حمله رونالدو به رکورد جهانی علی دایی

فوق ستاره پرتغال در دقیقه 25 دروازه یان سومر را روی یک کاشته دیدنی گشوده بود اما تصمیم عجیب فلیکس بریش، داور آلمانی در اعلام یک ضربه پنالتی به سود سوئیس (در حالی که صحنه مشکوکی در محوطه جریمه این تیم رخ داده بود) موجب شد تا ریکاردو رودریگز در دقیقه 57 بازی را به تساوی بکشاند.

روند بازی نشان می‌داد که تکلیف نخستین فینالیست لیگ ملت های 19-2018 را باید در وقت های اضافه مشخص شده دید. هیچ کدام از دو تیم برتری ویژه ای نسبت به هم نداشتند و انگار کشیده شدن بازی به وقت های اضافه، هیچ کدام را ناراحت نمی‌کرد. اما کار رونالدو در ورزشگاه دراگائو هنوز به پایان نرسیده بود.

دقیقه 88، برناردو سیلوا یک توپ بلند در سمت راست را با زیرکی و هوشمندی تمام به یک پاس گل تبدیل کرد تا رونالدو با ضربه ای زمینی دور از دستان یان سومر دروازه سوئیس را باز کند. همین گل برای فینالیست شدن پرتغال کافی بود اما ضد حمله پرتغالی ها در نخستین ثانیه های ورود به وقت های تلف شده با یک گل کلاسیک از رونالدو همراه بود تا پرتغال این دیدار را 3-1 برنده شود. دیداری که شاید تنها تفاوت تیم برنده و بازنده آن، در داشتن و نداشتن کریس رونالدو خلاصه شده بود.

بیایید از همان گل دقیقه 25 شروع کنیم. شاید بسیاری از طرفداران فوتبال بعد از دنبال کردن فصل 19-2018 به این نتیجه رسیده بودند که لیونل مسی در زدن ضربات ایستگاهی از رونالدو پیشی گرفته است، مسی تعداد کاشته های گل شده اش را به مرز دو رقمی شدن رسانده، آن هم در حالی که رونالدو در پیراهن بیانکونری، حتی یک بار هم نتوانسته بود از این طریق گلزنی کند. 

در حقیقت، گل رونالدو در مقابل سوئیس، اولین گل رونالدو از طریق ضربات ایستگاهی بعد از 355 روز بود. بعد از روز 15 ژوئن و تساوی 3-3 پرتغال مقابل اسپانیا در جام جهانی 2018 و آن کاشته ای که داوید ده‌خیا تنها زحمت نگاه کردن به آن را کشید، رونالدو دیگر نتوانسته بود هیچ ضربه ایستگاهی را به گل تبدیل کند. این در حالی است که مطابق آمار اوپتا، او در سرتاسر فصل 19-2018 و با پیراهن یوونتوس 23 بار شانس خود را از طریق این ضربات امتحان کرده اما نتیجه ای نگرفته بود. 

سوئیس سی و هشتمین کشوری بود که در عرصه ملی از رونالدو گل می‌خورد. رونالدو اکنون با این 3 گل، نام سوئیس را در کنار کشورهایی نظیر لوکزامبورگ، ایرلند شمالی، دانمارک، بلژیک، روسیه و اسپانیا قرار داد که توانسته در مقابل آن ها نیز 3 بار گلزنی کند. آمار رونالدو بعد از پایان بازی پورتو، به 88 گل در 157 بازی ملی رسیده است. او اکنون تنها 21 گل دیگر تا رسیدن به رکورد علی دایی فاصله دارد؛ رکورد 109 گله ای که هر لحظه باور ما نسبت به جاودانه بودن آن فروکش می‌کند.

از آغاز سال 2016 تاکنون رونالدو 34 بازی برای پرتغال انجام داده و در این مسابقات آمار حیرت انگیز 33 گل را به ثبت رسانده است. بله، رونالدو 34 ساله شده و برای مثال در تمام سال 2018 تنها در 7 مسابقه برای پرتغال به میدان رفت؛ اما در صورت ادامه فوتبال ملی تا سال 2022، زدن 21 گل دیگر و عبور از رکورد 109 گل علی دایی کار غیرممکنی به نظر نمی‌رسد. 

