خودسری مساوی انقلابیگری نیست

موضع رهبری در قبال توافق هسته ای و روند تصویب برجام روشن و به تعبیر خود ایشان انقلابی است. این مواضع نه نیاز به کدخوانی دارد و نه رمز نگاری و تفاسیر دلبخوهانه را می طلبد. ضمن این که مدیریت ایشان و مجموعه نظام نیز در جریان تصویب این قانون منطقی و در مسیر قانونی انجام گرفت. اگرچه به شیوه تصویب آن در مجلس و حتی خود متن برجام نیز انتقاداتی وارد بود اما بیان این انتقادات نه نیاز به تحصن داشت و جلو افتادن از خطوط تعیین شده برای عزت و مصلحت نظام.

رهبر خردمند انقلاب در دیدار دو روز قبل خود با دانشجویان فرمودند: «اجتماعات شما خوب است، اجتماع داشته باشید در مسائل مهم و به شیوه‌ی درست. اینکه مثلاً فرض کنید علیه برجام بروند جلوی مجلس شورای اسلامی اجتماع کنند، من فکر نمیکنم یک منطقی پشت سر این باشد؛ خب، حالا مگر نمایندگان مجلس چقدر فرصت دارند؟ اجتماعِ درست این است که شما یک سالنی اجاره کنید یا در اختیار بگیرید، پانصد نفر، هزار نفر، دو هزار نفر، ده هزار نفر دانشجو آنجا جمع بشوند، دو نفر سه نفر با مطالعه‌ی قبلی بروند آنجا به‌طور استدلالی حرف بزنند؛ این مهم است. این حرف، هم به گوش نماینده‌ی مجلس میرسد، هم به گوش نماینده‌ی دولت میرسد، هم به گوش نماینده‌ی رهبری میرسد؛ این‌جور اجتماعاتی مهم است. یا در قضایایی که گاهی بعضی از مجموعه‌های دانشجویی میخواهند خط شکنی کنند، اگرچنانچه فرض بفرمایید یک عدّه‌ای میخواهند از خطّ قرمزهای نظام عبور کنند و خیلی هم افتخار میکنند و میخواهند شجاعت به خرج بدهند، جلادت به خرج بدهند و از خطّ قرمزهای نظام عبور کنند، خیلی خب، اینجا اجتماع جسمانی بسیار خوب است؛ البتّه نه به معنای اینکه بروید مجلس آنها را به هم بزنید. بنده قبلاً هم گفته‌ام، الان هم میگویم، ده بار دیگر هم میگویم؛ من با به هم زدن مجلس مخالفم؛ هر مجلسی که میخواهد باشد. به هم زدن مجلس یک کاری است بی‌فایده و احیاناً مضر؛ اقلّش این است که بی‌فایده است، اکثرش این است که مضرّ است. چه لزومی دارد؟»

با این همه این نخستین بار نبود که رهبر عزیز انقلاب فرزندان خود را از این گونه کارهای هیجانی نهی میکردند اما ظاهراً تعدادی از این فرزندان دوست ندارند حرف پدر را گوش کنند و همچنان خودسری را دوست دارند. خودسری را مساوی انقلابیگری تصور و احساس می کنند با فتح سفارتخانه فلان کشور احساسات درستی بروز داده اند اما نمیدانند که پدر انقلاب استدلال و تبیین را بهترین راهکار ارائه نظرات میداند.

در این سالها تجمع و تحصن کم نداشته ایم و کافی بوده تا نظری مخالف تصور آنها وجود داشته باشد تا آنها سریعاً برای ارائه نظر خود دست به «تجمع» بزنند.

رهبر انقلاب اما نظرات متفاوتی داشته و معتقد بوده اند: تشکل ها تصمیماتی گرفته و اقداماتی انجام داده اند که صحیح نبوده است چرا که تصمیم باید بر مطالعه موشکافانه و دقیق متکی باشد نه بر احساسات.

رهبر انقلاب اعتقاد داشته اند، در قضیه سفارت انگلیس و تحصن در فرودگاه مهرآباد برای اعزام به غزه احساسات جوانان درست بوده ولی رفتنشان درست نبوده است.

این اولین اخطار رهبر انقلاب به شمار میرود اما ظاهراً گوش کسی بدهکار نیست و میخواهد که تفسیر خاصی از این سخنان داشته باشد. قضیه آنجا جالب می شود که هر گاه فردی به این دوستان میگوید رهبری از رفتار شما راضی نیست او را اصحاب سر رسید میدانند و میان رهبر انقلاب و اطرافیانش فاصلهگذاری میکنند.

بعد از مؤثر نبودن ضربه اول، آنها مسیر را مجدداً طی میکنند و برای ابراز نظر خود تجمع و تحصن مقابل مجلس را در قضیه برجام پیش میگیرند.

اولین بار در مهرماه 1394 طلبه ای قمی با نام عمار عمارلو همراه همسر و سه فرزندش تصمیم به تحصن مقابل مجلس گرفتند و بعدها چندین تشکل دانشجویی هم با آنها اعلام بیعت کرده و در تحصن او حاضر شدند. نکته قابل تعجب حضور تعدادی از نمایندگان و برخی چهره های سیاسی در جمع متحصنان بود.

با اینکه در آن چند روز چند نفر در مراجعه به متحصنان اعلام کردند رهبر انقلاب از رفتار شما راضی نیست آنها کار خود را میکردند و کار به آنجا رسید که رهبر انقلاب پیامی کتبی برای این طلبه ارسال کنند تا وی از تحصن دست بکشد. در این پیام آمده بود: صدای شما به مسوولان رسید و پیام شما را دریافت کردند، ادامه این تحصن به مصلحت نیست. این بار دیگر صحنه آرایی تفاوت داشت و بر اساس گزارش حاضران با وجود پیام رهبر انقلاب و متفرق شدن طلبه قمی، حدود 60 تا 70 نفر هنوز مایل بودند تا در صحنه بمانند.

عمارلو بعد از پیام رهبر انقلاب با تأکید بر اینکه برای من مسجل شده که ادامه این تجمع مخالف نظر رهبری است، اعلام کرد: از این لحظه از نظر ما، تجمع پایان یافته است و ما پس از برچیدن چادرها و موکتها به تجمع خود پایان میدهیم.