حاشیه‌ای بر حواشی جشنواره فیلم فجر شیراز

جشنواره بین‌المللی فیلم فجر کشور که امسال سی و چهارمین دوره خود را پشت سرگذاشت، مهمترین رویداد هنری در بخش هنر هفتم تلقی می‌شود، رویدادی که چشم‌های علاقه‌مندان سینما در سراسر جهان را به خود معطوف می‌کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، شیراز از میانه‌راه برگزاری این جشنواره، به آن پیوست و هر سال با وجود تمام مشکلات و محدودیت‌ها، فیلم‌های مختلفی را از بخش‌های متنوع روی پرده‌های سینماهای این شهر اکران کرد.

امروز و بعد از گذشت 15 دوره، شهروندان شیرازی و حتی علاقه‌مندان به سینما در شهرها و استان‌های جنوبی کشور می‌دانند که در ایام فیلم فجر، بعضی فیلم‌های مطرح را می‌توانند در شیراز به تماشا بنشینند. اگرچه طی این سال‌ها، بارها شاهد برگزاری مراسم ختم یکی از معدود سالن‌های سینما در شیراز بوده‌ایم، بدون آنکه زاد و ولدی را در این عرصه به جشن بنشینیم!

پانزدهمین جشنواره فیلم فجر در حالی در شیراز برگزار شد که جز مشهد، هیچ شهری میزبان این جشنواره نبود. البته در مشهد هم فیلم‌هایی اکران نشد تا مخاطب را به وجد آورد و در سرمای بهمن‌ماه، پای گیشه‌ها بکشاند، اما در شیراز از هفدهم بهمن و در شب‌هایی که سردترین شب‌های سال بود، 10 فیلم بر روی پرده‌های سفید سه سینما رفت، فیلم‌هایی که تمام آنها در گروه سودای سیمرغ بودند و جوایزی را دریافت کردند.

فیلم‌های ابد و یک روز (سعید روستایی)، امکان مینا(کمال تبریزی)، لانتوری(رضا درمیشیان)، اژدها وارد می‌شود(مانی حقیقی)، من (سهیل بیرقی)، خشم و هیاهو (هومن سیدی)، کفش‌هایم کو؟ (کیومرث پوراحمد)، بارکد(مصطفی کیایی)، برادرم خسرو (احسان بیگلری) و دختر (رضا میرکریمی) از روز 17 بهمن به نوبت اکران شد و به دلیل درخواست مردم فیلم بادیگارد (ابراهیم حاتمی‌کیا) نیز به صورت ویژه در روزهای 21 و 22 بهمن روی پرده رفت.

استقبال و حضور مردم در این فستیوال فرهنگی به نحوی بود که در همان روز نخست بلیط‌های مربوط به سینما فرهنگ کاملا به فروش رفتند. بلیط فیلم‌های "ابد و یک روز"، "بارکد" و "امکان مینا" نیز به سرعت به فروش رفت و بسیاری از مردم موفق به تماشای این فیلم‌ها نشدند.

یادمان نرود که سینما فرهنگ امسال و با همت رئیس مرکز اسناد و کتابخانه‌های ملی، در دوره‌ای که تعداد سینماها در شیراز به عدد 4 رسیده بود، به یاری سینما دوستان پیوست تا در ایام فیلم فجر هم یاری کننده برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر باشد. سینمایی که به‌واسطه سیستم دالبی صوتی، در شیراز منحصر به‌فرد محسوب می‌شود و بسیاری از سینمابازها، علی‌رغم گران‌تر بودن بلیت، ترجیح‌شان دیدن فیلم‌ها در این سالن بود.

گزینش فیلم‌ها به‌شکلی که تمام سلایق را پوشش می‌داد، به‌نوعی نشان از تلاش حرفه‌ای متولیان برگزاری جشنواره پانزدهم فیلم فجر شیراز داشت، اگرچه علاقه‌مندان هنوز هم مطالبه‌گر ایجاد زیرساخت‌های هنری و فرهنگی در پایتخت فرهنگی ایران‌زمین هستند.

روز بیستم بهمن ماه94 ساعت 18، سینما سعدی

تنها چند دقیقه به شروع فیلم بارکد باقی مانده و صف سینما به حدی است که چهارراه سینما سعدی را پوشش می‌دهد. بسیاری از تماشاچیان توانسته‌اند از طریق رزرو اینترنتی بلیط خود را دریافت کنند و نیازی به ایستادن در صف ندارند. افراد حاضر در صف نتوانسته‌اند بلیط بگیرند و منتظرند تا شاید بتوانند در محل بلیط تهیه کنند. مسئولان سینما ضربه آخر را می زنند و اعلام می کنند هیچ بلیطی باقی نمانده و این صف عظیم متلاشی نمی‌شود و مردم هنوز منتظرند تا شاید بتوان جایگاهی یافت.