11 سال بعد از اولین هت‌تریک دنیای بازیگری با پیراهن منچستریونایتد مقابل پورتسموث (ژانویه 2008) رونالدو در مقابل سوئیس هت‌تریک شماره 53 دوران حرفه ای خود را به ثبت رساند. او که پیش از این در مقابل ایرلند شمالی (دسامبر 2013، مقدماتی جام جهانی 2014)، سوئد (نوامبر 2013، مقدماتی جام جهانی 2014)، ارمنستان (ژوئن 2015، مقدماتی یورو 2016)، آندورا (اکتبر 2016، مقدماتی جام جهانی 2018، 4 گل)، جزایر فارو (آگوست 2017، مقدماتی جام جهانی 2018) و اسپانیا (ژوئن 2018، جام جهانی 2018) هت‌تریک کرده بود، هفتمین هت‌تریک خود در رقابت های ملی را در مقابل سوئیس تکمیل کرد. 

شاید تا پیش از اسپانیا و سوئیس رونالدو در مقابل تیم ملی بزرگی هت‌تریک نکرده بود، اما او تمام این هت‌تریک ها را در رقابت های رسمی و نه دوستانه به ثبت رسانده تا ارزش گل های او بیشتر به نظر برسد. رونالدو که هت‌تریک در مقابل پورتسموث، اولین و آخرین هت‌تریکش به همراه منچستریونایتد بود، در سال های 2009 تا 2018 و در دوران حضور در رئال مادرید 44 بار هت‌تریک کرد و در فصل گذشته به همراه یوونتوس نیز یک بار موفق به هت‌تریک شد؛ 3 گلی که منجر به بازگشت یوونتوس در مقابل اتلتیکومادرید و صعود به یادماندنی بیانکونری به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شد. 

پرتغالی ها باید خوشحال باشند که در دورانی زندگی می‌کنند که تیمشان بازیکنی نظیر کریس رونالدو را در اختیار دارد. سلسائوی اروپا قبل از نخستین بازی ملی رونالدو (سال 2003) مجموعا 3 جام جهانی و 3 یورو را تجربه کرده اما از سال 2003 تاکنون پرتغال 4 بار به جام جهانی رفته و 4 بار هم در یورو حضور داشته است. حضور رونالدو در پرتغال اما صرفا در راهیابی پرتغال به تورنمنت های بزرگ خلاصه نشده است.

قبل از رونالدو، پرتغال در تاریخ فوتبال خود تنها به 3 نیمه نهایی رسیده بود؛ در جام جهانی 1966، یورو 1984 و یورو 2000. بعد از رونالدو، پرتغال 3 نیمه نهایی دیگر را هم تجربه کرده است؛ یورو 2004، یورو 2016 و لیگ ملت های اروپا 2019.

پرتغال در 3 نیمه نهایی اول تاریخ فوتبال خود ناکام بوده و نتوانسته حضور در فینال را تجربه کند اما در سه نیمه نهایی اخیر به لطف گل های رونالدو، از این سد عبور کرده و فینالیست شده است. رونالدو در نیمه نهایی یورو 2004 و در جریان پیروزی 2-1 پرتغال مقابل هلند، زننده گل نخست تیمش بود، در جریان برتری 2-0 پرتغال مقابل ولز در نیمه نهایی یورو 2016 نیز گل نخست تیمش را زد و شب گذشته نیز زننده هر 3 گل تیمش برای راهیابی به فینال اولین دوره رقابت های لیگ ملت های اروپا بود. 

ترکیب کنونی پرتغال، جمعی از جذاب ترین استعداد های جوان دنیای فوتبال را در اختیار دارد. ژائو فلیکس با نمایش های درخشان خود در بنفیکا مشتریان زیادی را در سطح قاره برای خود دست و پا کرده، در قلب خط دفاع روبن دیاز 22 ساله می‌درخشد و البته نباید از عناصری چون برناردو سیلوا و برونو فرناندس هم گذشت، اما با همه این بازیکنان، پرتغال هنوز هم به داشتن کریس رونالدو دلخوش است. بازیکنی که در 34 سالگی شاید برخی از توانایی های خود در سال های گذشته را از دست داده باشد، اما هنوز هم رقم زدن تفاوت ها را به خوبی بلد است.