رسانه‌های تصویری امکان زیادی برای پخش کلیپ خوانندگان ندارند
«این دیگر ضعف رسانه‌های تصویری کشورمان است که امکان زیادی برای پخش کلیپ و مانور روی قطعات خوانندگان ندارند. البته اکنون شرایطی به‌وجود آمده که برای کلیپ مجوز صادر می‌شود.»
به گزارش شما نیوز ، امید حاجیلی؛ زاده دوم مهر ۱۳۶۲ در تهران، نوازنده ساز ترومپت، خواننده پاپ، تنظیم کننده و آهنگساز است. او دو آلبوم «آلگرو» و «حاجیلیتو» را منتشر کرده است. حاجیلی از سن ۹ سالگی نوازندگی پیانو را آغاز کرد و از ۱۱ سالگی وارد هنرستان موسیقی شد، پس از حدود سه سال نوازندگی ویولن ساز خود را به ترومپت تغییر داد و همزمان به صورت خود آموز نوازندگی پرکاشن و درامز را آغاز کرد و سال ۱۳۷۷ دیپلم هنرستان را گرفت و تا مقطعِ لیسانس در همان‌جا ادامه داد و بعد از آن مدرک کارشناسی ارشد موسیقی را از دانشگاهِ هنر اخذ کرد و همچنین در سال ۱۳۹۶ مدرک دکتری افتخاری زیر نظر وزارت علوم در رشته آهنگسازی نیز دریافت کرد. علاوه بر ساز ترومپت و فلوگِل هورن او نوازنده سازهای پیانو، پرکاشن و درامز نیز هست و در تک‌آهنگ «باغ مولوی» ساز ترومبون را نیز نواخته است. امید استاد اسبق دانشکده موسیقی صداوسیما و دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد و دانشگاه تهران است. آهنگساز و تنظیم کننده و نوازنده حرفه‌ای ساز ترومپت که در بسیاری از آلبوم‌های موسیقی حضور داشته‌است، سابقه ده سال نوازندگی در ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر فیلارمونیک تهران، ارکستر سمفونیکِ صدا و سیما و خیلی از ارکسترهای کلاسیک که تا به امروز وجود داشته‌اند را دارد. آهنگساز و تنظیم کننده چندین ترک در آلبوم‌های مختلف و همکاری با خوانندگانی همچون علیرضا عصار، سیروان خسروی، محسن چاوشی (قطعه مردم‌آزار)، علی لهراسبی، خشایار اعتمادی، حامی، نیما مسیحا، شاهکار بینش پژوه، محمد زارع، جمشید عزیزخانی و … داشته‌است و همچنین رهبر ارکسترِ چند گروهِ پاپ از جمله ناصر عبداللهی و رضا صادقی نیز بوده‌است و یکی از اعضای اصلی گروه دارکوب است. اولین آلبومش (به خوانندگی، آهنگسازی و تنظیمِ خودش) الگرو ( ) نام داشت که میکسی از چندین سبک موسیقی است، البته با گرایش به سمت موسیقی آمریکای جنوبی که در تاریخ آذرِ ۱۳۸۷ توسط شرکت ایران گام و آلبوم دوم او به نام حاجیلیتّو ( ) در تیر ماه ۱۳۹۵ توسط شرکت رویال هنر منتشر گردید. امید حاجیلی بیشتر به سبک لاتین، فانک و آهنگهای ریتمیک و انرژیک علاقه‌مند است ولی تحلیل بسیار خوبی از سبک‌های دیگر نیز دارد. این روزها حاجیلی خود را برای کنسرت‌های دوازدهم و سیزدهم تیرماه خود در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران آماده می کند و تک‌آهنگ «ایران» از او که با حال و هوای حماسی و تب جام‌جهانی خوانده منتشر شده است. به همین بهانه با او گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
قرار است در کنسرت دوازدهم و سیزدهم تیرماهتان در سالن میلاد نمایشگاه چه قطعاتی را اجرا کنید و پرفورمنستان به چه صورت خواهد بود؟
ما در کنسرت دوازدهم و سیزدهم سعی می‌کنیم اجرای کاملا متفاوتی داشته باشیم. دو آهنگ جدید اجرا خواهم کرد و اگر امکانش به‌وجود بیاید از دو یا سه نوازنده جدید استفاده خواهیم کرد. در عین حال سعی می‌کنیم مثل همیشه کنسرتمان پرانرژی باشد تا بتوانیم لحظه‌های خوبی برای تماشاگران فراهم کنیم تا راضی از سالن بیرون بروند و آن انرژی زیادی که همیشه در کنسرت‌های ما وجود دارد بار دیگر تکرار شود.
