نگاهی به خود انضباطی در کودکان

ما درباره مطالعه مارشمالو میشل و ابسن (1970) شنیده‌ایم (اگر شنیده‌اید، مقاله تأخیر در رضایت ما را بخوانید)، اما چه چیز دیگری در مورد خود انضباطی در کودکان می‌دانیم؟ ساخت وبلاگ فارسی

در اینجا مروری بر برخی از یافته های تحقیقاتی کلیدی تا به امروز است (Makin, 2013):

در سال 1972، مطالعه تأثیرگذار مارشمالو نشان داد که بچه‌ها به طور متوسط ​​6 دقیقه صبر می‌کنند تا ختمی را که جلوی آن‌ها گذاشته شده بود بخورند، علیرغم اینکه به آنها گفته شده بود که اگر 15 دقیقه صبر کنند، می‌توانند دو گل ختمی بخورند. بچه‌هایی که رضایت را برای مدت طولانی‌تری به تأخیر می‌اندازند، این کار را با پنهان کردن گل ختمی یا پرت کردن حواس خود انجام می‌دهند. ساخت وبلاگ رایگان را پیشنهاد می دهیم.

تقریباً یک دهه بعد، آزمایش مشابهی توسط محققان گروش و نورینگر (1981) روی کبوترها انجام شد. کبوترهایی که می‌توانستند حواس خود را در طول دوره انتظار پرت کنند، با انتظار برای یک غذای ترجیحی در مقابل خوردن آنی غذای پایین‌تر، بیشتر خود را کنترل می‌کردند (Vanderveldt, Oliveira, & Green, 2016).

نزدیک به 16 سال پس از مطالعه مارشملو، کودکانی که با تأخیر از این آزمایش رضایت داشتند، موفقیت تحصیلی، نمرات SAT، و شایستگی اجتماعی و عاطفی بهتری نسبت به کودکانی که خود انضباطی پایینی از خود نشان دادند، داشتند .

در سال 2005، محققان پیشنهاد کردند که کودکان تا حداقل هفت سالگی تأثیر حالات ذهنی متضاد بر رفتار خود را درک نمی کنند (چو، کیل و بلوم، 2005). محققان پیشنهاد می کنند که شاید این به این دلیل است که آنها فقط می توانند رفتاری را مشاهده کنند که با یکی از خواسته های آنها مطابقت دارد .

توانایی کودکان برای به تاخیر انداختن رضایت در 4 سالگی با خطر چاقی آنها در 11 سالگی مرتبط است .

تحقیقات تصویربرداری از مغز شرکت کنندگان اصلی مطالعه ختمی در میانسالی نشان داد که فعالیت قشر جلوی پیشانی و جسم مخطط شکمی بین افراد با تاخیر زیاد و کم در مواجهه با وسوسه متفاوت است .

توانایی کودک برای نشان دادن نظم و انضباط با باورهای آنها در مورد محیط تعدیل می شود. به طور خاص، کودکانی که معتقد بودند محیط‌هایشان غیرقابل اعتماد است، نسبت به کودکانی که فکر می‌کردند محیط قابل اعتماد است، به‌طور قابل‌توجهی زمان کمتری را برای تسلیم شدن در برابر رضایت منتظر می‌ماندند.

کودکانی که در دوران کودکی خودکنترلی پایینی دارند، بیشتر در بزرگسالی سیگار می کشند. بیش از نیمی از این رابطه به سیگار کشیدن نوجوانان نسبت داده شد.

به طور خلاصه، به نظر می رسد که انضباط شخصی، یا ارضای تاخیری، حداقل آنقدر که به نظر می رسد ساده نیست. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد خودکنترلی کم یا زیاد در دوران کودکی می‌تواند بر انتخاب‌ها و رفتارهای ما در زندگی بعدی تأثیر بگذارد، اما باورهای ما در مورد محیط نیز می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.

با توجه به اینکه ظرفیت ما برای خودکنترلی قابل ارتقا است، چگونه می توانیم خود انضباطی را در کودکان ایجاد کنیم؟

5 ایده برای ایجاد نظم و انضباط در کودکان

تجزیه و تحلیل متکالف و میشل (1999) از خودکنترلی با سیستم گرم/سرد می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چگونه به بچه‌ها کمک کنیم تا کنترل خود را بهبود بخشند.

بر اساس این چارچوب، خود انضباطی بیشتر به عنوان خودتنظیمی هیجانی تلقی می شود تا ارضای تاخیری ساده.

