دو ساعت قایقرانی با عادل مجللی و علی آقامیرزایی

دو تن از ملی‌پوشان آب‌های آرام ایران با حضور در خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) درباره شرایط این روزهایشان صحبت کردند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تیم ملی قایقرانی آب‌های آرام ایران با اینکه در کسب سهمیه المپیک ناموفق بود اما برنامه های فدراسیون و شرایط و انگیزه ملی‌پوشان نشان می‌دهد که بالاخره بعد از سال‌های تلخ تعلیق می‌توان روزهای درخشانی نیز در کایاک و کانوی ایران دید.

در همین روزها که ملی‌پوشان به سختی تمرین هایشان را ادامه می‌دهند ایسنا میزبان دو تن از بهترین‌های کایاک و کانو بود. علی آقامیرزایی دارنده مدال نقره کایاک دو نفره در بازی‌های آسیایی و عادل مجللی برنده مدال برنز کانوی بازی‌های آسیایی مهمانان ایسنا بودند و از شرایط کنونی این رشته صحبت کردند.

در ادامه مشروح صحبت‌های این دو ملی‌پوش را می‌خوانید؛ ملی‌پوشانی که مملو از انگیزه و امید هستند.

*عادل مجللی: هیچ‌کس در ایران مدال کاپ جهانی ندارد

خیلی ها از خیلی ها انتظار دارند. فدراسیون سرمایه گذاری کرد که نتیجه بگیرد. در همان چند ماه اول هم نتیجه‌اش را گرفت؛ هیچ کس در

ایران نبود که مدال کاپ جهانی بگیرد. در کاپ جهانی آلمان سطح مسابقات خیلی بالا بود و هیچ کس حرفی برای گفتن نداشت. من پنجم شدم. مدال داشتم اما زود فینیش زدم. به نظرم نتایج خوبی گرفتم. من برای اردو به لهستان رفتم که خیلی خوب بود اما باید زمستان می‌رفتم. باید از اول مهر یعنی بعد از اینچئون می رفتم. اگر واقعا سهمیه می خواستم باید آن زمان می‌رفتم.

مجللی و آقامیرزایی در ایسنا

ببینید، فقط من تمرین نمی کنم. فقط علی آقامیرزایی تمرین نمی کند. حریفان هم تمرین می‌کنند. ازبکستان یک مربی از لهستان جذب کرده که طلای المپیک دارد و چهار قهرمان المپیک هم پرورش داده‌است. ماچالف یک سطحی داشت و با حضور این مربی بالاتر آمد و شد بهترین در آسیا. همه می دانستیم که ایران در کایاک تک نفره شانسی برای کسب سهمیه نداشت چون او سطح بسیار بالایی داشت. این موفقیت نتیجه یک سال کار کردن نیست. حتی مربی من به خود آقای مرادی و آقای امینی گفت که "عادل از زمستان پیش من نیامده است اما بعد از قهرمانی جهان در ایتالیا اگر با من کار کند خوب است". او گفت که "این قول را می دهم اگر عادل یک زمستان با من کار کند پرشش را می بینید و می فهمید در جهانی چه می کند. من الان نمی توانم برای عادل کاری کنم و تنها یک تغییرات جزیی در او ایجاد می‌کنم". او واقعیت را می‌گفت. ورزشکاری که بخواهد پیشرفت کند باید در یک دوره زمانی پیشرفت کند. زمستان برای قایقرانی خیلی مهم است. من اگر سهمیه می گرفتم حداقل نتیجه‌ام در المپیک حضور در فینال A و بهترین نتیجه قرار گرفتن در بین شش نفر اول بود.

