بحران آزار و اذیت جنسی در مدارس آمریکا

به گزارش شمانیوز، سخن گفتن در این باره ناراحت کننده است و انسان را عصبی می‌کند، اما تعرضات و آزار و اذیت‌های جنسی دانش آموز به دانش آموز در دستشویی‌های مدارس، در زمین‌های ورزش مدارس و در عقب اتوبوس‌های مدرسه با نرخی هشدار دهنده رو به افزایش دارد. این اتفاق در تمام سطوح آموزشی از پیش دبستانی تا کالج در حال رخ دادن است.

این اتفاق برای دختر ایستر وارکوف دانش آموز یکی از مدارس دولتی سیاتل رخ داده است. در سال ۲۰۱۲ او توسط یک همکلاسی دبیرستانی اش مورد تجاوز قرار گرفت؛ پسری که در دوره تحصیلش در مدرسه راهنمایی نیز به دلیل بدرفتاری جنسی - در یک سفرگردش میدانی چند روزه از طرف مدرسه - توبیخ شده بود. این تجاوز در حضور دانش آموزان دیگر صورت گرفت.

کارزار metoo در شبکه‌های اجتماعی حقیقت پنهانی را برملا می‌کند: اینکه آزار و اذیت و تعرض جنسی عادی سازی شده، تعرضی رایج است که مرتبا در تمام جنبه‌های جامعه آمریکا رخ می‌دهد؛ درهالیوود، در سیلیکون ولی، در میان روزنامه نگاران، کمدین ها، سیاستمداران و اساتید دانشگاهی.

حتی معروف است که رئیس جمهور فعلی آمریکا درمورد آزار و اذیت و تعرض جنسی لاف زده، اما بعد‌ها اظهارات خود را به عنوان «گفتگو‌های رختکنی» رد کرده است. وارکوف سازمان «تعرض جنسی درمدارس را متوقف کنید» تاسیس کرده؛ سازمانی که مدافع محافظت مدارس از دانش آموزان در برابر آزار و اذیت جنسی است و موارد رخ داده را در صورت لزوم منطبق با قانون «عنوان چهار» مورد تحقیق و بررسی قرار می‌دهند. وی می‌گوید: «مدارس ما در وضعیتی بحرانی به سر می‌برند.»

با وجود موارد تعرضات جنسی بزرگسال به کودک در محیط مدارس که عناوین خبری ادعا می‌کنند- و به حق نیز چنین است- مشکل حملات جنسی دانش آموز به دانش آموز بسیار شایع‌تر است. بنا به تحقیقی که آسوشیتدپرس از داده‌های جرم و جنایت فدرال به عمل آورده، در برابر هر تعرض جنسی بزرگسال به کودک، هفت تعرض دانش آموز به دانش آموز وجود دارد.

به نوشته آسوشیتدپرس از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ حدود ۱۷ هزار تعرض جنسی توسط دانش آموزان آمریکایی صورت گرفته است، هر چند که به دلیل عدم گزارش مدارس یا دسته بندی کردن این رفتار‌ها به عنوان قلدری به خصوص در میان قربانیان کوچک تر، این تعداد احتمالا بسیار بیشتر از این است. حدود ۵ درصد قربانیان کودکان ۵ و ۶ ساله بوده‌اند.

هرچه قربانی کم سن و سال‌تر باشد، اثرات آن ویرانگرتر است و قربانی دربرابر تکرار تعرض آسیب پذیرتر می‌شود. این گرایشی ناراحت کننده است که برخی از معلمان و اولیا از تصدیق آن اکراه دارند، به خصوص زمانی که پای کودکانی به این کم سن و سالی در میان می‌آید. زدن برچسب هایی، چون قلدری یا مسخره کردن، به چنین رفتار‌هایی آسان‌تر است تا جرایم جنسی نامیدن آن‌ها - و تخلف از محافظت‌های ایمنی مصرح در قانون عنوان ۴ فدرال-، اما مدافعان می‌گویند که تنها راه برای امحای این تعرضات مواجهه شدن با آنهاست.

به گفته وارکوف در غیر این صورت زندگی جوانان نابود می‌شود. او می‌گوید: «نه تنها زخم‌های عاطفی و روانی قربانیان این حوادث تا مدت‌های طولانی بعد از حمله باقی می‌ماند، بلکه زندگی اجتماعی، تحصیلات و رویا‌های شغلی آن‌ها نیز از هم فرومی پاشد. برای عده‌ای آسیب وارده برطرف ناشدنی است، آزار و اذیت‌های مبتنی بر جنسیت و تعرضات جنسی شمار فزاینده‌ای از دانش آموزان نوجوان را به سمت خودکشی سوق داده است.

وقتی این اتفاق در مدارس رخ می‌دهد و مورد رسیدگی قرار نمی‌گیرد، دانش آموزان چنین نتیجه گیری می‌کنند که سوء رفتار جنسی امری قابل قبول و حتی عادی است. چرا که پسر‌ها پسرند دیگر، اینطور نیست؟ اما باور‌ها و نگرش‌ها نسبت به روابط سالم و رفتار جنسی سالم بدوا در زندگی دانش آموز ریشه دارد و به گفته اهالی حوزه تعلیم و تربیت، مدارس باید ابتکار عمل را در امحای آزار و اذیت و تعرض جنسی دردست بگیرند، ابتدا با به رسمیت شناختن وجود این مشکلات و سپس با گنجاندن این مشکل در برنامه درسی، سیاست‌ها و کلیت بافت فرهنگ مدرسه و اجتماع.

«تو ضعیفی. اصلا قابلیتش را نداری. تو فقط یک دختری.» این‌ها پیام‌هایی است که از طرف برخی دانش آموزان در کلاس سوم مدرسه ریمان مولیجیک در مدرسه ونکوور در واشنگتن القا - و دریافت - می‌شود. در طول زمان این ایده‌ها به احساس قدرت و بی قدرتی ترجمه می‌شود که می‌تواند قربانی شدن را از طرف آزارگر و سوءاستفاده گر تسهیل کند. اما کلاس سومی‌ها هیچ یک این چیز‌ها را درک نمی‌کنند، ولی چیزی که آن‌ها خوب درک می‌کنند چگونگی احترام گذاشتن به خودشان و حریمشان و چگونگی صحبت کردن از خودشان است زمانی که یکی بدون اجازه آن‌ها وارد حریمشان می‌شود.» نویسنده: سیدنی لانگ (CINDY LONG) موسس سازمان «تعرض جنسی در مدارسرا متوقف کنید»