اتصال ناشناخته تصادف و رانندگی با سلامت روان و بحران‌های عاطفی
تصادفات رانندگی معمولاً به عوامل فنی، قوانین جاده‌ای و آمار تلفات نسبت داده می‌شوند، اما جنبه‌ای که کمتر به آن توجه شده، رابطه میان سلامت روان رانندگان و وقوع این حوادث است.
بر اساس تحقیقات جدید در حوزه روانشناسی رانندگی، رانندگانی که دچار بحران‌های عاطفی یا فشارهای روانی هستند، بیشتر در معرض خطای انسانی و بروز تصادفات قرار دارند. این رانندگان، که ممکن است در ظاهر در کنترل وضعیت باشند، در حقیقت تحت تأثیر اضطراب، افسردگی یا استرس‌های مزمن قرار دارند که توانایی تصمیم‌گیری و واکنش سریع آن‌ها را کاهش می‌دهد.
متخصصان روانشناسی معتقدند که تصادف‌ها تنها به اشتباهات فنی یا بی‌دقتی برنمی‌گردند، بلکه در بسیاری از موارد، تصادف می‌تواند نتیجه‌ای از اختلالات روانی یا بحران‌های عاطفی ناخودآگاه راننده باشد. تحقیقات نشان می‌دهد رانندگانی که اخیراً با مشکلاتی چون طلاق، از دست دادن عزیزان، یا فشارهای اقتصادی مواجه شده‌اند، احتمال بیشتری دارد که در تصادفات جاده‌ای نقش داشته باشند.
در واقع، تصادفات رانندگی گاهی به عنوان فریادی از مشکلات روانی و عاطفی رانندگان مطرح می‌شوند. این امر می‌تواند نشان‌دهنده یک موج ناخودآگاه از فشارها و اضطراب‌ها باشد که راننده قادر به مدیریت آن‌ها در زمان پشت فرمان نبوده است. این مسائل معمولاً در قالب خطاهای رفتاری و تصمیم‌گیری در شرایط بحرانی بروز می‌کنند.
اگرچه بیشتر تحقیقات در این زمینه در کشورهای غربی انجام شده است، اما به نظر می‌رسد این مسئله در ایران نیز باید جدی‌تر گرفته شود. یک راننده تنها با رعایت قوانین جاده‌ای نمی‌تواند از بروز تصادف جلوگیری کند؛ بلکه وضعیت روانی و عاطفی او نقش کلیدی در پیشگیری از چنین حوادثی ایفا می‌کند.
در نهایت، توجه به سلامت روانی رانندگان می‌تواند یک گام مهم در کاهش تصادفات و تلفات جاده‌ای باشد. شاید وقت آن رسیده که مسئولان، به جای تنها تمرکز بر آموزش‌های فنی، سلامت روانی رانندگان را نیز در ارزیابی‌های خود لحاظ کنند.