*عادل مجللی: نگاه فدراسیون به من تغییر کرد

شاید انتظار زیاد از من فشار روانی رویم را افزایش داد. واقعا نمی دانم به شانس اعتقاد دارید؟ باورتان می شود که در دو مسابقه اصلی با قایقی که تمرین می کردم مسابقه ندادم. بهانه نیست. سهمیه نگرفتم و مسوولش من هستم. فدراسیون تمام زحماتی که برای کسب سهمیه لازم بود را کشید و همه کار برای من کرد تا سهمیه بگیرم اما من نگرفتم. الان هم نگاه فدراسیون نسبت به من فرق کرده و این واقعیت است. اگر سهمیه می گرفتم از ایران می رفتم و در اروپا تمرین می‌کردم. ناراضی نیستم اما نگاه فدراسیون عوض شد. فدراسیون ما خیلی خوب برنامه ریزی می کند اما برای نتیجه باید سه چهار پنج نفر از ورزشکاران خوب را واقعا جدا کند و به اردوی اروپایی بفرستد. دو سال در مسابقات جهانی شرکت نمی کنی و از همه جا حرف می‌شنوی اما سال سوم مدال جهانی می‌آوری و سرت را بالا می‌گیری. همانطور که گفتم برای موفقیت باید تیم را جدا و برنامه ریزی خاصی برایش می‌کردند.

پایه ریزی درست باشد و همه بدانند اگر به یک سطحی رسیدند می توانند به شرایط این تیم که جدا شده برسند. اگر عادل پتانسیل ندارد با این تیم به اردوی اروپایی نرود. گفته ام اگر روزی یک نفر من را بگیرد خودم دیگر به مسابقه نمی روم چون حق او است. همیشه باید بهترین برود چون دوست دارم تیمم موفق شود. منافع من هم مهم است اما تیم ایران باید موفق باشد. نباید به دید ضعیف به ایران نگاه کنند.

*عادل مجللی: در ایتالیا قایقم کوچک بود

تمام برنامه‌ها ادامه پیدا کرد تا رسیدیم به مسابقات قهرمانی جهان و انتخابی المپیک. برای ایتالیا قایق درست سفارش دادند اما شرکت سایز من را به اندونزی نیاورد. برند ریو آورده بود که سایز من نبود؛ کوچک بود. وقتی با قایقی تمرین می کنی باید با همان مسابقه بدهی. در روز مسابقه وقتی مغزت دستور می دهد مثلا سر پیچ باید به این سمت باشد باید به همان سمت باشد؛ حتی اگر درست نباشد اما مغزت این دستور را می‌دهد. من نمی‌گویم انتهای ورزش و قایقرانی‌ام و استرس ندارم. من هم ورزشکارم و فشار روی من است و موضوع قایق روی من تاثیر گذاشت. با این شرایط من در مقدماتی زمانی ثبت کردم که دوم جهان بود. حتی قهرمان جهان را در مقدماتی پشت سر گذاشتم. در نیمه نهایی اما شرایط فرق کرد. قایق برایم کوچک بود و من کنار دریاچه افتاده بودم و با توجه به اینکه مکان مسابقه و تمرین جدا نبود موج درون دریاچه باعث شد در سومین پارو تعادلم برهم بخورد. قایق برایم کوچک بود و این مشکل واقعا برکارم تاثیر گذاشت. من همان کار صبحم را در نیمه‌نهایی انجام می دادم فینالیست می شدم.

*عادل مجللی: بعد تمریناتم گریه می‌کردم

عادل مجللی در ایسنا

برای اندونزی هم مشکل داشتم. بدنم آماده بود. من اگر با همان خستگی تمرین وارد مسابقه می‌شدم سهمیه می‌گرفتم. زمان 40 را هشت بار پیاپی زده بودم. من حتی با خستگی 39 هم زده بودم. چند روز آخر در لهستان هوا سرد بود اما من همه تمرین‌هایم را انجام دادم. حتی یک متر کم نزدم و فشارم را کم نکردم. با تمام توان تمرین‌هایم را ادامه می‌دادم. بعد تمرین از شدت فشار گریه می کردم. فرض کنید امروز صبح در لهستان تمرین کردم و راهی سفر شدم. صبح پرواز را جوری گرفته بودم که حتی اگر تاخیر بخورد به پرواز ظهرم برسم. پرواز تاخیر داشت و کنسل شد. یک روز تمرین من رفت. فردای آن روز دوباره پرواز کنسل شد. یک روز و نیم تمرین نداشتم. آمدم دوبی هشت ساعت دوبی ماندم و هشت ساعت رفتم جاکارتا و چهار ساعت رفتم به محل مسابقه. چهار روز قبل مسابقه تمرین نکردم. قبل مسابقه باید تمرین کنی و با آب ارتباط برقرار کنی. رسیدم اندونزی و صبحش رفتم تمرین کنم دیدم قایق ندارم. شرکت ها نیامده بودند. هیچ قایقی تا دو روز نداشتم تا تمرین کنم. تا سومین روز قایق نداشتم تا اینکه بعداز ظهر آن روز شرکت آمد و دیدم قایق من را نیاورده است. من با همین قایق ایرانم پارو می‌زدم اما یک قایق دیگر برایم آورده بود که واقعا همه چیزش با قایق خودم فرق داشت. قایق‌های دیگر هم بود اما همه صف می‌کشیدند تا آنها را بگیرند و تمرین کنند. شرایط مسابقه هم که خودتان می‌دانید. ابتدا گفتند سهمیه را برداشتند. من واقعا خوشحال شدم اما صبح مسابقه گفتند مسابقه سهمیه المپیک است.

