امیدوارم اجازه دهند درد مردمم را حتی به طنز بسازم
شهره لرستانی با انتشار ویدئویی در فضای مجازی از بهبود نسبی وضعیت جسمی خود پس از ابتلاء به کرونا خبر داده است. او که همچنان به دلیل عوارض ناشی از بیماری به سختی صحبت میکند، در عین حال به فیلمها و سریالهایی اشاره کرده است که صداوسیما و وزارت ارشاد مجوز ساختشان را به او ندادند. او با طنزی تلخ می گوید: فکر می کردم اسکار بگیرم اما کرونای نوع دلتا گرفتم!
شهره لرستانی ـ بازیگر و کارگردان ـ که چند روزی است در پی ابتلاء به ویروس کرونا در بیمارستان بستری است، در ویدیویی کوتاه با بیان اینکه امروز حالش بهتر است و دعاهای خیر مردم به او می رسد، می گوید: من فکر می کردم اسکار می گیرم ولی کرونای دلتا گرفتم! البته بی خود هم نبود که اسکار نگرفتم زیرا هیچ وقت کسی حمایت نکرد که فیلم هایم را بسازم و به جایی راه پیدا کند و حتی به جشنواره فجر برسد!
این بازیگر ادامه می دهد: این ها اصلا مهم نیست؛ من احساس می کنم تمام آن فیلم ها را ساخته ام؛ «موندنی» را ساخته ام، «فال» را ساخته ام، حتی «ودود» را هم ساخته ام؛ تمام فیلم هایی که در این سال ها چه در صداوسیما و چه در ارشاد رد شد. تمام سریال هایی که می خواستم با آن ها مردم را شاد کنم و اجازه ندادند کارگردانی کنم.
بازیگر طنزهای تلویزیونی در ادامه با گله مندی از مانع تراشی ها برای ساخت کارهای سینمایی و تلویزیونی اش می گوید: اسیر ترس نیستم. از مرگ نمی ترسم. از اینکه تاثیرگذاری ام را در زمان حیاتم کامل انجام ندادم، ناراحتم. اگر روزی از این دنیا بروم و کارم را به عنوان یک انسان کامل انجام نداده باشم پیش خدا مسوولم. من برای شاد کردن مردم، برای حضور معنوی، برای حضور اندیشه ای و ساختن قصه های مختلف به دنیا آمده ام و وظیفه و رسالتم را باید انجام دهم. امیدوارم تمام کسانی که به هر شکلی مانع شدند بالاخره به خودشان بیایند و بدانند که آدم های جدیدی هم باید به این تلویزیون و سینما راه پیدا کنند و بتوانند حرف های تازه بزنند. دنیا فقط برای عده کمی نیست و زندگی فقط به چند جور اندیشه محدود نمی شود.
لرستانی اضافه می کند: برای همه بیماران از خدا طلب شفای الهی دارم. من اسم بزرگ خداوند ـ ودود ـ را برای خودم انتخاب کردم و امیدوارم زیر سایه خداوند همیشه عاشق و رب الودود بالاخره یک روز در کوچه من هم چراغانی شود و من هم اجازه داشته باشم درد مردمم را ولو به طنز بسازم.
این بازیگر در پایان می گوید: از دعاهای همه شما ممنونم؛ اگر نماندم حلال کنید و اگر ماندم برایم دعای خیر کنید تا بتوانم سهمم و رسالتم را به عنوان انسانی که بار هنری را به دوش می کشد انجام دهم.