روستایی که 15 سال است آب ندارد
روستای زیرزرد در دره ای تقریباً عمیق واقع شده و خانه های روستا به صورت پلکانی و کوهپایه ای در دو طرف دره با مصالح محلی بناگردیده است.
زیرزرد روستایی به رنگ تمام محرومیت ها چندی پیش بعد از پالایش اطلاعات آمارگیری سال 90 در روزنامه ها و سایت ها خواندم که عادل آذر رئیس مرکز آمار ایران آمار جالبی را ارائه داده است. رئیس مرکز آمار ایران اظهار داشته: "100 درصد مردم ایران از برق، 97 درصد از آب شرب و بیش از 80 درصد از گاز برخوردار هستند." قطعاً بیشتر روستائیان و روستازادگان از ارائه ی این آمار خوشحال شده و در ثانی این آمار، اساس و پایه ی برنامه ریزی های کلان کشور می شود اما به نظر می رسد که حرف ها و حدیث های آمارگیری سال 90، هنوز ادامه دارد و یا این آمار به درستی انجام نشده و یا در پالایش آمار اشتباهی صورت گرفته است.
مسئولان کشور که لابد کمتر پایشان را از پایتخت بیرون گذاشته اند و یا حضور آنها در روستاها با برنامه ریزی های خاص و با گل، شیرینی و استقبال همراه بوده، ارائه ی این آمار را نشان از حجم انبوه خدمات ارائه شده به روستاها و مناطق محروم می دانند، اما واقعیت جامعه این نیست. گنج پنهان در "چم زیتون" برای تهیه ی گزارش پیرامون شایعات مطرح شده در مورد ادامه ی کار جاده ی دالین-نورآباد عازم بخش تنگ لله و روستای چم زیتون شدیم.
به یک باور قدیمی یک تخته سنگ بزرگ که سه سوراخ روی آن بود، نشانه ی و علامت یک گنج پنهان قدیمی است در کنار روستای واقع می باشد. در ادامه ی طرح جاده ی دالین-نورآباد و وقفه ی طولانی ساخت آن، باعث تقویت این شایعه در بین مردم می شود که عده ای سودجو با ماشین آلات راهسازی درصدد پیداکردن گنج می شوند که پس از اقدام به حفاری غیرمجاز منطقه را ترک می کنند.
شایانی از اعضای شورای اسلامی و مسئول تعاونی روستای چم زیتون گفت: این تخته سنگ بزرگ از قدیم در کنار روستا قرارداشته و بر اساس این باور و وجود یک آسیاب قدیمی و یک پل قدیمی ساروجی که به باور اهالی محل عبور سپاهیان اسکندر مقدونی بوده این پندار را تقویت نموده است و سودجویان زیادی را به منطقه کشانده و هر از چند گاهی با کنده کاری های زیادی در اطراف روستا و تخته سنگ مواجه می شویم اما اساس شایعه ی "وجود سودجویان همراه با ماشین های راهسازی" تکه تکه کار کردن پیمانکاران جاده دالین-نورآباد و طول زمان ساخت آن است.
رئیس شورای اسلامی چم زیتون ادامه داد: تشکر می کنم از اینکه برای پیگیری درخواست های مردم و تهیه گزارش به چم زیتون تشریف آورده اید اما من از شما دعوت می کنم که به روستای "زیرزرد" برویم و از آنجا گزارش تهیه کنید تا عمق محرومیت و فقر را از نزدیک بفهمید. "زیرزرد" روستایی به رنگ تمام محرومیت ها همراه شایانی -از اعضای شورای اسلامی روستای چم زیتون- عازم روستای "زیرزرد" شدیم. شایانی در راه گفت: روستای چم زیتون و بسیاری از روستاهای تنگ لله با وجود اینکه کنار خط لوله گاز هستند از نعمت گاز محرومند و خوشبختانه در دوره ی نماینده قبلی گازرسانی به روستای مهرنجان و چند روستای دیگر به تصویب رسید اما بیشتر روستاهای این بخش فاقد گاز خانگی هستند.