*عادل مجللی: برخی دعا می‌کردند سهمیه نگیرم

من تنها به لهستان رفتم و بچه ها تصمیم گرفتند به پرتغال بروند. من گفتم در لهستان تمرین می‌کنم. من اعلام کردم نمی‌خواهم به پرتغال بیایم و آقای اقلیمی هم موافقت کرد. شاید ورزشکاران دیگر دعا می‌کردند سهمیه نگیرم. حتی می دانم یک نفر آمده گفته که عادل موفق نمی‌شود. این فضا در قایقرانی نبود اما ایجاد شده‌ است. فدراسیونی که دو سه سال با آن وضعیت اداره شد مطمئنا این چیزها را به خود می‌بیند. دورانی بود که برخی ورزشکاران هرکاری خواستند انجام دادند و هیچ اتفاقی نیفتاد. ورزشکار هر سازی می‌زد برایش می رقصیدند. ورزشکار می‌گفت از مدل موی عادل خوشم نمی‌آید، عادل باید موهایش را عوض می‌کرد اما اکنون فدراسیون روی یکسری جوان سرمایه گذاری کرده و نتیجه گرفته است.

وقتی می‌بینیم هم‌تیمی‌ها به مراحل بالاتر می‌رسند و مثلا در فینال A حضور دارند انرژی می گیری که خودت هم صعود کنی. شما به علی آقامیرزایی اینطور ساده نگاه نکنید. فکر نکنید فقط در دو نفره خوب است. اراده کند در تک نفره هم جزو بهترین‌ها خواهد بود. وقتی دیگران خوب باشند من هم انگیزه می گیرم اما وقتی آنها بد باشند من هم افت می‌کنم. یک روزهایی بود که کشورهای خارجی نگاه می کردند چه کسانی در گروهشان قرار دارند. از ایران رد می‌شدند اما الان اینطور نیست. نگاه خاصی به ایران دارند. نگاه ها واقعا فرق کرده‌است. کایاک دو نفره خیلی خوب بوده و نگاه خاصی به ایران دارند. همه خارجی‌ها اکنون ما را می‌شناسند. قهرمان‌های جهان کسی را تحویل نمی‌گیرند اما اکنون با بچه‌های ما سلام علیک می‌کنند و رفیق هستند.

*علی آقامیرزایی: به کسب سهمیه المپیک امیدوار شدیم

بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون شرایط خوب بود و دلگرم شده بودیم. خیلی ها فکر نمی‌کردند ما در بازی‌های آسیایی مدال بگیریم چه برسد به اینکه نقره بگیریم. اصلا قرار نبود اعزام شویم و کسی روی ما حساب باز نمی‌کرد. بعد از هشت سال در این رشته مدال گرفتیم و به این دلیل که هیچ کس روی ما حساب باز نمی کرد واقعا دلچسب بود. از دی تا بهمن اردوی خیلی خوبی در پرتغال داشتیم که فدراسیون هماهنگی‌های خوبی انجام داده‌ بود. سنگین کار کردیم و دست فدراسیون هم درد نکند اما بعد از آن یکسری وقفه در تمرین هایمان ایجاد شد. این یک ماه وقفه قبل از کاپ‌های جهانی باعث شد که عقب افتادیم. با این حال راهی کاپ‌های جهانی شدیم و در کاپ یک به فینال A رفتیم که برای اولین بار بود. آقای اقلیمی سرمربی تیم امیدوار شده بود. در کاپ آلمان، قزاقستان و ازبکستان را گرفتیم و بعد آقای اقلیمی فکر کرد که سهمیه را می‌گیریم. در دانمارک به فینال A رفتیم و عملکردمان خوب بود. هیچ کشوری مثل ایران در سه کاپ نبود. در هر سه کاپ شرکت کردیم و سه هفته فشار آوردیم. نتایج خوبی آوردیم.

