چه کسی بانوی اول ایران خواهد بود؟

به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)،

باتوجه به فرهنگ اسلامی - ایرانی ما ، بانوی اول بودن ،در خانه معنا می شود. حضور یک زن حتی اگر پزشک متخصص باشد یا فیلسوف و جامعه شناس ، زمانی تجلی واقعی اش را پیدا می کند که بتواند در خانواده حامی خوبی برای همسرش باشد ، و گام های تحصیلی و شغلی اش را هرچند خیلی بزرگ باشند اما به گونه ای بردارد که مانع رشد همسرش نشود و بتواند در کنار هر فعالیتی که دارد ، فرزندانی موفق تربیت کند.

زندگی در کنار مردان سیاست سخت است مخصوصا اینکه باید توانایی فراز و نشیب های زیادی را داشته باشی. مرد سیاست بودن یعنی در معرض نظر و زیر ذره بین دیگران گام بر داشتن و همسران این افراد باید بتوانند ، گاهی توهین به خود و خانواده شان را از طرف گروه مخالف تحمل کنند.

گرداندن زندگی وقتی مرد سیاست در گیر تصمیمات مهم برای آینده و کشور است ، بر عهده ی بانوی صبور و خوش فکری است که اگر نتواند از مدیریت زندگی برآید ، مرد قدرتمند عرصه ی سیاسی می تواند ضعیف تر عمل کرده و در کارش دچار مشکل شود.

در این دوره از انتخابات شاهد همراهی همسر برخی از نامزده ها با همسرشان هستیم که می تواند شروع یک حرکت تازه در جامعه ی زنان باشد اما همسرانی که در جامعه عمومی با مرد کاندیدای خود ظاهر نمی شوند نیز مطمئنا در موفقیت او نقش پررنگی دارند و با اصطلاح بانوان در پرده ای هستند که حضورشان حس می شود هرچند دیده نشود.

طیبه ماهروزاده؛ چهره ای سرشناس و فعال در حوزه علوم انسانی. آغاز فعالیت و تحصیل او در حوزه فلسفه و تولید محتوا به ازدواجش با غلامعلی حدادعادل بازمی گردد.

از آن زمان تاکنون در سمت های اجرایی بسیاری چون مشاور وزیر علوم در امور زنان و خانواده، مدیر دبیرستان فرهنگ دختران، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، مدیر پژوهشکده مطالعات زنان دانشگاه الزهرا، عضو هیات موسس انجمن فلسفه ایران، عضو هیات امنای سازمان انجمن اولیا و مربیان، موسس شبکه زنان دانشمند مسلمان و سردبیری چندین مجله تخصصی و... ایفای نقش کرده است.

موقعیت اجتماعی ماهروزاده و حضور همگام درکنار همسرش، او را بیش از پیش بر سر زبان ها آورد و انتظارات را از او به عنوان یک زن فعال و مولف، در حوزه «زنان» و «علوم انسانی» بالا برده است.

وی گفته که علاقه ای ندارد که در مجامع مختلف او را به عنوان همسر حدادعادل بشناسند، و خاطره ای هم در این باره نقل کرده است. ماهروزاده گفته است در 2 سالی که عضو شورای فرهنگی - اجتماعی استانداری تهران بودم، آقای استاندار نمی دانستند که من همسر آقای حدادعادل هستم و در سفری که به شمال داشتیم، من را با آقای حداد دیدند و متوجه شدند که زن و شوهر هستیم و بسیار متعجب شدند.

زهراسادات مشیر : زنی از محله ی طرقبه که همسایه قالیباف در ساختمان بهشت تهران بود. دوران دبیرستان را تمام نکرده بود که امام (ره) ،صیغه عقدشان را جاری کرد. او پس از ازدواج در کارنامه خود مدیریت اداره فرهنگی و اجتماعی امور بانوان شهرداری تهران و مشاور شهردار را دارد. البته به گفته ی قالیباف، وی از این پست، حقوقی دریافت نمی کرد. علاوه بر آن، او چهره ای فرهنگی و ادبی است که شعر می گوید، نقاشی می کند و جامعه شناسی می خواند. زهراسادات مشیر پس از نامزد شدن همسرش در انتخابات ریاست جمهوری ایران (1392) از مدیریت کل امور بانوان شهرداری تهران استعفا می دهد تا حضوری فعال در کنار همسرش داشته باشد.