عضو شورای اسلامی چم زیتون با بیان اینکه متاسفانه نامه ها و مکاتبات ما برای رسیدگی به محرومیت روستای "زیرزرد" تاکنون موثر نبوده است، ادامه داد: شورای اسلامی چم زیتون مسئول پیگیری مشکلات "زیرزرد" می باشد. ایشان در مورد راه ارتباطی منطقه تنگ لله افزود: این راه متعلق به شرکت ملی گاز است و همیشه بین این شرکت و اداره مسکن راه و شهرسازی اختلاف ها و کشمکش هایی وجود دارد. جاده فرعی، پرپیچ، خاکی و ناهموار را به طرف "زیرزرد" طی نمودیم. انتهای جاده درست بالای آبادی زمینی به مساحت 150 متر مربع به عنوان محل بارگیری وسایل مورد نیاز آبادی و حمل آن به داخل روستا از قبیل موادغذایی و علوفه دام، استفاده می شد.
روستای زیرزرد در دره ای تقریباً عمیق واقع شده و خانه های روستا به صورت پلکانی و کوهپایه ای در دو طرف دره با مصالح محلی بناگردیده است. مخمل شایانی از اهالی روستا خوشحال و به خیال اینکه ما از مسئولان هستیم به استقبالمان آمد و قبل از معرفی ما شروع به صحبت کرد: روستای ما فاقد امکانات است و ما برای تهیه ی آب مشکل داریم و مجبوریم با حیوانات باری و یا پیاده فاصله ای معادل 2 کیلومتر را برای آوردن آب طی کنیم. یاسر دهقان یکی از جوانان آبادی اظهار داشت: این روستا، روستای محرومی است البته امکاناتی مانند تلفن و برق داریم اما مشکل عمده ی ما که تامین آب است حدود 15 سال است که همچنان لاینحل باقی مانده است. بارها مشکلات خود را بیان کرده ایم اما به نظر می رسد که ما ایرانی نیستیم که به مشکلات ما رسیدگی نمی شود.
وی افزود: تنها مدرسه ی آبادی نیز تعطیل است و دانش آموزان نیز مجبورند یا ترک تحصیل کنند و یا به سختی به روستاهای همجوار بروند. میزان مصرف آب در ایران 150 لیتر است به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران و طبق سخنان مسئولان، سرانه ی مصرف خانگی زیر 100 لیتر برای هر نفر، مشکل بهداشتی ایجاد نمی کند و در ایران این نرم به 150 لیتر می رسد. ابراهیم دهقانی از اهالی گفت: این روستا حدود 25 خانوار و 120 نفر جمعیت دارد که در مواقع انتخابات این آمار به 200 نفر هم می رسد. در اوایل انقلاب از طریق تلمبه و آب انباری که در بالای روستا ساخته شده به وسیله ی لوله کشی از چشمه ای در کنار روستا، آب مصرفی تامین می شد اما بعد از مدتی که تلمبه خراب شد و تعمیرهای پی در پی خطوط لوله و تلمبه صورت گرفت مسئولان دیگر تصمیم گرفتند کاری به کار ما نداشته باشند و الآن حدود 15 سال است که آب نداریم.
وی ادامه داد: در زمستان، ما مجبوریم فاصله ی زیادتری را برای تامین آب طی کنیم البته مشکل دیگر ما این است که از نظر امکانات بهداشتی نیز در مضیقه هستیم. مردم روستای زیرزرد را به امید انعکاس و حل مشکلات آنها ترک نمودیم. در راه مسئول تعاونی روستای چم زیتون گفت: راه ورودی روستا مشکل اساسی دارد و در زمستان امکان رفت و آمد به روستا کمتر می شود. شایانی ادامه داد: جمعیت این روستا در سال قبل 70 خانوار بود که به دلیل محرومیت و عدم رسیدگی الآن به حدود 25 خانوار رسیده است. با خود فکر می کنم که اگر مصرف سرانه آب هر ایرانی 150 لیتر یا همان 100 لیتر نرم جهانی باشد، چه درد و رنجی را این مردم برای تامین آب متحمل نمی شوند.
خبر ارسالي يكي از كاربران شما نيوز
وبلاگ: http://noorbaran90.mihanblog.com