البته عده‌ای هم هستند که بلیط دارند ولی از رفتن به سینما منصرف شده‌اند و بلیط خود را به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار می‌دهند. از هر سن و جنس و شغلی می توان در صف مشاهده کرد. البته بیشتر افراد جوانان و نوجوانان هستند که بیشتر پیگیر مربوط به اخبار جشنواره بوده‌اند.

چند دختر جوان در صف انتظار می‌کشند و یکی از آنها می‌گوید: من همه اخبار مربوط به جشنواره را دنبال کرده‌ام و حس می‌کنم بارکد و ابد و یک روز از بهترین فیلم‌های جشنواره‌اند به همین خاطر دوست دارم آنها را ببینم. ابد و یک روز را دیدم و خیلی خوشم آمد. اصلا بهترین فیلمی بود که در این چند سال دیده بودم. پیمان معادی خیلی خوب توانسته بود از عهده نقشش براید. بارکد را هم که حالا امده‌ام ببینم ولی هنوز آن را ندیده‌ام ولی می‌دانم که در هیچ بخشی برای سیمرغ نامزد نشده است با اینکه جز فیلم‌هایی است که مردم آن را دوست داشته‌اند.

برخی نیز اصلا برایشان مهم نیست چه فیلمی پخش می‌شود و تنها برای آنها مهم است که یکی از فیلم‌های جشنواره را دیده باشند. می‌پرسند برای سانس بعد بلیط دارید؟ در حالی که فیلم سانس بعد فیلم دیگری است!

فیلم شروع می شود و تمام قسمت های سینما پر است و تقریبا هیچ جای خالی در جایگاه‌ها دیده نمی‌شود. فیلم، درونمایه‌ای طنز دارد و در بسیاری از صحنه‌ها مردم می‌خندند. هنگام خروج مردم از آنها می پرسم. از دلایلشان برای آمدن برای دیدن فیلم‌ها، از نظراتشان و از نگاهشان به امسال.

دو پسر جوان که کاملا هنری به نظر می‌آیند با لباس‌های خاص و نگاه دقیق به فیلم و حالا هم بحث و بررسی فیلم هنگام خروج از درب. یکی از آنها فیلم را دوست داشته و از اینکه معناگرا نبوده ناراحت است. گویا از "کیایی" انتظاری فراتر از بارکد داشته. جوان دیگر معتقد است جامعه ما یک جاهایی به شادی نیاز دارد. باید مردم بخندند چرا باید همیشه زجر و بدبختی را نشان بدهیم. می‌توانیم همان بدبختی‌ها را با زبان طنز نشان بدهیم و بگوییم درست است که مشکلات هست. درست است که مواد مخدر غوغا می‌کند، درست است که جوانان پول و کار ندارند ولی این هم زندگی است و همه‌اش غصه خوردن که نیست. می‌گوید سینمای کیایی را دوست دارد از خط ویژه تا بارکد. کیایی می‌داند چطور باید مخاطب جذب کند.

دختر خانمی جوان حالا دارد ادای حرکات پژمان بازغی در نقش پلیس را در می‌آورد و دوستانش می‌خندند. می‌گوید فیلم خوبی بود ولی به ابد و یک روز نمی‌رسید. ابد و یک روز اصلا یک چیز دیگر است در سینمای ایران. خیلی خوب است. خیلی. من به عنوان یک مخاطب عام خیلی دوستش داشتم.

آقایی چهل ساله هم حالا دارد کتش را برمی‌دارد تا با کم شدن جمعیت به سمت درب برود. می‌گوید چند تا فیلم‌ها را رفتم دیدم. این را به خاطر دخترم آمدم. "خشم و هیاهو" را دیدم که خیلی به دلم ننشست. نه اینکه فیلم خوبی نباشد، نه. فقط دیگر خیلی انتهایش باز بود. اصلا نمی‌دانم چه شد. به نظرم فیلم لانتوری هم خوب بود. بازی بازیگرانش خیلی به دل می‌نشست. هر چند موضوعش اندکی خشن بود ولی باز هم خوب بود.

