آیا دولت بیشتر از مردم می‌فهمد؟!
طی روزهای گذشته اعتراض‌ها نسبت به مفاد لایحه بودجه کشور بالا گرفته است. در این اعتراض‌ها اقشار گوناگون مردم اعم از کارشناسان، ناظران مسایل اجتماعی و تحلیلگران امور اقتصادی درباره بندهای درآمدی و هزینه‌ای بودجه اعتراض‌های گسترده‌ای کرده‌اند.
به گزارش شمانیوز: طی روزهای گذشته اعتراض‌ها نسبت به مفاد لایحه بودجه کشور بالا گرفته است. در این اعتراض‌ها اقشار گوناگون مردم اعم از کارشناسان، ناظران مسایل اجتماعی و تحلیلگران امور اقتصادی درباره بندهای درآمدی و هزینه‌ای بودجه اعتراض‌های گسترده‌ای کرده‌اند.
البته دولت مدعی است این لایحه که سند خرج و دخل سال آینده است دقیقا براساس ماموریت‌ها و فعالیت‌های دستگاه‌های حاکمیتی و دولتی تنظیم شده و درآمدهایی که قرار است هزینه‌ها را تامین کند نیز شهروندان را دچار نگرانی کرده است.در وهله اول برخی درآمدها با تعجب شهروندان مواجه شده و برخی دیگر ایرانیان را به سردرگمی انداخته است.
از جمله این درآمدهای پیش‌بینی شده افزایش قیمت حامل‌های انرژی و در صدر آن، بنزین است. از اقلام دیگری که اعتراض مردم را به دنبال داشته عوارض خروج از کشور است که افرادی که برنامه‌ای برای خروج از کشور ندارند نیز به آن اعتراض می‌کنند. مردم می‌گویند چه اهمیتی دارد که به خارج سفر کنیم یا نه، این افزایش نه فقط به رشد تورم قیمت‌ها دامن می‌زند بلکه کسانی که علاقه‌مند به سفر خارجی نیز هستند محل تامین هزینه‌های سفرشان، آیا جیب مردم و اقتصاد ملی نیست؟ روشن است که چنین نگاهی درست است و در نهایت بدنه جامعه بار گرانی را به دوش می‌کشد.
در موضوع نرخ‌های پایه، فعالان اقتصادی می‌گویند چگونه دولت نرخ رسمی دلار که ارز پایه کشور محسوب می‌شود را حدود 17 درصد کمتر از نرخ فعلی آن در بازار غیررسمی در نظر گرفته است. در این‌باره توضیح دقیق آن است که در حالی نرخ دلار در بودجه امسال 3500 تومان در نظر گرفته شده که نرخ آن در بازار غیررسمی هم‌اکنون بیش از 4200 تومان است به این ترتیب پرسش عمده آن است که اختلاف این دو نرخ از کجا تامین می‌شود، این اختلاف برای چه کسانی و چرا رانت به همراه دارد و در نهایت اگر قرار است دولت و بانک مرکزی به سوی ارز تک‌نرخی حرکت کنند، از چه رو این اختلاف فاحش در نظر گرفته شده است؟
در موضوع هزینه‌ها، شکی نیست که دولت از سال‌های گذشته به دنبال خلاص شدن از شر پرداخت یارانه‌ها بوده است. برخی مقامات اقتصادی دولت همیشه آرزو داشته‌اند به جای پرداخت نقدی، یارانه از کالاهای تولید داخل تامین شود تا از این طریق نه فقط زندگی اقشار کم‌درآمد تامین شود بلکه کالاهای تولید داخل نیز به فروش برسد و در چرخه تولید و صنعت نیز رونق روی دهد. اما در مقابل یارانه‌بگیران که به شیرینی پول نقد عادت کرده‌اند چندان با دریافت کالا به جای پول موافق نیستند.
با این همه در لایحه بودجه سال آینده دولت به طور دستوری حدود 30 درصد از یارانه‌بگیران را حذف می‌کند. دولت همچنین تمهیدی اندیشیده تا نیازمندی افراد از سوی نهادها و سازمان‌های حمایتی احراز شود.
در این صورت یارانه‌بگیران باید در این‌گونه نهادها ثبت‌نام کنند و برخی از یارانه‌بگیران به خاطر مسایل حیثیتی و حفظ آبرو از ثبت‌نام در این‌گونه نهادها پرهیز می‌کنند. هم‌اکنون نیز برخی یارانه‌بگیران فعلی، درباره دشواری ثبت‌نام در این‌گونه نهادها هشدار می‌دهند و می‌گویند چرا دولت به مسایل حفظ آبرو و شخصیت یارانه‌بگیران توجه نکرده است؟به این ترتیب به نظر می‌رسد علاوه بر افرادی که به اجبار از سوی دولت از دریافت یارانه محروم می‌شوند، افرادی نیز از ترس مخدوش شدن آبروی خود از گرفتن یارانه انصراف می‌دهند.
با این همه دولتی‌ها می‌گویند همه چیز خوب است و جای هیچ‌نگرانی نیست اما این لبخند دولت برای هیچ‌کس قابل فهم نیست؛ چه آنچه به عقل شهروندان اعم از کارشناسان و غیرکارشناسان می‌رسد، بودجه 97 و جهت‌گیری‌هایی که در ذیل آن اعمال شد، نه فقط نگرانی‌های عمیقی پدید می‌آورد بلکه با آنچه روحانی در انتخابات گذشته وعده داده بود و رفاه را برای عامه جامعه بهبود می‌بخشید فاصله آشکاری دارد.
در این میان برخی اعضای دولت حرف‌هایی می‌زنند که مخاطب را به یاد رابین‌هود می‌اندازد. آنان می‌گویند دولت می‌خواهد از ثروتمندان پول بگیرد و به نیازمندان بدهد اما این شیوه رابین هودی دولت، اقدامی خطاست چراکه ثروتمندان خود به منابع نیازمندان متکی هستند و اگر دولت سر بزنگاه کیسه ثروتمندان را خالی کند، ثروتمندان برای پر کردن کیسه خویش به سوی جیب مردم هجوم می‌برند.
