مشحون: با غیبت زنان جو سالن ها به هم ریخت

به گزارش شما نیوز ،را که از یک گپ و گفت چند ساعته استخراج شده می خوانید.

انتخابات کمیته المپیک به تعویق نمی افتد

هنوز ثبت نام از نامزدهای ریاست کمیته ملی المپیک آغاز نشده است. تا امروز که ما در جلسات مختلفی شرکت کردیم، به هیچ وجه بحث تعویق انتخابات وجود ندارد. این صدمه را ما یک بار خوردیم و یک سال در دوره قبلی انتخابات عقب افتاد و مشکلاتی به وجود آمد. بر اساس صحبت هایی که در هیات اجرایی شده، به زودی ثبت نام از نامزدها آغاز می شود. الان هم اسامی واجد شرایط برای کمیسیون ورزشکاران اعلام شده است و المپین ها می توانند ثبت نام کنند.

چانه ورزش را کوچک می گیرند

وقتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی چانه ورزش را کوچک می گیرند، مشکلات زیادی برای فدراسیون ها به وجود می آید. ما الان به دنبال اعزام تیم دختران به هند هستیم که فقط ۵۰ میلیون تومان پول بلیت اعضای تیم می شود. حالا هزینه های دیگر به جز بلیت هم هست که همه می دانند. حالا بسکتبال شاید در طول سال ۱۰ سفر داشته باشد؛ اما کشتی ۷۰ سفر دارد و والیبال هم بیشتر از ما سفر دارد. وقتی از مجلس بودجه کمی برای ورزش در نظر گرفته می شود، این خودش معضل اولیه است.

بودجه بازی های آسیایی الان باید پرداخت شود

مشکل بعدی هم تخصیص این اعتبارات است. مسئولان وزارتخانه دائما می گویند که بودجه شما را می پردازیم. زمانی که ما ما احتیاج داریم، باید پول داشته باشیم. اگر بخواهند توجه کنند، باید بودجه فدراسیون ها برای حضور در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ را الان باید پرداخت کنند. من وقتی می گویم که تیم بسکتبال را می برم و سوم می شوم، به اندازه این سومی به من پول بدهند؛ اما اگر چهارم شدم، مرا‌ توبیخ کنند. یک بار این کارها انجام شود، قانومند می شویم. مشکل عمده بودجه است چون ورزش هزینه بر است. به همین مناسبت فدراسیون ها باید تامین شوند و با برنامه پیش بروند. ما هزاران برنامه بنویسیم و اگر بودجه ای نرسد، چه فایده ای خواهد داشت؟

نمی توانیم اتوبوس لوکس سوار شویم

ما ۲۵ درصد از بودجه فدراسیون را گرفتیم. البته این مشکل وزارتخانه نیست و مشکل دولت است که پول را نمی دهد. وزارت ورزش هر زمانی که پول بگیرد، پرداخت می کند. کمیته ملی المپیک هم هر زمانی که پول داشته، پرداخت کرده است. یک مثال می زنم. برای سوار شدن به یک اتوبوس وقتی پول نداشته باشی، باید آن اتوبوس قدیمی تر را استفاده کنی و نمی توانی پول لوکس را بدهی. بودجه ورزش باید منطبق با تلاش ها و نیازهایش باشد و وقتی که این نیست، مشکلات زیادی به وجود می آید. ما زمان برای بازی های آسیایی ۲۰۱۸ داریم. همه فدراسیون ها فعال هستند و برنامه دارند. در نهایت مهم این است که هر حرکتی ابزار می خواهد.

بارها شیشه اتوبوس ها را شکستند

آن چیزی که بعد از جلسه ما با مسئولان تیم ها درباره تماشاگران تیم های میهمان اعلام شد، با چیزی که ما در جلسه تصمیم گیری کردیم، تفاوت زیادی دارد. ما در اجرای کارها برنامه دهنده و تکلیف کننده نیستیم و نخواهیم بود. ما در لیگ های مختلف از نمایندگان تیم ها دعوت می کنیم و آنها هستند که نحوه برگزاری لیگ را انتخاب می کنند. در جلسه ای که با نمایندگان ۹ تیم شرکت کننده داشتیم، ۲ تن از نمایندگان تیم ها پیشنهاد دادند که در بازی های برگشت تماشاگرانشان را همراه خود نبرند. ما هم گفتیم که باید رای گیری شود و همین کار را هم کردیم. ۷ نفر از ۹ نفر با این پیشنهاد موافقت کردند که برای بازی های برگشت با خودشان تماشاگر به استان های دیگر نبرند. ما هم استقبال کردیم و برای این کار هم دلیل داشتیم. وقتی تماشاگران در سال های اخیر بعد از طی کردن مسافت زیاد به سالن رفتند و از دقیقه اول با تماشاگران میزبان درگیر شدند، ما هم از این پیشنهاد استقبال کردیم. بارها اتفاق افتاده که شیشه اتوبوس را می شکنند و لاستیکش را پنجر می کنند. وقتی خودشان خواستند که تماشاگران را با خودش نبرند، ما هم استقبال کردیم؛ اما این معنی اش این نیست که تیم میهمان تماشاگر نداشته باشد. در بسیاری از استان ها باشگاهها کارخانه دارند و علاقه مندان تیم میهمان می توانند به سالن بروند.