"فیلم ابد و یک روز" از فیلم های هنر و تجربه است که به دلیل کیفیت بالا در سودای سیمرغ نیز قرار گرفته است. این فیلم جزء فیلم‌هایی است که در نظرسنجی مردمی نیز توانسته آرا بالایی کسب کند. این فیلم نظر تماشاگران شیرازی را نیز به خود جلب کرده است.

خیلی وقت بود این چنین جمعیتی جلوی سینماهای شیراز ندیده بودم. این همه آدم که می‌خواهند فیلم ببینند. توی صف می ایستند و دست نمی‌کشند. همان ساعات اول می‌روند اینترنتی بلیط می‌گیرند. این همه شور و شوق برای دیدن فیلم‌هایی که تنها چند روز برای دیدنشان فرصت هست. این همه شور و شوق یکجا تخلیه می‌شود و توی دوازده ماه سال سینماها خالی است. خیلی هم خالی است. از دختر خانمی که گویا کارگردانی هم می‌خواند می‌پرسم که به نظرش دلیل چنین هیجانی چیست؟ می گوید: "شما در نظر بگیر این فیلم‌ها شاید هیچ گاه اکران عمومی نشوند. شاید کلی سانسور شوند و بعد بروند روی پرده. برخی هم که اصلا شیراز نمی‌آیند. سینماهای شیراز تنها برخی فیلم‌های خوب را می‌آورند. مجبوریم از این فرصت استفاده کنیم و فیلم‌ها را به شکل حقیقی همانگونه که کارگردان می‌خواسته تماشا کنیم. نه آنگونه که مسوولین دوست دارند. حالا بهترین فرصت است. مردم ما سینما را دوست دارند ولی برخی شرایط اجازه نمی‌دهد ما همیشه در سینما باشیم.

چه خوب شد امسال شیراز جشنواره داشت. ما هم مثل تهرانی‌ها توانستیم فیلم‌ها را ببینیم، حالا نه همه آنها ولی برخی را دیدیم.

به گزارش ایسنا، دکتر بهزاد مریدی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این باره گفته است: به پایان رسیدن تمامی بلیت‌های جشنواره فیلم فجر در دقایق نخستین فروش اینترنتی نشانه عطش مردم برای سینمای جذاب و ملی ایران است.

خوشبختانه در جریان این جشنواره مردم استان فارس به خوبی این سینما دوستی را تکمیل کردند و نشان دادند علیرغم نظر آنها که اعتقاد دارند سینما از سبد فرهنگی مردم دور شده و علاقه به هنر هفتم رنگ باخته است مردم نیازمند فرصت‌هایی مانند جشنواره فیلم فجر می‌مانند تا خود را با فیلم‌های تازه سیراب کنند و هنوز سینمای ایرانی را دوست دارند.

مریدی، تکمیل تمامی صندلی‌های سینما سعدی و تالار حافظ فرهنگ و ارشاد اسلامی را نشانه اقبال عمومی به این فیلم عنوان کرد و ادامه داد: فروش اینترنتی بلیطهای این فیلم به محض باز شدن سایت در دقایق نخستین تکمیل شده و انتظار می‌رفت جشنواره در روزهای پایانی، شلوغی و استقبال زایدالوصفی را تجربه کند، همچنانی که در شب‌های گذشته نیز مسئولان سالن‌ها ناچار به در نظر گرفتن فضایی افزون بر صندلی‌های جشنواره شدند و در تالار حافظ ردیف تازه‌ای به ظرفیت سالن ٩٤٧ نفری آن افزوده شد.

به گزارش ایسنا، پانزدهمین جشنواره فیلم فجر در حالی به‌پایان رسید که طی روزهای آینده قرار است جشنواره‌های بین‌المللی شعر و موسیقی فجر و جشنواره فجر ادیان توحیدی در شیراز برگزار شود. تالار حافظ تن خسته، روزهای پر کاری را طی 2 دهه گذشته پشت سرگذاشته است و اکنون به میانسالی نزدیک می‌شود و نیاز به به‌سامانی دارد! در کنار آن اما هیچ تالار مشابهی در شیراز نیست و اگر زمان تالار حافظ به هر دلیل تعطیل شود، به نظر می‌رسد فعالیت‌های فرهنگی و هنری با افتی محسوس مواجه خواهد شد. پس باید کاری کرد....

گزارش از طیبه رفیعی، خبرنگار ایسنای منطقه فارس

عکس خبر تزئینی است.

انتهای پیام