حمیده مروج تفرشی؛ قبل از انقلاب دکتر عارف دبیر انجمن اسلامی ایران در آمریکا و از فعالان سیاسی بود. دکتر عارف نامه ای به انجمن های ایران می نویسد که در آن خواسته بود دختری را برای ازدواج با او معرفی کنند و ویژگی های همسرش از جمله این بود که همشهری او یعنی یزدی باشد. پس از این مکاتبه با انجمن های اسلامی دانشجویان، حمیده مروج که در آن زمان 21 ساله بوده و تمام ویژگی های مورد نظر دکتر عارف را داشته به او معرفی می شود و با هم ازدواج می کنند. حاصل ازدواج محمدرضا عارف و حمیده مروج سه فرزند پسر است. موفقیت های تحصیلی او در سال های مدرسه با کسب رتبه10 در دانشگاه و قبولی در رشته پزشکی به اوج خود رسید. سال های زندگی اش با عارف همواره با فراز و نشیب هایی همراه بوده است، او در کنار انجام وظیفه مادری برای سه پسرش به ادامه تحصیل می پردازد و اکنون به عنوان پزشک متخصص و عضو هیات علمی در دانشگاه تهران فعالیت می کند. پایگاه اجتماعی او تنها منوط به سابقه سیاسی همسرش نیست و به عنوان اولین مبتکر تولید «پوست ترمیمی» در میان متخصصان این رشته زنی موفق و نام آشنا ست.

تفرشی در این روزهای مانده تا انتخابات با چهره ای دور از انتظار، دست در دست همسر در میدان های انتخاباتی حضور می یابد.

معصومه خدنگ؛ زنی که محسن رضایی از طریق امام جماعت مسجد احمدیه نارمک و به عنوان عضوی از خانواده ای انقلابی با او آشنا شد و ازدواج کرد. او در تمام سال های جنگ و بعد از آن در کنار همسر، فراز و نشیب های بسیاری را تجربه کرد و دور از هیاهوی فعالیت های سیاسی به عنوان زنی خانه دار و مانند هر مادری به امور فرزندان مشغول بود، هرچند او و فرزندانش نیز از امواج سیاست مصون نماندند.

با این حال حضورش در کنار محسن رضایی برای ثبت نام در انتخابات88، نام و چهره او را برای همگان آشنا ساخت و شاید نشان از حمایت بی چون و چرای او از همسرش دارد. حتی مرگ مشكوك پسرشان نیز نتوانست خللی در حمایت او از رضایی وارد كند.

معصومه خدنگ همسر محسن رضایی، سیاسی نیست تا کنون وارد مقولات سیاسی نشده است. درباره ازدواج محسن رضایی گفته اند محسن رضایی ، از طریق آیت الله جلالی خمینی امام جماعت مسجد احمدیه، نارمك به جستجوی همسری مناسب برای تشكیل خانواده ای مذهبی و انقلابی بر می آید و به زودی با معرفی آیت الله جلالی خمینی با خانم معصومه خدنگ ازدواج می نماید.

معصومه خدنگ در گفت وگو با خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو» با نقش زنان را در دولت رضایی از جایگاه بسیار بالا دانست و افزود: ایشان از اول زندگی ارزش دیگری برای دخترانشان قائل بودند.

وی با بیان آنکه نگاه این کاندیدای احتمالی به سه دخترش نگاه ویژه ای است گفت: همسرم در خانه با الفاظی محبت آمیز (عزیز بابا) و غیره دختران را مورد خطاب قرار می دهد و معتقدم به زنان در دولت رضایی توجه ویژه ای می شود.

معصومه خدنگ که خود نیز از مبارزین سال های اول انقلاب بوده است در پاسخ به سوالی مبنی بر این امر که پس از انتخاب رضایی به عنوان منتخب ملت در امور اجرایی به همسرش کمک خواهد کرد یا خیر؟ خاطرنشان کرد: به ایشان کمک خواهم کرد اما اینکه درامور اجرایی به ایشان کمک کنم در حال بررسی هستم.

