میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به دستگاه‌های ضربان‌ساز، دفیبریلاتور و سایر دستگاه‌های قابل ایمپلنت که جان افراد را نجات می‌دهند نیاز دارند و این دستگاه‌ها هستند که باعث زنده ماندن آن‌ها شده‌اند. اما مشکل این است که باتری‌های آن‌ها باید هر پنج تا ۱۰ سال تعویض شود و این کار نیازمند یک عمل جراحی است که نه تنها گران است، بلکه خطر عوارض جانبی و عفونت را نیز به همراه دارد.
اکنون گروهی از دانشمندان کالج دارتموث در حال توسعه یک دستگاه زیست‌پزشکی قابل ایمپلنت هستند که می‌تواند با انرژی حاصل از فعالیت قلبی عروقی شارژ شود. مهندسان کالج دارتموث یک دستگاه به اندازه یک سکه اختراع کرده‌اند که انرژی جنبشی قلب را به برق تبدیل می‌کند و می‌تواند نیروی طیف وسیعی از دستگاه‌های قابل ایمپلنت را فراهم کند. این اختراع با افزودن یک نوار نازک از پلیمر پیزوالکتریک به نام "PVDF" به دستگاه‌های موجود مانند دستگاه ضربان‌ساز ممکن شده است که حتی کوچک‌ترین حرکت را به برق تبدیل می‌کند. این قطعه علاوه بر شارژ کردن یک دستگاه ایمپلنت شده می‌تواند به عنوان حسگر نیز برای جمع‌آوری داده‌های سلامتی در زمان واقعی در بیماران استفاده شود. "لین دونگ" یکی از محققان این پروژه گفت: ما می‌دانستیم که این قطعه باید زیست‌سازگار، سبک وزن، انعطاف‌پذیر و کم‌حجم باشد، بنابراین کاری کردیم که نه تنها قابلیت تعبیه در ضربان‌ساز‌های رایج را دارد بلکه چند قابلیت دیگر نیز دارد. وی افزود:
اهمیت دیگر این قطعه این است که با عملکرد بدن تداخل ندارد. تیم سازنده به تازگی نخستین دور از مطالعات حیوانی را با نتایج عالی پشت سر گذاشته و معتقد است که یک دستگاه ضربان‌ساز خودشارژ شونده می‌تواند حدود پنج سال آینده تجاری‌سازی شود و در دسترس عموم قرار بگیرد.