حالا میزبان مسئولیت دارد

اجباری برای اعزام تماشاگران به شهرستان ها نبوده؛ اما به اتفاق آرا نمایندگان تیم ها گفتند که از این حرکت ممانعت شود. مشکل دوم هم این بود که مسئولیت میزبان لوث می شد. وقتی اتفاقی در سالنی رخ می داد، تیم میزبان می گفت تماشاگران تیم میهمان بودند و آنها هم برعکس. این در حالی است که مسئولیت برگزاری مسابقات با تیم میزبان است. بلافاصله بعد از مسابقه طور دیگری این مساله را جلوه دادند. بازهم تاکید می کنم که این خواسته خود تیم ها بوده است و ما دخل و تصرفی در آن نداشتیم.

آخر و عاقبت تماشاگران اتوبوسی چیست؟

حالا مثلا یک بازی در قزوین برگزار می شود و مهرام چون آنجا کارخانه دارد، علاقه مندانش به سالن می آیند. هیچ منعی برای حضور آنها وجود ندارد چون ما نمی توانیم تشخیص دهیم که یک فرد تماشاگر کدام تیم است و روی پیشانی کسی هم ننوشته است که کدام تیم را دوست دارد. اگر تیم ها اتوبوسی تماشاگر ببرند، برخلاف آیین نامه عمل کردند و آنجا می توانیم جلویشان را بگیریم. آخر و عاقبت تماشاگران اتوبوسی چیست؟

خواستم بروم اما نگذاشتند

۲ سال قبل من ۶ ماه نبودم و از فدراسیون رفتم. ۳ بار هم از من دعوت شد و نیامدم. به همین دلیل هم انتخابات عقب افتاد. هیات دولت خواست و به من مجوز دادند تا در انتخابات شرکت کنم. اصلا اینطور نبود که من دنبال مجوز بروم. مگر چنین چیزی می شود؟ مجوز را به کسانی می دهند که هیات دولت آنها را بخواهد. اینطور نیست هر کسی که بخواهد برود و مجوز بگیرد. من وظیفه ام را انجام می دهم و میلیمتری هم کم نگذاشتم.

اگر بخواهند، بازهم می مانم

شرایط سنی که اعلام کردند، برای انتخابات آینده لحاظ می شود و گفته اند افراد بالای ۷۰ سال نمی توانند نامزد شوند. بارها گفتم به نظام احساس دین می کنم چون بسیاری از امکانات را برای من فراهم کرده اند. از سوی دیگر این امانت را سالهاست به من سپرده اند. من هم وظیفه دارم دینم را ادا کنم. برای دوره بعدی هم اگر توان داشته باشم و مرا بخواهند، بازهم انجام وظیفه می کنم وگرنه که کنار می روم. من هیچ وقت خسته نشدم و خسته نخواهم شد. کارم را دوست دارم و دینم را باید ادا کنم. این اعتمادی که نظام به من کرده را باید پاسخگو باشم.

اهل سفر کردن نیستم

من چند ماه قبل لبنان بودم و اصلا این موضوع که من نمی خواهم به خاطر سفر به آمریکا به این کشور بروم، درست نیست. اگر هم با تیم ملی به لبنان نرفتم، شرایط مهیا نبوده است. در ضمن لبنان جزو کشورهای ممنوعه نیست و من حتی وقتی به لبنان می روم، مشکلی برای سفر به آمریکا ندارم. چه کسانی این بحث ها را مطرح می کنند؟ اگر به مسابقات کاپ آسیا نرفتم چون در فدراسیون هزار گرفتاری داشتم. من در مجموع اهل سفر نیستم و مثلا به چین هم که ۴ سفر داشتیم، نرفتم.