از چه نوازندگان و چه سازهایی قرار است استفاده کنید؟
طبیعتا از ارکستر پاپ استفاده می کنیم که عبارتند از سازهای معمول پاپ مثل گیتار، بیس، درامز، پرکاشن و کیبورد. همچنین شش نفر گروه کر داریم که از سه مرد و سه زن تشکیل شده‌اند. در کنار این‌ها ارکستر کامل سازهای بادی را داریم و ۶ نفر هستند. پنج یا شش نفر مهمان هم داریم که نوازندگان سازهای محلی هستند. اگر مجوزش هم فراهم بشود سعی می‌کنم از یک ساز جدید هم استفاده شود.
از تک‌آهنگ‌هایی که به‌تازگی منتشر کرده‌اید هم در کنسرت اجرا می‌کنید؟
بله. من همه قطعه‌هایی را که به صورت تک‌آهنگ منتشر می‌کنم، در کنسرت‌ها استفاده می‌کنم.
آیا کنسرت شما به دلیل برگزاری رویداد بزرگ جام جهانی فوتبال حال و هوای فوتبالی، ورزشی و حماسی هم خواهد داشت چون تب جام جهانی کشور را فرا گرفته است؟
البته همین‌طور است. اتفاقا به‌تازگی تک‌آهنگ «ایران» را منتشر کردم که البته در اصل برای ایران آن را خواندم و چون در شرایط فراگیری تب جام‌جهانی هستیم بیشتر با فضای جام‌جهانی متناسب شده است. اما به‌طور کلی برای ایران خوانده‌ام و نه فقط فوتبال یعنی برای هر اتفاق مثبتی که برای وطن عزیزمان بیفتد مصداق پیدا می‌کند. سعی کردم انرژی‌اش به حال و هوای این روزها هماهنگ باشد. البته آهنگ دیگری هم در حال آماده شدن است که اگر به دوازدهم برسد آن را هم در کنسرت اجرا خواهیم کرد و یک درصد هم اگر نرسد «ایران» را اجرا خواهیم کرد.
امسال قبل از جام‌جهانی نسبت به همیشه تعداد آهنگ‌هایی که برای این رویداد و حضور ایران خوانده و اجرا شده خیلی بیشتر از بوده است. یا شما همه این قطعات را که همکارانتان اجرا کرده‌اند شنیده‌اید؟ کیفیتشان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
البته من خیلی با دقت قطعات را نشنیده‌ام اما درباره قطعه‌ای که خودم خوانده‌م باید این نکته را بگویم که آن را به سفارش یک شبکه اینترنتی خوانده‌ام تا برای تیتراژ آن برنامه استفاده کنند. چند تا از قطعاتی که در این فضا شنیده‌ام متوجه شده‌ام که هر کس بنا به حال‌و‌هوا و ژانر کاری خودش آن‌ها را ساخته و اجرا کرده و در همان فضا قطعات قابل احترامی هستند.
به‌نظر شما کنسرت‌های موسیقی این یک‌ماهه یعنی در خلال جام‌جهانی تحت‌الشعاع این رویداد قرار نگرفته‌اند و بلیت‌فروشی‌ها از رونق نیفتاده‌اند؟
قطعا همین‌طور است. بازی‌های ایران که جای خود دارد و کنسرت گذاشتن در روزهایی که بازی‌های ایران برگزار می‌شود به‌هیچ وجه درست نیست. اما در روزهایی که بازی‌های مهم دیگری هم برگزار می‌شود کاملا بر بلیت‌فروشی کنسرت‌ها تاثیر می‌گذارد به‌خصوص اگر ساعت بازی با ساعت و سانس برگزاری کنسرت همزمان باشد. علاوه بر این‌ها قشر کنسرت‌بروها در ایران بیشتر از نسل جوان هستند که خیلی جدی فوتبال را هم پیگیری می‌کنند و به جام جهانی هم توجه ویژه‌ای دارند و به همین علت فکر می‌کنم دوران برگزاری جام‌جهانی با بقیه ایام سال متفاوت است و کنسرت‌ها هم تحت تاثیر این موضوع قرار می‌گیرند.
یک نسل جدید بعد از شما وارد جریان اصلی موسیقی پاپ شده است که لحن خواندن و تنظیم‌هایش با شما فرق دارد. این نسل را چگونه ارزیابی می‌کنید و فکر می کنید آیا این دو نسل می توانند در کنار هم مارکت را داشته باشند؟
ببینید سلیقه مردم در مارکت موسیقی دخالت زیادی دارد. هر از گاهی اتفاق جدیدی می‌افتد، صدای جدیدی به بازار می‌آید و موج جدیدی هم به دنبال خودش می‌آورد و کنون هم چنین حالتی را شاد هستیم. به‌شخصه مشکلی با آمدن صداهای جدید و لحن‌های جدید به عرصه موسیقی پاپ امروز ندارم اما از طرف دیگر کیفیت این اتفاق‌های جدید هم خیلی مهم است. نکته آزاردهنده تنزل سطح کیفی کنسرت‌هاست وگرنه همه پدیده‌های جدید را دوست دارند و تنوع چیز بدی نیست. باید بپذیریم استقبال از جنس و نوع صدا و همچنین گونه موسیقی کاملا سلیقه‌ای است. یعنی در نهایت این طرفداران و مردم باید تشخیص بدهند و تصمیم بگیرند دوست دارند یک صدا را گوش کنند و بلیت کنسرت‌هایش را بخرند یا دوست ندارند. این که سطح کیفی کارهای ارائه شده نازل است ایراد موزیسین است که باعث می‌شود به‌طور کلی سطح کیفی موسیقی تنزل داشته باشد و آزاردهنده می‌شود و نمونه‌هایش هم در فیلم‌هایی که از کنسرت‌ها بیرون می‌آید قابل مشاهده است.
