال و نیم از اجرایش گذشته است و حالا آمریکا گویا عزم کرده است که به صورت یکجانبه این توافق را زیر پا بگذارد، بیش از یک سال است که دستگاه سیاست خارجی آمریکا می کوشد تا با طرح اتهام های واهی و بعضا مشمئزکننده ایران را متهم به نقض یک سویه برجام کند، اقدامی که حتی از سوی متحدان سنتی آمریکا به ویژه در قاره اروپا هم چندان مورد استقبال قرار نگرفته است، اکنون اما و با ایجاد تغییراتی در مناصب کلیدی دستگاه سیاست خارجی ایالات متحده ، جمهوری خواهانی تندروتر از تمام اعصار گذشته بر صدر این سیستم نشسته اند، مثل شومی که خانم نیکی هیلی و آقایان مایک پومئو و جان بولتن اضلاع آن هستند بی تردید تندروترین ترکیب در تیم سیاست خارجی آمریکا طی هفتاد سال گذشته است، احتمالا این ترکیب جنگ طلب در صدر اولویت های خود به انزوا درآوردن ایران را به عنوان یک " هدف راهبردی" در پیش خواهند گرفت، آنچه که مسلم است در ایران ، رفتارهای دستگاه سیاست ورزی آمریکا با دقت رصد می شود و بی شک مقامات ایرانی برای هر رفتار و هر کنش تدبیرپردازان کاخ سفید ، رفتاری متناسب و واکنشی معین خواهند داشت، اما اضلاع این مثلث شوم هر یک چه ماموریتی بر عهده خواهند داشت؟؟ کدام چهره این تیم بیش از سایرین به برجام خواهد تاخت و در نقض احتمالی یک تفاهم نامه بزرگ بین المللی نقش ایفا خواهد کرد؟ البته آنچه که در ادامه و به عنوان مامویت های سه ضلع مثلث جنگ طلب آمریکا ذکر می شود برداشت ما بر مبنای کاراکترهای شخصی و توانمندی های ناشی از مسئولیت های رسمی این افراد است، ناگفته پیداست که اگر آمریکا سناریوی مشخصی برای مواجهه با ایران بعد از نقض احتمالی برجام از سوی دونالد ترامپ داشته باشد، نوعی تقسیم کار در میان اجزای تیم سیاست خارجی امریکا اجرا خواهد شد و این سه فرد موثر، خانم هیلی، و آقایان بولتن و پومپئو هر کدام مسئولیتی فراتر از عنوان شغلی خود بر عهده خواهند گرفت. این سه فرد که دو نفر از آنها هنوز در مصدر مسئولیت در دستگاه سیاست خارجی آمریکا قرار نگرفته اند یک وجه اشتراک قوی با هم دارند، هر سه نفر علاقه وافری به ماجراجویی دارند، رفتارها و گفتار هر سه نفر آکنده از بی پروایی در به آتش کشیدن صلح و آرامش شکننده خاورمیانه حکایت دارد و اینکه هر سه نفر ترامپ را نه ناجی آمریکا بلکه فردی ایده آل برای بالارفتن خودشان از هرم قدرت می دانند، خانم هیلی شاید خوابش را هم نمی دید که در میانه چهارمین دهه عمرش به مسئولیت مهم نمایندگی آمریکا در سازمان ملل برسد، آقای پومپئو نیز به همان تناسب خانم هیلی در رسیدن به مسئولیت سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا با شرایطی ناممکن مواجه بود ، این سه فارغ از مسئولیت رسمی که بر عهده دارند یا خواهند داشت بی شک مکلف به برنامه ریزی، طراحی و تدوین سناریوی مواجهه با برنامه جامع اقدام مشترک خواهند بود، این واقعیت که جمهوری خواهان آمریکا به هر روی از دستاورد دیپلماسی دولت اوباما به شدت ناخرسند هستند را مجال انکار نیست اما به مسند نشاندن آقایان پومپئو و بولتون در مقام های وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی و هماهنگی آنها با نیکی هیلی در مسئولیت سفیر آمریکا در سازمان ملل این پیام را دارد که آمریکا نه تنها به سوی زیرپا گذاشتن برجام حرکت می کند بلکه فراتر از آن به دنبال ایجاد شرایط و اتمسفر تازه ای است که در ان هر نوع ماجراجویی بر علیه ایران نیز متصور است.

