موسیقی رپ در ایران، بیش از هر سبک دیگری، روایتگر یک تضاد تاریخی است؛ تضاد میان صدای نسل جوان و سازوکارهای رسمی فرهنگ. سبکی که از بدو تولد با برچسب «زیرزمینی» شناخته شد، سالها خارج از چرخه رسمی تولید و عرضه موسیقی نفس کشید، اما هرگز از زیست فرهنگی جامعه حذف نشد.