شما معمولا قطعاتتان را آکوستیک یا الکتروآکوستیک تنظیم کرده‌اید. آیا شما هم قصد ندارید بیشتر به سمت تنظیم‌های الکترونیک بروید؟
ببینید این که موسیقی چگونه تنظیم شود هم کاملا سلیقه‌ای است و این‌که اگر صرفا همه سازها بخواهد آکوستیک ضبط شود صدادهی کار قدیمی می‌شود و اگر اثر همه اصواتش هم الکترونیک شود بستگی به نوع تنظیمش دارد که خوب در بیاید. به‌شخصه معمولا الکتروآکوستیک تنظیم می کنم چون دوست دارم از ساز زنده استفاده شود چون روح نوازندگی و روح انسانی در آهنگ دمیده می‌شود. دوست ندارم همه موسیقی منحصر به الکترونیک شود اما در عین حال استفاده از سازهای آکوستیک هم خیلی کار راحتی نیست که بخواهد به‌درستی این اتفاق بیفتد. گاهی شاید توانایی استفاده از سازهای آکوستیک در یک تنظیم‌کننده وجود نداشته باشد و بعضی مواقع هم اصلا ممکن است دوست نداشته باشند آکوستیک تنظیم کنند. در نهایت آکوستیک بودن یا الکترونیک بودن تنظیم بالذات نه ضعف محسوب می‌شوند و نه نقطه قوت. باید دید کار با چه کیفیت و جزییاتی الکترونیک یا آکوستیک تنظیم و اجرا شده است. به سلیقه و ذائقه آهنگساز و خواننده بر می‌گردد و سلیقه من همواره این گونه بوده که از ساز آکوستیک هم استفاده کنم و در آهنگ‌هایم همیشه ساز باشد.
چه زمانی باید منتظر آلبوم بعدی امید حاجیلی باشیم؟
فعلا قصد انتشار آلبوم ندارم. قصد دارم با همین ترتیب انتشار تک‌آهنگ کارم را ادامه بدهم.
چرا این اتفاق افتاده و به سمت و سوی انتشار تک‌آهنگ می‌رویم و دیگر کمتر آلبومی منتشر می‌شود؟ به‌هر حل تک‌آهنگ‌ها هم باید زمانی در قالب یک آلبوم آرشیو شوند. درست است؟
بله بعد از مدتی که تعداد تک‌آهنگ‌ها زیاد شد می‌تواند در چهارچوب آلبوم قرار بگیرد. اما اکنون شرایط طوری است این که اگر قطعات جدید به‌صورت آلبوم منتشر شود خیلی استقبال و دیده نمی‌شود. این ذائقه‌ای است که در کل دنیا به همین شکل تغییر کرده است.
شما که نزد مردم اقبال دارید و می‌تواند به‌صورت مویرگی به‌فروش برسد نفع مالی از فروش آلبوم‌ها نمی‌برید؟
خیر. هیچ دلیلی برای انتشار آلبوم باقی نمانده است. اگر ۱۰ آهنگ با هم به بازار بیاید تنهای یک یا دو آهنگ خوب شنیده می‌شود و بقیه ناشنیده می‌مانند.
یعنی فروش برای شما مهم نیست؟
خیر به هیچ‌وجه. سیستم فروش فروش در ایران طوری است که به علت رعایت نشدن کپی‌رایت هیچ سودی برای تهیه‌کننده ندارد. شاید خواننده پولش را از تهیه‌کننده بگیرد اما سهم فروش آلبوم سهم ناچیزی است. معمولا آلبوم‌های موسیقی در این سال‌ها برای شرکت و یا تهیه‌کنندگان جز ضرر چیزی دیگری نداشته است.
به‌هر حال ما رسانه‌هایی نداریم که به‌طور مستمر و متوالی کلیپ پخش کنند اما وقتی آلبوم‌ها منتشر می‌شوند رسانه‌ها به‌طور گسترده به آن می‌پردازند.
این دیگر ضعف رسانه‌های تصویری کشورمان است که امکان زیادی برای پخش کلیپ و مانور روی قطعات خوانندگان ندارند. البته اکنون شرایطی به‌وجود آمده که برای کلیپ مجوز صادر می‌شود و می‌توان در فضای مجازی رویش مانور داد یعنی در واقع از قبل خیلی بهتر شده است.
سهند آدم‌عارف