مامور شوی بین المللی خانم نیکی هیلی سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد یکی از اضلاع مهم مثل جنگ طلبی جمهوری خواهان آمریکاست، او طی یک سال گذشته هم یک دم از تلاش و کوشش برای تدوین و طراحی مدل های مختلف اتهام زنی بین المللی به جمهوری اسلامی غافل نبوده است، او در آذرماه امسال در یک شوی تلویزیونی و در برابر چشم رسانه ها ، قطعه هایی از آنچه موشک شلیک شده از سوی حوثی ها به ریاض اعلام میشد را روی سن نمایش خود آورد، ایران را به تسلیح حوثی ها و بر هم زدن نظم خاورمیانه متهم کرد و متعاقب آن هم به تلاش کرد تا ائتلافی برای محکومیت ایران در شورای امنیت ایجاد کند، این البته بخشی از مجموعه فعالیت های خانم هیلی بود و نظرات و دیدگاه های او هر چند در میان اعضای شورای امنیت با اقبال چندانی مواجه نشد اما باعث کاسته شدن از تلاش .و تقلای او نیز نشده است. در میان سه کانون مثلث جنگ طلب کاخ سفید ، خانم هیلی ماموریت ترتیب دادن نمایش های بین المللی و شلوغ کاری های شورای امنیت را بر عهده خواهد داشت، او بی شک در بهار سال 1397 روزهای پرحاشیه ای را تجربه خواهد کرد، به احتمال زیاد از همین حالا در صدد تهیه و تدوین پرونده ای قطور برای ماست مالی کردن رفتار احتمالی آقای ترامپ در عدم تایید پایبندی ایران به تعهدات اتمی است، خانم هیلی نماد و سمبل بین المللی دفاع از نقض برجام توسط آقای ترامپ خواهد بود، او همچنین خواهد کوشید تا بعد از نقض برجام آن را در شورای امنیت نیز به عنوان یک راهبرد مطرح کرده و قطعنامه های سازمان ملل برای لغو تحریم های پیشین را به چرخه اسنپ بک هدایت کند، کاری که به نظر می رسد بسیار سخت و شاید ناممکن باشد، خانم هیلی همچنین بخش مهمی از مسئولیت ارتباط با رسانه ها برای توجیه رفتار کاخ سفید در نقض برجام را بر عهده خواهد داشت. در یک کلام او مامور شوی بین المللی در سناریوی آتی جمهوری خواهان علیه ایران خواهد بود.

بازاریابی برای سلاح آمریکایی در وزارت خارجه در یک ضلع دیگر از مثل جنگ طلبان کاخ سفید که به تازگی بر کاخ سفید مسلط شده اند، مایک پومپئو قرار دارد، یک منتقد سرسخت برجام و مردی بی هیچ سابقه کار دیپماسی و فردی که حداقل کارنامه اش می گوید اشرافی بر رموز و ظرافت های دیپلماسی ندارد، او که طی یکسال حضور ترامپ در کاخ سفید مسئولیت سی آی ای ، بدنام ترین سازمان اطلاعاتی جهان را بر عهده داشته است از یکی دو هفته آینده کارش را به عنوان وزیر امور خارجه ایالات متحده آغاز خواهد کرد. اگر خیلی از تحلیلگران آقای تیلرسون را بخاطر فقدان تجربه اش در سیاست خارجی کلان فردی مناسب برای مدیریت وزارت خارجه نمی دانستند بی شک مردی مثل پومپئو یک گزینه " افتضاح " برای این سمت است، او تجربه کمی در سیستم حکومتی ایالات متحده دارد و تقریبا هیچ ماموریت مهم دیپماتیکی را تاکنون تجربه نکرده است، حالا این چهره گمنام در سیاست خارجی قرار است ماموریت ایجاد یک اتحاد بین المللی برای مواجهه با ایران بر عهده گیرد، اولین چالش او اروپا خواهد بود، کشورهای این قاره بجز بریتانیا تقریبا با اصل موضوع برهم زدن برجام توسط آقای ترامپ قویا مخالف هستند، حتی بریتانیا هم در ظاهر با این کار مخالف است اما سیگنال هایی به کاخ سفید فرستاده است که در صورت ایجاد شدن یک بحران بر سر برنامه هسته ای ایران در نهایت طرف آمریکا خواهد بود، اما پومپئو برای راضی کردن فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا راهی سخت و دشوار در پیش دارد، اروپایی ها طی دو سال گذشته در تلاش بودند تا همکاری های مالی و سرمایه گذاری با ایران را از سر بگیرند اما خط و نشان های ترامپ انها را تا اندازه ای دلسرد کرده است، پومپئو بارها علاوه بر مخالفت شدید با برجام، طرحهای مختلفی