مرگ تدریجی و خطرناک برای این شاغلین
افرادی که به خاطر نوع اشتغال‌شان ساعت‌های زیاد را پشت میز می‌نشینند خیلی بیشتر از افراد عادی در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، آرتروزو حتی استرس و هیجانات روحی قرار دارند؛
کارمندانی که در کارهای دولتی و مؤسسات خصوصی و به‌طور کلی پشت میزنشین‌ها چون بخش مهمی از ایام زندگی خود را در یک چاردیواری محصور و گاهی به دور از نور خورشید، هوای آزاد، در حالت نشستن مداوم بر روی صندلی و به ویژه قرار گرفتن در یک استرس عاطفی شدید می‌گذرانند، در صورت رعایت نکردن دستورهای پزشکی و بهداشتی، برای مبتلا شدن به بیماری‌های روحی، روانی، قلبی، عروقی و ضایعات ستون فقرات مستعدتر از افراد دیگر هستند.
یک کارمند اداری را در شهر تهران با توجه به زندگی ماشینی و اینکه بیشتر ساعات روز را پشت میز کاری‌اش می‌گذراند، در نظر می‌گیریم. او از صبحدم، آغاز وقت اداری تا چند ساعت بعدازظهر را در اداره می‌گذارند و با کوله باری از خستگی، مشکلات روحی، اجتماعی و خانوادگی و همچنین ماندن در ترافیک، استنشاق هوای آلوده و طاقت فرسای شهر، و احتمالاً مشاهده رفتارهای ناهنجار ناشی از عصبیت راهی منزل می‌شود.
این فرد حضور در منزل را هم به صورت فقط جسمانی و نه عاطفی و روحی سپری می‌کند سپس چند ساعت خواب معمولا نا آرام و باز صبح روز بعد تکرار همین ماجرا؛ در نتیجه این فرد فارغ از لذایذ زندگی و شادکامی‌های طبیعی، به‌طور ناخواسته به سمتی سوق داده می‌شود که توأم با فرسودگی جسمانی و معنوی است که سرانجام مرگی تدریجی را به دنبال خواهد داشت.
منبع:پندار آنلاین