این نشان می دهد که ما دو سیستم پردازش داریم:

یک سیستم شناختی خنک و منطقی - این به ما کمک می کند تصمیمات استراتژیک، عینی و متفکرانه تری بگیریم و زیربنای خودتنظیمی یا خودکنترلی است.

یک سیستم گرم، تکانشی و احساسی که سیستم قبلی را تضعیف می کند

با استفاده از این پارادایم، ایجاد خودکنترلی در مورد کمک به کودکان برای توسعه ظرفیت خود برای استفاده از فرآیندهای جالب است. در اینجا چند ایده وجود دارد:

1. ایجاد اعتماد

یک محیط قابل اعتماد قابل اعتمادتر تلقی می شود.

به کودکی فکر کنید که بی خانمانی را تجربه می کند که توسط یک آزمایشگر ناآشنا از او خواسته شده تا قبل از خوردن یک غذای گرم صبر کند، در مقابل کودکی که مادر ثروتمندش از آنها می خواهد صبر کنند. افراد اولی که به محیطی در حال تغییر عادت دارند که در آن غذایشان دزدیده شود، ممکن است نسبت به دومی کمتر منتظر بمانند.

نقش اعتماد در خود انضباطی نیز توسط مایکلسون، د لا وگا، چاتم و موناکاتا (2013) مورد بررسی قرار گرفته است، که دریافتند شرکت‌کنندگان به احتمال زیاد پاداش‌های فوری و کوچک‌تر فرضی را از طرح‌های شخصیتی انتخاب می‌کنند که از نظر اعتماد پایین در نظر می‌گیرند.

2. کودکان را به تمرین تشویق کنید

تأخیر در لذت و فعال سازی سیستم خنک با فعالیت بالاتر قشر جلوی پیشانی راست مرتبط است و ما می توانیم این ناحیه مغز را با تمرین مکرر تقویت کنیم (کیسی و همکاران، 2011). در حد منطق، می‌توانیم به بچه‌ها این فرصت را بدهیم که لذت‌های تأخیری را تمرین کنند، مسیرهای عصبی قشر جلوی مغزشان را تمرین کنند، و ظرفیت آن‌ها را برای نظم و انضباط افزایش دهیم.

3. ایجاد انگیزه

انگیزه نقش بسزایی در خودکنترلی دارد. شرکت‌کنندگان موراوون و اسلساروا (2003) زمانی که معتقد بودند انجام این کار به دیگران کمک می‌کند یا زمانی که به آنها گفته می‌شود حقوق دریافت خواهند کرد، احتمالاً در انجام کاری اصرار می‌کنند.

ایجاد انگیزه مناسب برای کودکان می‌تواند یکی از راه‌های تبدیل اعمال اراده به یک انتخاب داوطلبانه باشد تا یک کار طاقت فرسا.

ممکن است آنها را با تحسین و به رسمیت شناختن تشویق کنید و در عین حال به آنها کمک کنید تا از طریق همدلی مزایای خود انضباطی را ببینند. "من درک می کنم که شما اکنون خسته نیستید و من قبلاً آنجا بوده ام. اما من قبلاً بارها زود به رختخواب رفته ام و روز بعد همیشه برای پیک نیک احساس انرژی می کنم!»

4. الگوی رفتارهای خوب

با نشان دادن رفتار خوب، به فرزند خود نشان دهید که چگونه فرآیندهای سیستم داغ خود را مدیریت کند. اگر هر بار که یکی از شما را در ترافیک قطع می‌کند، عصبانی می‌شوید، احتمالاً متوجه می‌شوند که این نوع پاسخ‌ها خوب است.

تمرین واضح و آشکار خودگویی مثبت و تسکین دهنده می تواند به آنها کمک کند تا تکنیک ها و مهارت هایی را که می توانند بعداً به کار ببرند، بیابند .

5. به رفتارهای مورد نظر پاداش دهید

تقویت مثبت همچنین راه خوبی برای تشویق اعمال خودکنترلی است و پاداش می تواند مشوق خوبی برای رفتارهای سازگارانه جدید باشد. به این فکر کنید که چگونه می‌توانید بچه‌ها را با پاداش‌های جذابی مانند پنج دقیقه بیشتر بیدار ماندن، تماشای صفحه یا برچسب‌ها تقویت کنید. از این مجموعه کوپن‌های پاداش کودک برای کمک استفاده کنید!