در ضدیت با ایران به کنگره ارائه داده‌است که یکی از این طرح‌ها، ممنوعیت خرید اورانیوم از ایران بوده‌است. او همچنین دو سال قبل و در مقام نماینده کنگره آمریکا یک تلاش پر سرو صدا را برای سفر به ایران و نظارت بر انتخابات مجلس ایران ، بازدید از سایت های نظامی و هسته ای کشورمان و دیدار با برخی زندانیان ارائه داد که در نهایت به صورت بدیهی از سوی ایران رد شد اما تلاش آقای پومپئو نشان داد که او به شدت علاقه دارد از طریق مواجهه با ایران نام خود را به یک برند در امریکا بدل سازد، اکنون به نظر می رسد با انتصاب پر حرف و حدیث آقای پومپئو به عنوان وزیر خارجه ، او مامور خواهد شد تا ضمن دیدارهای رسمی و غیررسمی با مقامات کشورهای اروپایی و خاورمیانه یک اتحاد بر علیه برجام ترتیب دهد، به نظر ما کار او از همان زمان توئیت دونالد ترامپ در عزل آقای تیلرسون شروع شده است، مایک پومپئو در پشت سرش لابی پرقدرت انجمن ملی سلاح آمریکا( لابی پرنفوذی که مشتاقانه به دنبال افزایش مصرف سلاح هم در امریکا و هم از طریق فروش های بین المللی است و آقای پوومپئو عضو مهم و تاثیرگذار آن است) و نیز لابی آیپاک ( لابی یهودیان صهیونیست مقیم آمریکا) را دارد، سفر قریب الوقوع محمد بن سلمان به امریکا نیز یک فرصت در اختیار آقای پومپئو قرار خواهد داد تا او نخستین لابی های رسمی خود را برای جلب حمایت اعراب در تایید رفتار احتمالی آقای ترامپ با برجام به کار بندد. او قطعا در دوره حضورش در کاخ سفید به یک بازاریاب پرنفوذ برای کمپانی های تسلیحاتی آمریکا تبدیل خواهد شد و همین رویکرد آقای پومپئو است که می تواند برای خاورماینه بیشتر از هر زمان دیگری خطر آفرین باشد، مایک پومپئو هر چقدر هم که بخواهد خود را یک تحصیل کرده حقوق جلوه دهد اما هرگز نیم تواند چهره یک فرد طرفدار صلح را به خود بگیرد، یک کابوی تشنه ماجراجویی است و برای رسیدن به قدرتش حاضر است حتی دستگاه سیاست خارجی آمریکا را به سوی یک باتلاق تمام عیار هدایت کند. یک ضد ایران تابلو دار روی صندلی برژینسکی

انتصاب جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید هنوز نهایی نشده است، اما محافل مطلع در آمریکا حضور او در این مسئولیت را تقریبا تمام شده می دانند، بولتون یک کابوی تمام عیار و تشنه ی جنگ به شمار می رود، او بی تردید ضد ایرانی ترین چهره جمهوری خواه در محافل سیاسی آمریکاست، مردی که در مارس ۲۰۱۵، در مقاله‌ای در نیویورک تایمز، از حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران و تغییر رژیم این کشور حمایت کرد، با بدنام ترین گروه تروریستی مخالف جمهوری اسلامی ایران( سازمان منافقین ) نشست و برخاست دارد و تقریبا پای ثابت تمام میتینگ های آنهاست و چهره ای که در دوره ریاست جمهوری جورج بوش تمام تلاشش را برای طرح اتهام های عجیب و غریب بر علیه ایران به کار انداخت، حالا او قرار است روی صندلی برژینسکی بنشیند و در مسئولیت مشاور امنیت ملی کاخ سفید مامور ایجاد نوعی اتحاد در درون آمریکا، اقناع افکار عمومی و البته رجزخوانی علیه ایران را بر عهده بگیرد. مسئولیت آقای بولتون در دوره پیش رو و به ویژه پس از رفتار احتمالی آقای ترامپ در نقض یکجانبه برجام بیشتر معطوف به تلاش برای ایجاد اتحادهایی در داخل مجلس نمایندگان و سنای آمریکا و نیز اقناع سرمایه سالاران بزرگ آمریکایی برای حمایت از ترامپ خواهد بود، او در میان سه ضلع مثلث جنگ طلب کاخ سفید علاقمندترین آنها به ایجاد یک نبرد نظامی است، آقای بولتن همچنین یک مشوق مهم و تاثیرگذار در سیاست های مداخله جویانه آینده آمریکا در سوریه خواهد بود، احتمالا بعد از حضور رسمی او در مسئولیت مشاور امنیت ملی باید شاهد افزایش سهم و حضور امریکا در درگیری های سوریه باشیم.

سرزمین انرژی