فاطمه سجادی؛ زنی نه چندان شناخته شده که همسرش نه تنها برای ایرانیان بلکه به عنوان مذاکره کننده ارشد ایران در مسئله اتمی برای خارجی ها نیز شناخته شده است. آن ها در سال 1371و اندک زمانی پس از بازگشت سعید جلیلی از جنگ با یکدیگر ازدواج کردند. حاصل این ازدواج یک فرزند پسر به نام حمید است.

سجادی دانش آموخته رشته پزشکی است و به عنوان یک پزشک عمومی دارای چهره ای مستقل از همسر است. در روزهایی که برخی از نامزدها سعی دارند در کنار همسرانشان در محافل تبلیغانی حاضر شوند و به این طریق كمكی برای كمپین تبلیغاتی آن ها باشند، خبری از حضور سجادی در کنار همسرش منتشر نشده و به نظر می رسد او حاشیه نشینی از هیاهوی انتخابات را بر حضور فعال در مجامع ترجیح داده است.

لیلا عنایت ؛ حال نوبت به دو زنی می رسد که در زندگی مردی از دنیای سیاست و طبابت نقش عمده ای ایفا کرده اند.همسر اول علی اکبر ولایتی، مریم ولایتی نام داشت.او نوه محمدحسین خوشنویسان از اساتید خوشنویسی کشور بود و در خانواده ای متدین و فرهیخته رشد یافته بود. حاصل این ازدواج چهار فرزند پسر و دو فرزند دختر است که همگی متخصص و اهل علم اند، اما فوت ناگهانی پایانی بود بر زندگی مشترک آن ها.

همسر دوم ولایتی ، لیلا عنایت ، چند سالی است که به جمع خانواده ولایتی وارد شده است. او هم مانند همسر اول «خانه داری» و مدیریت امور خانه را به فعالیت در عرصه سیاست و حضور در اجتماع ترجیح داده است. اما گفته ها و نقل های ولایتی درباره او گواه بر حمایت همه جانبه او از همسرش دارد.

علی اکبر ولایتی از ماجرای ازدواج دوم خود در جریان یک برنامه تلویزیونی پرده برداشت. در سال 86 وقتی وی میهمان برنامه زنده «دوقدم مانده به صبح» با مجری گری محمد صالح علا بود، با این پرسش وی روبه رو شد كه چرا شما به تازگی حلقه ای در دست می كنید؟ ولایتی صادقانه پاسخ داد: چند هفته ای است كه ازدواج كرده ام. وی بعدها در پاسخ به این سوال که فرزندانتان از ازدواج مجددتان ناراحت نشدند گفت که مشكلی نداشتند و بسیار راحت كنار آمدند.

راضیه سلیمی؛ متولد تهران است اما آرامش کویر را از پدر کاشانی و شجاعت را از مادر تبریزی اش به ارث برده است.

همین روحیه سبب شد تا در 17سالگی و مدت کوتاهی بعد از اتمام تحصیلات دبیرستانی محمد غرضی را به ازدواج بپذیرد. او در تمام سال های مبارزه، جنگ و سازندگی در کنار همسر ماند و در محیط خانه به تربیت چهار فرزندش و خانه داری پرداخت.

هرچند سلیمی هیچ گاه پا به عرصه سیاست نگذاشت ولی پیشینه سیاسی همسرش نشان از حمایت همه جانبه او از این مرد سیاسی و ایستادگی اش در برابر مشکلات دارد.

همسر حسن روحانی نیز چهره ای کمتر شناخته شده در عرصه امور اجتماعی و سیاسی است. اما با وجود تلاش های بسیار برای کسب اطلاعات بیشتر و دقیق تر برای توضیح نقش ایشان در زندگی حسن روحانی با پاسخ مثبت از سوی نزدیکان و ستاد انتخاباتی ایشان مواجه نشدیم.

هر چند خبرگزاری ایسنا در تاریخ 1391/8/7 در گزارشی به نقل از آقای حسن روحانی نوشت : انتخاب همسر توسط خانواده ام صورت گرفت و خانواده اصرار داشتند که من ازدواج کنم. سن من هم حدود 20 سال بود . پدرم اصرار داشت، مادرم هم همینطور، من هم خیلی بی میل نبودم.

فرآوری : داودی