معلمان و هتلی به نام مدرسه

13روز تعطیلات نوروز، وقتی که کلاس های درس از هیاهوی دانش آموزان فارغ می شوند نوبت به کوله بارها و چمدان ها می رسد که کنار میز و نیمکت ها جاخوش کنند. جمع قابل توجهی از فرهنگیان تعطیلات عیدشان را در مراکز اسکان آموزش و پرورش می گذرانند تا سفرشان با هزینه ای بسیار کمتر از اقامت در هتل ها، سپری شود. فرهنگیان بسیاری برای گذران تعطیلات باز هم به دامان مدارس باز می گردند تا به میزان هزینه ای که می خواهند بپردازند در یکی از چهار گروه مراکز اقامتی دسته بندی و سامان داده شوند.

یکی از برگ های برنده ای که سازمان و شرکت ها در حوزه رفاه برای کارمندان شان رو می کنند در اختیار گذاشتن مراکز اقامتی در شهرهای توریستی و زیارتی به خصوص در فصل های گردشگری است. آموزش و پرورش با یک میلیون نفر جمعیت فرهنگی زیر پوشش از این قاعده مستثنی نیست اما پیکره عظیم این سازمان سبب شده تا برای استقرار آنها در زمان سفر از تمامی امکانات موجود استفاده شود؛ از بهترین تا پایین ترین کیفیت. ١٨٠ مرکز رفاهی (خانه های معلم)، ٣٠٠ اردوگاه، ٥٠ پردیس دانشگاهی، ٧٠٠ پایگاه اسکان و ١٠ هزار و ٨٠٠ کلاس درس در نوروز ٩٤ برای اسکان فرهنگیان در نظر گرفته شده اند. معاون رسانه وزارت آموزش و پرورش به «اعتماد» می گوید چهار نوع مرکز اقامتی در اختیار فرهنگیان، کارمندان دولت و حتی مشاغل آزاد قرار می گیرد: «از ١٠ تا ٢٠ اسفند ثبت نام اینترنتی برای رزرو جا در این مراکز انجام شد و ظرفیت رزرو که ٢٠ درصد از ظرفیت این مکان هاست پر شده است. ٨٠ درصد باقی هم ضمن مراجعه حضوری در خدمت مسافران قرار می گیرد. بدیهی است که اولویت ما اسکان فرهنگیان است و در صورت خالی ماندن بخشی از ظرفیت از سایر گروه ها مهمان می پذیریم که نرخ اقامت شان با فرهنگیان متفاوت است.» به گفته رسول پاپایی چهار دسته اقامتی شامل گروه ویژه، الف، ب و ج بنا بر میزان امکانات دسته بندی و قیمت گذاری شده اند:

مدارس گروه ویژه: مدارسی هستند که دارای اتاق های مجهز به تخت، فرش، یخچال، تلویزیون، وسایل گرمایشی و سرمایشی، پتو و بالش هستند (حمام و آشپزخانه مشترک).

مدارس گروه الف: مدارسی هستند که دارای اتاق هایی مجهز به فرش، پتو، بالش، وسایل خنک کننده و گرمازا، یخچال و تلویزیون اختصاصی هستند و حمام و آشپزخانه مشترک است.

مدارس گروه ب: مدارسی هستند که دارای اتاق های مجهز به فرش، پتو، بالش، وسایل خنک کننده و گرمازا هستند. یخچال، تلویزیون، حمام و آشپزخانه به صورت مشترک است.

مدارس گروه ج: مدارسی هستند که دارای اتاق های مجهز به فرش یا موکت و حتی الامکان پتو بوده و یخچال، اجاق گاز و تلویزیون مشترک است.

با وجود امکانات حداقلی در مدارس گروه ج، پاپایی می گوید که تمامی این مراکز در روزهای نوروز اشباع می شوند: «گاهی استقبال تا حدی زیاد است که مجبور می شویم حیاط مدرسه را هم برای چادر زدن برخی مراجعان در اختیارشان بگذاریم».

چند روز پیش تر خبرگزاری فارس در گزارشی از تعرفه های اسکان نوروزی فرهنگیان نرخ «برپایی چادر در محل» را هم اعلام کرده بود: فرهنگیان شش هزار، کارکنان دولت ٩ هزار و مشاغل آزاد ١٢ هزار تومان. اما حالا پاپایی می گوید که تمام تلاش آموزش و پرورش بر این است که ظرفیت ها و محدودیت های پذیرش را به گونه ای تقسیم کنند که امسال خبری از برپایی چادر در مدارس نباشد.

نوروز سال ٩٣ بنا بر اعلام آموزش و پرورش ١٤ میلیون نفرروز در مراکز اقامتی آموزش و پرورش اسکان داده شدند. میزان نارضایتی برخی از کسانی که تجربه اقامت در این مراکز را دارند می شود از خلال نظراتی که در ذیل اخبار مربوط به اسکان فرهنگیان در سایت های خبری می گذارند حدس زد اما با این وجود هر ساله این مراکز مملو از جمعیت می شوند، جمعیتی که مدارس را به جای هتل ها می نشانند. پاپایی می گوید: «ما رقیبی برای هتل ها نیستیم چون نگاه اقتصادی به این مساله نداریم. تنها تلاش داریم تا هر کاری که از دست مان ساخته است برای همکاران فرهنگی که قصد سفر دارند انجام دهیم. می دانم برخی از این کلاس های محل اقامت تنها مجهز به یک موکت هستند و حتی نیمی از فضای کلاس همچنان در اشغال نیمکت های دانش آموزان است و از نظر امکانات مراکز ما قابل مقایسه با هتل ها نیستند اما این حداقل کاری است که می توانیم برای همکاران مان انجام دهیم.» اما او همچنان اشاره می کند که بخشی از این جمعیت به دلیل کمبود مراکز اقامتی به امکانات آموزش و پرورش رو می آورند یعنی تنها بحث قیمت هم نیست.

