تصاویر/ زنان بی‌چهره‌

حبیبه نوروز، یک عکاس ۲۹ ساله‌ی اهل بنگلادش است که در یکی از نمایشگاه‌های خود به موضوع زنان و فشار‌هایی که آن‌ها از سوی جامعه برای جذاب‌تر بودن، متحمل می‌شوند، پرداخته است.

وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، دریافتم که مردم انتظارات بالایی از من دارند. من مجبور بودم ازدواج کنم، بچه دار شوم و یک شغل خود با درآمد بالا پیدا کنم؛ و بعد متوجه شدم این اتفاقی است که برای بسیاری از دختران اطرافم رخ می‌هد. آن‌ها را تحت فشار می‌گذارند تا از آن چه که واقعا دوست دارند باشند، دست بکشند. او به BBC World می‌گوید: «ما به عنوان زن همواره تشویق شده‌ایم که زیبایی خود را به نمایش بگذاریم.» «برای قابل دسترس کردن چنین زیبایی‌ای ما از فردیت، و داستان‌ها و زخم‌هایمان دست کشیده‌ایم. ما حتی برای خودمان هم غریبه‌ایم. هویت‌های ما همواره محو شده است.» زنان در عکس‌های حبیبه، درخشان و رنگانگ هستند، اما چهره‌هایشان به طور کامل پوشیده شده است، که نشان می‌دهد هرچند این زنان تلاش بسیار زیادی کرده اند تا از بیرون زیبا جلوه کنند، اما درون آن‌ها به چشم هیچ کسی نمی‌آید. حبیبه می‌خواهد توجهات را به این مسئله جلب کند که زنان بنگلادش تا چه حد باید از خود بگذرند تا دیگران را شاد کنند. حبیبه به بی بی سی گفت، این مجموعه‌ی عکس حاصل «یک تجربه‌ی تلخ شخصی است». «وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شدم، دریافتم که مردم انتظارات بالایی از من دارند. من مجبور بودم ازدواج کنم، بچه دار شوم و یک شغل خوب با درآمد بالا پیدا کنم؛ و بعد متوجه شدم این اتفاقی است که برای بسیاری از دختران اطرافم رخ می‌هد. آن‌ها را تحت فشار می‌گذارند تا از آن چه که واقعا دوست دارند باشند، دست بکشند. حبیبه در نخستین سال اشتغال به حرفه‌ی عکاسی فهمید، اصلا مهم نیست چقدر کار کند، انگار هرگز کافی نیست.

اگر زن هستید و تلاش می‌کنید خودتان را ثابت کنید، باید دو برابر مردان کار کنید

«به نظرم آمد که دارم آن چه که واقعا هستم را از دست می‌دهم؛ بنابراین شروع کردم به خوشحال کردن خودم و صادق بودن با خودم.»تقریبا بعد از ۶ سال کار کردن به عنوان عکاس، حبیبه نخستین مجموعه عکس خود با عنوان «محو شده» را به نمایش گذاشت. او می‌گوید: «من این مجموعه را به عنوان راهی برای کنار زدن آن همه انتظارات و نادیده گرفتن انتظارات مردم از خودم تولید کردم.» وقتی حبیبه نمایشگاه خود را برای نخستین بار در سال ۲۰۱۶ در داکا، پایتخت بنگلادش، به معرض عموم گذاشت، کنجکاوی بسیاری برانگیخته شد. بسیاری از زنان در جهان هنر پیام او را درک می‌کنند، اما او می‌گوید، درک پیام نمایشگاهش برای صاحبان گالری‌ها که مرد هستند، بسیار سخت است و او باید این پیام را برای آن‌ها شرح دهد. او می‌گوید: «زنان با این کار‌ها ارتباط خوبی برقرار می‌کنند، چون این انتظارات را تجربه کرده‌اند. اما برای مردان طبیعتا سخت است.»حبیبه می‌گوید: «امیدوارم زنان بنگلادش قوی باشند و دوستان را از دشمنان تمیز دهند.»