راز حمله نوه امام به حجاب زنان ایرانی چیست؟

در حالی که طی روزهای اخیر موج جدیدی توسط ضد انقلاب در برخی شبکه‌های اجتماعی مبنی بر «حجاب اختیاری» به راه افتاده است، نعیمه اشراقی در بخشی از گفتگوی خود با سایت جماران که به صورت غیررسمی مواضع مجمع روحانیون مبارز را پوشش می‌دهد، می‌گوید:

«به نظر من، بسیار بهتر بود که ما حجاب را اجباری نمی‌کردیم. به خاطر اینکه ما با اجباری کردن حجاب، می‌خواستیم حاشیه امنیت جامعه را بالا ببریم، اما دقیقا برعکسش عمل کردیم و امنیت را پایین آوردیم. وقتی ما در جامعه حجاب را اجباری کردیم، محدودیت و ممنوعیت ایجاد کردیم، روابط دختر و پسر را ممنوع کردیم، همه این مسائل از خیابان‌ها به درون خانه‌ها رفت. کسانی که به مسائل دینی اعتقادی ندارند، وقتی در خیابان به خواسته‌های خود نمی‌رسند، در خانه‌ها، از مواد مخدر، مشروب و... استفاده می‌کنند و روابط غیراخلاقی میان دختر و پسر شکل می‌گیرد. در نتیجه ما امنیت را برای نسل جوان پایین آوردیم.»

وی در ادامه با اشاره به برخی جملات حضرت امام (ره) مبنی بر لزوم حجاب برای زنان، باز هم جهت تحریف نص صریح بیانات امام در این باره کوشیده و با توجیهات مختلف سعی بر جا زدن نظرات شاذ خود به اسم امام (ره) دارد، هر چند در پایان صادقانه حرف خود را زده و ضمن تاکید بر اینکه علاقه‌ای به چادر ندارد، می‌گوید:

«نسبت به حجاب نگاه مثبتی دارم و شخصا حجاب را دوست دارم اما حقیقتا به چادر علاقه ندارم، چون هم سختی برایم ایجاد می‌کند و هم وقتی سر تا پای یک خانم سیاه است، چندان دید قشنگی در نگاه آدم ایجاد نمی‌کند. همچنین راحتی چادر خیلی کم است و فرد گاهی با چادر برای خودش خطر ایجاد می‌کند. اما چادر در خانواده ما مرسوم است و من به عنوان نوه امام، اگر این کار را نکنم، کاری متمایز انجام داده‌ام.»

این مصاحبه و چند یادداشت و مصاحبه دیگر با رویکرد کلی به چالش کشیدن حجاب زنان ایرانی در حالی در سایت وابسته به موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) منتشر شده است که رفتار این موسسه در سال های اخیر و خصوصا ایام فتنه حکایت از نزدیکی غیر قابل انکار این موسسه با مجمع روحانیون مبارز دارد و بعید نیست که بتوان میان رویکرد اخیر این سایت در حمله به حجاب زنان ایرانی آن هم از زبان برخی نزدیکان امام (ره) با تکاپوی انتخاباتی این روزهای تشکل ساختار شکن مجمع روحانیون مبارز، ارتباطی پیدا کرد.

اما این بار اول نیست که سایت جماران آشکارا به دنبال تشکیک در مساله حجاب زنان است، چرا که پیش از این زهرا اشراقی خواهر نعیمه اشراقی و همسر محمد رضا خاتمی در خرداد ۸۹ در گفتگو با این سایت مدعی «سلیقه‌ای بودن حجاب زنان» شده و با کلی گویی اعلام کرده بود:

«هنوز هم بعضی‌ها در مورد اینکه حجاب چگونه باید باشد و نظر امام در این باره چه بود، حرف می‌زنند و حتی آقایان در مقابل من که سال‌ها با امام بودم و عقاید ایشان را به خاطر دارم، صف‌گیری می‌کنند. منظورم این است که خود امام هم در مقابل برخی متحجرین قرار می‌گرفت... در مورد اجباری بودن حجاب هم ما قانونی نداریم، بلکه دستورالعملی اداری است. زیرا حجاب امری سلیقه‌ای است.»

وی در بخش دیگری از آن گفتگو به صراحت دینداری خود را نیز مدیون شریعتی دانسته و اعلام کرده بود: «پدرم بود که مرا با شریعتی آشنا کرد و اگر کمی دیندار باشم، به خاطر شریعتی است.»

این در حالی است که وی در دی ماه ۸۹ نیز در صفحه فیس بوک خود ضمن تقدیر بی‌سابقه از ابراهیم یزدی دبیر کل نهضت آزادی، وی را پدر معنوی خود! معرفی کرده و نوشته بود:

«از نوجوانی به او ارادت داشتم... همیشه بهشون می‌گم که چقدر دوستشون دارم و الان خاطره خاصی ندارم جز اینکه یک پدر معنوی برایم بودن»

وی در شرایطی دبیرکل گروهک غیرقانونی نهضت آزادی را «پدر معنوی» خود خواند که امام راحل در سال ۶۶ در پاسخ نامه سید علی اکبر محتشمی‌پور که آن زمان وزارت کشور را عهده دار بود رسما عدم رسمیت نهضت آزادی را برای همیشه اعلام کردند.

امام خطر «نهضت به اصطلاح آزادی» را از «حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان» بیشتر و بالا‌تر دانستند.

