1989، آلبومی که تیلور سوئیفت را بالای ابرها برد

ماهنامه تبار: صنعت موسیقی در جهان به خصوص امریکای شمالی و اروپا تولیدات بسیاری دارد و رقابت برای ستاره بودن و ستاره ماندن بسیار سخت است. یکی از موارد عجیب بازار موسیقی سال های اخیر، تیلور سوئیفت است. او در سن 18 سالگی مطرح شد و تا امروز که 26 سال دارد سیر صعودی از موفقیت را طی کرده است. آلبوم اولش حال و هوای کاملا کانتری داشت ولی در آلبوم پنجمش یعنی «1989» غلظت کانتری کم شده و بیشتر یک آلبوم ساده پاپ است. آلبومی که بیش از 44 هفته در میان 10 آلبوم پرمخاطب چارت آلبوم های بلیبورد باقی مانده. این آلبوم در تاریخ بیست و هفتم اکتبر سال 2014 (آبان 1393) منتشر شد و جدای از امریکای شمالی در میان ده آلبوم برتر بسیاری از چارت های موسیقی باقی مانده است.

این آلبوم در همان آغاز کار موفقیت درخشانی برای تیلور سوئیفت به همراه داشت و باعث شد میانه تابستان سال 2015 (4 تیر 1394) او و نامزدش کلوین هریس توسط نشریه معتبر فوربس به عنوان پردرآمدترین زوج هنری سال انتخاب شوند. آنها جمعا 146 میلیون دلار درآمد داشتند و بالاتر از جی.زی و بیانسه قرار گرفتند. 1989 که نام آن برگرفته از تاریخ تولد سوئیفت است، پنجمین آلبوم استودیویی این خواننده جوان امریکایی است که توسط کمپانی «بیک ماشین» منتشر شده و شامل سیزده قطعه است. معروف ترین قطعات آن که به صورت تک آهنگ هم منتشر شده اند عبارتند از قطعات «استایل»، «فضای خالی» و قطعه بسیار محبوب «shake it up». در اکثر قطعات مارتین شلدبک تهیه کنندگی را بر عهده دارد و در برخی قطعات سوئیفت هم در کنار او تهیه کننده بوده است. فروش این آلبوم تا پایان آگوست 2015 به فروش جهانی سال 2014 در امریکا شد. این آمار چیزی معادل فروش جمع دو آلبوم پیشین او یعنی آلبوم های «حالا حرف بزن» 2010 و «قرمز» 2012 است. برخلاف آثار پیشین سوئیفت در این آلبوم صدای سازهایی نظیر سینتی سایز، درام، بیس و گیتار بیشتر شنیده می شود. اکثر ترانه ها توسط خود سوئیفت و مکس مارتین نوشته شده اند و جا به جا از همکاری افراد دیگری نیز استفاده شده است از جمله قطعه سوم این آلبوم به نام «استایل» که آهنگساز و ترانه سرای ایرانی، علی پیامی در نگارش ترانه آن با مارتین و سوئیفت همراه بوده است.

این آلبوم به طور کلی نقدهای مثبتی را از منتقدان موسیقی معاصر دریافت کرده است، منتقدانی که معتقدند این تولید تجربه گرا به خوبی مدیریت شده است و آن را در میان بهترین آلبوم های سال 2014 قرار می دهند. از جمله نشریاتی که این اثر را در میان بهترین های سال گذشته گنجانده اند می توان مجله تایم، رولینگ استون و پیچفورک مدیا را نام برد. سایت معتبر آل میوزیک، به این آلبوم از پنج ستاره سه ستاره داده است، گاردین چهار ستاره و رولینگ استون هم چهار ستاره، رسانه ای که کمترین اعتبار را برای این آلبوم قائل شده لوس آنجلس تایمز است که البته او هم از چهار ستاره دو ستاره به این آلبوم داده است. حرف های تیلور سوئیفت درباره آلبوم 1989 راه های بی شمار برای زندگی کردن تیلور سوئیفت در اندک مصاحبه هایی که مشخصا درباره این آلبوم انجام داده به اختصار نکات جالبی در مورد آن گفته است. اینکه چرا این نام را انتخاب کرده و محبوب ترین ترانه آلبوم کدام است و حرف چه کسانی در حین تولید برایش مهم بوده است. اولین مخاطبان این آلبوم اولین کسی که ترک هایی از آلبوم 1989 را برایش اجرا کردم دوستم، الا بود. الا از محبوب ترین آدم های زندگی من است. کسی که در لحظه، صادقانه حرف هایش را می زند و در آنها واقعا پیشنهادات خوبی پیدا می شود و این جذاب است که شما بدانید کدام کار را پسندیده. شخصیت دیگری که جزو اولین ها بود تا نظرش را بدانم. ادِشران بود.

وقتی شما دوستانی داشته باشید که بتوانید به عقاید موسیقایی شان اعتماد کنید، این واقعا به شما کمک می کند چون آنها سلیقه های سخت و متفاوتی دارند و واکنش های آنها روی شما به عنوان یک موزیسین تاثیر می گذارد. محبوب ترین ترانه در این آلبوم ترانه ای هست به نان «پاکیزه» که من با ایموجن هیپ آن را نوشتم. من بابت تک تک جمله های این ترانه به خودمان افتخار می کنم. برای من بسیار جذاب است که آدم ها این ترانه را گوش بدهند و احساس شان را بگویند. من ایده کلی، ترجیع بندها و ساختمان کلی شعر را برای ایموجن آوردم. یکی از جذاب ترین چیزها در مورد این قطعه چگونه ساخته شدنش است. ایموجن کلمات آهنگین فوق العاده را به این ترانه اضافه کرد و باعث زنده شدن آن شد. من از همکاری با او بسیار خوشحالم چون او یکی از جذاب ترین و منحصر به فردترین هنرمندانی است که می توان با او کار کرد.

انتخاب نام آلبوم دهه 90 دوره تجربه گرایی در موسیقی پاپ بود. مردم متوجه شدند که قرار نیست هر آهنگی که می سازند سازبندی استاندارد درامز، گیتار، بیس یا... داشته باشد. می شود آهنگی ساخت و در آن فقط از سینتی سایزر و درام پد استفاده کرد. بسیاری از کارهای متنوعی می توان انجام داد و من فکر می کنم این چیزی که برای موسیقی اتفاق افتاد برای فرهنگ ما به طور کلی هم اتفاق افتاد، دوره ای که مردم هر چیزی را و به هر رنگ عجیب و غریبی که دوست داشتند می پوشیدند و علتشان تنها این بود: «چرا که نه؟» انگار حسی به وجود آمد از اینکه فرصت های بی شماری وجود دارد، امکانات بی شمار، راه های بی شمار برای زندگی. من هم برای تولید این آلبوم با خودم فکر کردم می تواند هیچ قاعده ای نداشته باشد. با خودم فکر کردم من می توانم این آلبوم را به هر صورتی که دوست دارم خلق کنم.