وزیر قول داد بدهی ما را بدهد

خدا را شکر وضعیت بسکتبال بانوان هم روبراه است. تمریناتشان را دنبال می کنند و برای اعزام تیم زیر ۱۶ سال به رقابت های قهرمانی آسیا به دنبال ویزا و بلیت هستیم. تنها مشکل این بود که ما به فیبا آسیا به خاطر میزبانی هایی که داشتیم، بدهی داریم. این بدهی به خاطر میزبانی جوانان و مسابقات آسیاچلنج سال گذشته است. ما باید برای این ۲ میزبانی ۵۰۰ هزار دلار پول می دادیم که ۱۸۰ هزار دلار پرداخت شده است و بقیه اش را هنوز ندادیم. فعلا که برای حضور در مسابقات منعی نداشتیم. با این حال ۳۲۵ هزار دلار باقی مانده و تهدید کرده اند که اگر این پول را ندهید، تبعاتی دارد. من با آقای وزیر و معاونانش صحبت کردم و در این باره قرار شد که کمک هایی انجام شود تا ما بدهی را بدهیم.

اسپانسر ۳ میلیارد ما را نمی دهد

وقتی این ۵۰۰ هزار دلار را از ما می خواهند، تصور این است که اسپانسری وجود دارد. ما هم زمانی که قبول کردیم، به خاطر داشتن اسپانسرمان بود. یک اسپانسر با ما قرارداد ۳.۵ میلیاردی امضا کرده است و فقط ۵۰۰ میلیون آن به دستمان رسیده است. در واقع ۳ میلیارد پولی که به ما متعهد شدند را ندادند و اگر پرداخت می شد که مشکلی نداشتیم. الان هم کار به شکایت و دادگاه کشیده شده است. این شرکت هم محکوم شده و اسنادش هم موجود است. بزرگترین کمک را درباره متعهد نبودن اسپانسرها به فدراسیون ها که اپیدمی شده، رسانه ها می توانند انجام دهند. شما نگاه کنید که ۲ نفر درباره عدم ورود تماشاگران میهمان نوشته اند و چه شری راه افتاده است. حالا اگر درباره این مساله نوشته شود، به ما کمک می کنند. این موضوع کاملا مسجل است و اسنادش وجود دارد. این اسپانسر به بسکتبال خیانت کرده و ۳ میلیارد بدهکار است.

فدراسیون ها هماهنگ نیستند

مشکل اینجاست که فدراسیون هاهماهنگ نیستند. اگر همین شرکت به فدراسیون دیگری برود و اسپانسر شود، نمی گویند که تو با بسکتبال فلان کار را کردی و با تو قرارداد نمی بندیم. بلکه اگر ۱۰۰ میلیون بیشتر هم پرداخت کنند، استقبال از این شرکت می شود. به چه مناسبت این شرکت پول ما را نمی دهد و سپس در فوتبال بهره برداری می کند. همه می دانند پول ما را ندادند؛ اما کسی نیست که جلوی این موضوع را بگیرد. الان تمام نگرانی ما حضور تیم بانوان در مسابقات قهرمانی آسیا است که امیدوارم با حمایت وزیر حل شود.

با غیبت زنان، جو سالن ها به هم ریخت

ما اولین فدراسیونی بودیم که برای زنان تماشاگر جایگاه جداگانه در نظر گرفتیم. از ورودی تا سرویس بهداشتی و مسائل دیگر همگی جداگانه بود و هیچ مشکلی هم وجود نداشت. استقبال خیلی خوبی هم تا چند سال قبل از سوی بانوان می شد و مسابقات لیگ را با حضور آنها برگزار می کردیم. در ضمن باید بدانیم که وقتی زنان به سالن ها ورود پیدا کنند، آرامش بیشتری روی سکوها برقرار است. این را باید دولت فکری به حالش کند که البته من خبرهای خوبی شنیده ام. متاسفانه از زمانی که ورود بانوان به سالن ها ممنوع شد، جو سکوها به هم ریخت و درگیری هایی به وجود آمد.

درخواست کردیم ورود بانوان آزاد شود

شاید در ورزشگاه های فوتبال می گویند که موقعیت گسترده است و کنترل سخت می شود؛ اما در بسکتبال جایگاهشان مجزا است. در بسکتبال و زمان حضور زنان در سالن ها هیچ مشکلی به وجود نیامد. من همان موقع که حرف از ممنوعیت حضور بانوان بود، خواهش کردم که حراست همانطور که برای آقایان هست، برای زنان هم باشد. اخیرا هم خواهش کردیم که برای بازی های ملی که در انتخابی جام جهانی پیش رو است، بانوان به سالن بیایند. فدراسیون های جهانی نیز روی این موضوع تاکید دارند. با این حال در نهایت ما تابع خواسته های نظام بودیم و هستیم. نمی توانیم فراتر از آنچه که قانون است،‌حرکت کنیم.

گفت و گو: حسین جمشیدی