*علی آقامیرزایی: من ترسیدم اما سعید خیلی بیشتر

علی آقامیرزایی در ایسنا

بعد از قهرمانی جهان یکسری صحبت‌ها شد که اگر می‌شود مثل عادل برویم لهستان تمرین کنیم. ما که برای کسب سهمیه کار می‌کردیم بهتر بود که به اروپا برویم. سعید پیشنهاد داد و من هم دوست داشتم به لهستان برویم. نه اینکه آقای اقلیمی خوب نیست. خیلی‌ها فکر می‌کنند چون مربی خوب نیست می‌خواستیم به اروپا برویم اما تمرین در اروپا فواید دیگری هم دارد. با این حال در آن مقطع فکر می‌کردند تصمیم ما برای مربی است. گفتند بودجه نیست و ما نرفتیم و حرفی هم نزدیم. سعید یکم پافشاری کرد اما من نه. تا زمان مسابقات قهرمانی جهان در میلان، تمرین کردیم و گفتند در دو نفره بالای همه آسیایی‌ها باشید سهمیه المپیک می‌گیرید و در چهار نفره نیز باید به فینال A صعود کنید. این دو حرف هم کاملا برعکس شد. در مقدماتی مسابقه دادیم و قزاقستان را گرفتیم اما ازبکستان را نتوانستیم بگیریم. من ترسیدم اما سعید بیشتر. کمی خودش را باخته بود. آنقدر به ما فشار آمده بود که در نیمه نهایی یعنی جایی که باید زورمان را می زدیم خالی کردیم و نتوانستیم کاری انجام دهیم. جوری شد که قزاقستان و ازبکستان و حتی چین از ما عبور کردند.

در مسابقات جهانی نه ماساژور نداشتیم و نه جایی برای استراحت. برای استراحت رفتیم خوابگاه و دوباره برگشتیم. جایی برای استراحت نداشتیم و به همین دلیل تا خوابگاه رفتیم. البته سالن هایی وجود داشت اما تختی نبود. هر تیم باید برای خودش امکانات را می‌آورد. نوشیدنی انرژی زا و ماساژور از جمله همین امکانات بود. ما مقدماتی پارو زدیم و دیگر نتوانستیم در نیمه نهایی کاری کنیم؛ واقعا داغون بودیم. چین و قزاقستان با تمام امکانات آمده بودند. یک چیز جالب این بود که بعد از دور مقدماتی قزاق‌ها روی قایق‌هایشان مرده بودند و جان نداشتند اما بعد از ظهر شاداب و پرانرژی برگشتند. آنقدر خوب ریکاوری شدند که ما را گرفتند.

*علی آقامیرزایی: دید سعید فضل اولی نسبت به فدراسیون تغییر کرد

معلوم شد که آفریقا در دو نفره نیامده و به همین دلیل سهمیه از این مسابقات برداشته شد و به آسیا رسید. این اتفاق باعث شد تمام برنامه‌ریزی‌هایمان خراب شود. اگه اینطور بود باید زودتر می‌فهمیدیم که در دو نفره فشار نیاوریم و روی چهار نفره تمرکز کنیم. من در این مسابقات چهار تا هزار متر زدم. دو بار رفتم زیر سرم. بعد از دور مقدماتی چهار نفره عادل من را با دست بلند کرد و برد داخل و به من سرم زدند. در این مسابقات سه، چهار کیلو لاغر شده‌بودم. اگر ما آنجا زودتر می فهمیدم که سهمیه نیست دو نفره مسابقه نمی‌دادیم و در چهار نفره بهتر پارو می‌زدیم.