نظر امام درباره حجاب چه بود؟

همه این اظهارات از سوی دو نوه دختری امام (ره) پیرامون حجاب در حالی است که بیانات صریح و آشکار بنیانگذار کبیر انقلاب درباره حجاب نشان می‌دهد، در حال حاضر هیچ نیازی به توضیح و تفسیر بیانات ایشان در این باره نیست؛ به عنوان مثال امام (ره) در‌‌ همان روزهای اول انقلاب که دولت موقت متصدی اداره امور کشور بود، با اعلام نارضایتی شدید خود از وضعیت حجاب زنان در اماکن دولتی و عمومی می‌گویند:

«الآن وزارتخانه‏ها- این را مى‏گویم که به دولت برسد، آنطورى که براى من نقل مى‏کنند- باز‌‌ همان صورت زمان طاغوت را دارد. وزارتخانه اسلامى نباید در آن معصیت بشود. در وزارتخانه‏هاى اسلامى نباید زنهاى لخت (بى حجاب) بیایند؛ زن‌ها بروند اما با حجاب باشند. مانعى ندارد بروند؛ اما کار بکنند، لکن با حجاب شرعى باشند، با حفظ جهات شرعى باشند.» (صحیفه نور؛ ج‏۶؛ ۳۲۹)

ایشان در برهه دیگری نیز با اشاره به اهمیت حجاب زن می‌فرمایند:

«آرى در اسلام زن باید حجاب داشته باشد... ما نمى‏توانیم و اسلام نمى‏خواهد که زن به عنوان یک شى ء و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام مى‏خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانى جدى و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمى‏دهیم تا زنان فقط شیئى براى مردان و آلت هوسرانى باشند.» (صحیفه نور؛ ج‏۵؛ ۲۹۴)

رهبر معظم انقلاب نیز در این باره به نقش امام (ره) اشاره کرده و می‌فرمایند:

«امام آن مرد شجاع و بی‌نظیری بود که مسئله حجاب را به این مملکت برگرداند. هیچ کس دیگری غیر از امام نمی‌توانست این کار را بکند اینهم یکی از اختصاصات امام. اگر غیر از امام هر کس دیگر بود از همین آقایان، بزرگان، عرض می‌کنم که مقدسین علماء، چه وچه و چه، هیچکس جرأت نمی‌کرد که بگوید مردم باحجاب بیایند بیرون، امام‌‌ همان ماههای اوّل پیروزی انقلاب گفتند باید مردم با حجاب بیایند.» (سخنرانی در جمع فرماندهان سپاه ـ ۱۴/۱۲/۷۶)

رفتار امام در مقابل انحرافات خویشاوندانشان چگونه بود؟

اما مروری گذرا بر سیره عملی امام (ره) نشان می‌دهد ایشان در مقابله با انحرافات عقیدتی و عملی خویشاوندان و بوی‍ژه نواده‌های خود هیچ‌گاه اغماض نمی‌کردند و همواره رعایت صراط حق و مستقیم رابر دیگر مسایل ترجیح می‌دادند، در این راستا حجة الاسلام سید حمید روحانی با نقل خاطره‌ای از امام می‌گوید:

«در سال ۵۹ آقای سید حسین خمینی که نوه امام بود (فرزند آقا مصطفی) در زمانی که اختلافات بین بنی صدر و شهید رجایی تشدید شده بود آقای سید حسین خمینی می‌رود در مشهد به نفع بنی صدر سخنرانی می‌کند مردم به او حمله می‌آورند می‌خواستند سید حسین خمینی را بزنند و ایشان که مسلح بوده، سلاح کمری داشته، دست به سلاح کمری‌اش می‌برد، بچه‌های کمیته جلوی او را می‌گیرند می‌برندش در یک اتاق دیگر.

از همانجا مسئولین کمیته تماس می‌گیرند با دفتر امام. پیغام به امام داده می‌شود که آقای سید حسین خمینی نوه شما در مشهد از بین صدر دفاع کرده مردم به او هجوم آوردند دست به اسلحه برده ما چه کار کنیم. امام به مرحوم آیت الله اشراقی می‌فرمایند که به مسئولین کمیته مشهد پیغام دهید که سید حسین خمینی تحت الحفظ به تهران اعزام شود و اگر دست به سلاحش برد او را با تیر بزنند.

آقای اشراقی به دفتر می‌آید و از طریق آقای رحمانی که بعد‌ها نماینده امام در نیروی انتظامی شدند، از طریق ایشان به بچه‌های کمیته پیغام می‌دهند. ولی بخش دوم پیام امام را آقای اشراقی نمی‌دهد و فقط می‌گوید امام گفته آقای سید حسین خمینی تحت الحفظ به تهران اعزام شود. وقتی ایشان پیش امام بر می‌گردد امام می‌پرسد شما دستور من را ابلاغ کردی. ایشان می‌گوید بله. امام گفت آقای اشراقی کامل ابلاغ کردی؟ آقای اشراقی که نمی‌توانسته دروغ بگوید می‌گوید نه حضرت امام من قسمت دومش را نگفتم. امام به آقای اشراقی می‌فرمایند بر می‌گردی مجدد تلفن می‌زنی و هر دو قسمت پیام من را می‌دهید. سید حسین خمینی تحت الحفظ به تهران اعزام شود اگر دست به سلاحش زد با تیر بزنید.»

منبع:رجانيوز