وقتی چاره ای جز کلاس درس نیست

«در هیچ جای دنیا گردشگران را در مدارس اسکان نمی دهند.» آبان ماه سال جاری مدیرعامل جامعه صنفی تاسیسات اقامتی استان اردبیل از تبدیل مدارس به مهمانسرا و اسکان فرهنگیان و سایر گردشگران انتقاد کرد. جعفر بذری در گفت وگو با خبرگزاری مهر با تاکید بر اینکه جامعه صنفی تاسیسات اقامتی استان بارها اعلام کرده که هتل ها و مهمانسراهای تحت پوشش را با تخفیفات ویژه برای فرهنگیان واگذار می کند، گفت: «مذاکرات و مکاتبات در این زمینه تاکنون بی نتیجه مانده و هر سال شاهدیم که با افزایش تعداد مدارس طرح اسکان علاوه بر فرهنگیان بخش عمده ای از گردشگران نیز جذب می شوند». دغدغه ای که بذری مطرح کرده بود هم اشاره به کساد شدن بازار هتل ها در این استان داشت و هم خسارات وارده به مدارس: «این بحث علاوه بر تضرر صنعت هتلداری استان اردبیل موجب آسیب و تخریب مدارس می شود و در این میان هزینه های اخذ شده نمی تواند هزینه های استهلاک این مراکز را تامین کند».

اما به نظر می رسد میزان موضع گیری نسبت به اقامت گردشگران در هتل های غیررسمی یا همان کلاس های تبدیل شده به مراکز اقامتی بسته به میزان هجوم گردشگران به هر منطقه متفاوت است. سید امیرحسین امینی، مسوول روابط عمومی هتل لاله در مشهد به «اعتماد» می گوید که هتل داران این شهر در هفته نخست نوروز اصلا نسبت به مدارس اقامتی آموزش و پرورش حس رقابت ندارند: «هفته ابتدایی نوروز به دلیل تعطیلات رسمی حدود ٩٥ درصد از هتل های مشهد کاملا پر از جمعیت هستند بنابراین هتلداران مشکل جذب مشتری ندارند اما از هفته دوم که این عدد به ٦٠ درصد می رسد وضع فرق می کند. به هر حال اگر مراکز اسکان آموزش و پرورش نباشند این مسافران به سراغ هتل ها می آیند». اما امینی معتقد است که مشکل اساسی هتل ها بیش از اینکه ناشی از فعالیت های موازی آموزش و پرورش باشد برخاسته از موانع رشد گردشگری است: «از سال ٨٧ که بنزین سهمیه بندی شد بزرگ ترین ضربه به جذب گردشگر داخلی زده شد، بالا رفتن نرخ بلیت هواپیما و قطار هم در پی آن آمد، اینها دلایل اصلی هستند که به کار هتل ها ضربه می زنند». او البته اذعان دارد که نرخ مراکز اقامتی آموزش و پرورش قابل مقایسه با هتل ها نیستند: «با این درآمدهای پایین نمی شود انتظار داشت که اقشار متوسط جامعه برای استقرار در هتل این همه هزینه کنند. البته به نظرم این نوع اقامت کسر شأن جامعه فرهنگیان هم هست اما اگر این گزینه نباشد بسیاری قادر به سفر رفتن نخواهند بود. به نظرم چاره ای نیست جز برقرار بودن مدارس به عنوان مراکز اقامتی».

مدیر اتحادیه هتلدارن استان فارس نه تنها مدارس را رقیبی برای هتل ها نمی داند بلکه از فعالیت آنها ابراز خوشنودی هم می کند: «به نظرم بودن مدارس به عنوان مراکز اقامتی به رشد گردشگری کمک می کند. مسافران نوروزی آنقدر در شهرهایی مثل شیراز هستند که اگر یک گوشه ای از این جمعیت هم به مدارس بروند ما از این کمکی که به اسکان جمعیت مسافران داده می شود خوشحال می شویم». سید حسن سیادتان البته اضافه می کند که صنعت گردشگری هم باید با واقعیات جامعه و لزوم پایین آوردن هزینه های سفر توجه کند: «ما همین حالا هم مهمانپذیرهای ممتاز داریم که قیمت های بسیار مناسبی دارند اما معتقدم که باید برای ساخت هتل های ارزان قیمت هم اقدام کنیم، هتل هایی که مردم بتوانند از عهده مخارج اقامت در آن برآیند باید چنین مراکزی تاسیس شود تا بالاخره این قانون هر ایرانی یک چادر مسافرتی خلاص شویم، هموطنان ما باید قادر باشند آبرومندانه سفر کنند.»

موافقان و مخالفان تبدیل مدارس به مراکز اقامتی هر کدام دلایل خود را دارند. اما تا رسیدن به ساخت مراکز اقامتی ارزان یا توانایی آموزش و پرورش در ساماندهی مناسب تر مراکز اقامتی برای فرهنگیان، نوروز امسال هم بار و بنه مسافران در کنار تخته های سیاه برقرار و رختخواب های شان در میانه کلاس های درس گسترده می شوند شاید هم این میزان از علاقه به سفر با وجود تمام مشکلات پیش رو قابل ستایش باشد؛ ستایشی که حتما باید در فراتر از حرف در ساماندهی وضعیت گردشگری به چشم بیاید.

منبع: اعتماد