اینجور اتفاق‌ها روی افکار سعید خیلی تاثیر گذاشت. واقعا سعید خودش را باخته بود. حتی یک سری اتفاق‌ها توی میلان افتاد که سعید دیدش نسبت به فدراسیون تغییر کرد و گفت می خواهد از ایران برود و دیگر جایش اینجا نیست. در نهایت این اتفاق هم افتاد. بعد از میلان سعید تصمیم گرفت برود. اول تصمیم گرفتیم در اردو شرکت نکنیم و گفتیم با این وضع نمی‌شود سهمیه بگیریم. سعید گفت می خواهم بروم. من گفتم نمی توانم و باید بمانم. به همین دلیل من به اردوها بازگشتم.

*علی آقامیرزایی: چهار قایقران بودیم برای همه رشته‌ها

برای مسابقات قهرمانی آسیا در اندونزی آقای اقلیمی هیچکس را نداشت. احمدرضا طالبیان و سعید فضل اولی رفته‌بودند و من، امین بوداغی، فرزین اسدی و بابک دربان مانده‌بودیم. علیرضا علی‌محمدی هم بود که در 200 متر پارو می‌زد. همین نفرات باید در چهار نفره، تک نفره و دو نفره پارو می‌زدیم. چهار هفته برای سهمیه المپیک فرصت داشتیم و من در دو نفره با همه تمرین کردم تا جایگزین سعید مشخص شود. آقای اقلیمی واقعا استرس داشت و نمی دانست چه کار کند. من را با همه ارنج کرد. ببینید من در تک نفره هم خیلی خوب هستم و بارها اول شده‌ام. از آقای اقلیمی خواستم تک نفره پارو بزنم اما اجازه نداد و گفت باید در دو و چهار نفره باشی. گفت اگر تک نفره پارو بزنم دو و چهار نفره نابود می‌شوند. به نظر آقای اقلیمی احترام گذاشتم. بعد از ارنج‌های مختلف بالاخره من و امین بوداغی در کایاک دو نفره نشستیم و زمان 3 و 17 زدیم. آقای اقلیمی خیلی خوشحال شد. گفت یک ثانیه پایین بیایید سهمیه می گیرید. در چهار نفره هم تا سه روز قبل از مسابقه ارنج هنوز مشخص نبود. خیلی تغییرات داشتیم. تا قبل از سفر هم امین بوداغی، بابک دربان و علیرضا علی‌محمدی خروجی نداشتند. با این شرایط راهی مسابقات شدیم.

*علی‌ آقامیرزایی: سعید هم به من لطمه زد و هم به خودش

در اندونزی به ما اعلام کردند فدراسیون ایمیلی نزده که برایتان قایق بیاوریم و شرکت‌ها برای ایران قایق نیاوردده‌بودند. لیست را فدراسیون در ایتالیا داده بوده اما اشتباه شده بود و هیچ قایقی برای ما نیامده بود. همه تیم ها قایق داشتند ما نداشتیم. مجبور شدیم قایق برند نلو بگیریم که هیچ وقت با آنها کار نکرده بودیم. همه چیزش با قایق‌های ما فرق دارد. من و امین بوداغی در قایقی نشستیم که برایمان کوچک بود. شانس آوردیم مدال گرفتیم چون خیلی شرایط بد بود. در مقدماتی با قزاق‌ها فاصله کمی داشتیم و در نهایت سوم شدیم. به تیم قزاقستان نمی‌توانستیم برسیم. خب کلا چهار بار تست داده بودیم و چهار هفته بود که ما دو نفر روی یک قایق نشسته بودیم اما قزاقها 13 سال است که باهم هستند. آقای اقلیمی هم فقط می‌گفت آبرومندانه مسابقه بدهید. قزاقستان و ازبکستان ما را گرفتند و ما فقط دعا می کردیم که ژاپن ما را نگیرد. خدا را شکر که برنز گرفتیم. اعصاب من خورد بود و گریه می کردم. سعید با رفتنش هم به خودش لطمه زد و هم به من.

*علی آقامیرزایی: قزاقستان از ما ترسیده بود

سعید فضل اولی نمی‌رفت 90 درصد سهمیه المپیک می گرفتیم. من در کایاک دو نفره با امین بوداغی نشستم و با قزاقستان سه ثانیه فاصله داشتیم. در اینچئون هم که نقره گرفتیم سه ثانیه فاصله داشتیم اما بعد آن نقره شرایط فرق کرده‌بود. قزاقستان انقدر از ما ترسیده بود در میلان نفراتش را عوض کرد، قایق و پارو عوض کرده بودند تا فاصله بگیرند. سعید این کار را نمی‌کرد سهمیه می گرفتیم. البته اگر می آمد هم نمی‌توانست چون ذهنش کامل عوض شده بود. با این حال واقعا امین بوداغی غیرتی پارو زد و در چهار هفته توانست خودش را هماهنگ کند. ما فقط رفتیم که حداقل مدال بگیریم.

*علی آقامیرزایی: طلا گرفتیم اما از نگرفتن سهمیه ناراحت بودم

بعد از دو نفره برای چهار نفره آماده شدیم. گفتم که ارنج مشخص نبود.تا 24 ساعت قبل از مسابقه امکان تغییر ارنج وجود داشت که آقای اقلیمی واقعا عصبی شده‌بود که در نهایت بابک دربان انتخاب شد. ارنج ما در اندونزی یک بار در تهران روی قایق نشسته بود و یک بار در روز مسابقه. باورتان نمی‌شود ما در تمرین‌هایمان یک بار چپ کردیم آنقدر که ناهماهنگ بودیم. فرض کنید تیم بزرگسالان ایران چپ کرد. مسابقه را شروع کردیم و خدا را شکر طلا گرفتیم. البته قزاقستان تیم اصلی‌اش نبود چون سهمیه گرفته بودند و برای المپیک اردو داشتند. ازبکستان هم ترکیبش را تغییر داده بود که البته ما هم تغییرات زیادی داشتیم. من، بابک دربان، امین بوداغی و فرزین اسدی ترکیب چهار نفره ایران بودیم که کاملا تغییر کرده‌بود. به نظرم ایران هیچوقت ارنجی مثل چهار نفره قهرمانی جهان نداشت. بگذریم در اندونزی مدال طلا گرفتیم اما ناراحت بودم که سهمیه نگرفتم چون خیلی زحمت کشیده بودم اما نشد. نتوانستیم سهمیه بگیرم. آقای اقلیمی می گفت که حق من و سعید بود که به المپیک برویم اما سعید تو را هم با آتش خودش سوزاند.

*علی آقامیرزایی: تعلیق به قایقرانی ضربه زد

علی آقامیرزایی

بعد از چهار نفره، من با علیرضا علی‌محمدی در دو نفره نشستم که هشتم شدیم. رقابت خیلی نزدیک بود که البته برای اولین بار بود که با علی در قایق دو نفره نشسته بودم. یک سری حرف ها هم در آن روزها روحیه‌مان را بیشتر خراب می‌کرد اما اشکالی ندارد. به هر حال فدراسیون هم دوست داشت سهمیه بگیریم اما نشد. ناخدا خیلی با بچه‌ها رفیق است و با تجربه کار می‌کند اما حواشی اجازه نداد سهمیه بگیریم. ورزشکارانی هم که در خارج از ایران تمرین کردند سهمیه نگرفتند. مثلا هدیه کاظمی هم رفته بود چین اما نتیجه نگرفت. به نظرم دو سال تعلیق واقعا به قایقرانی ضربه زد.

*عادل مجللی: لهستان پیشنهاد داد در تیم ملی این کشور باشم

کسی از بچه‌های ما جرات صحب کردن ندارد. بارها هم به آنها گفته‌ام که حرف بزنید و مشکلاتان را به مسوولان بگویید و مطمئن باشید حل می‌شود. من بارها رفتم و صحبت کردم و مشکلات را حل کرده‌ام. البته اول هم برای بچه‌ها صحبت کردم. حداقل حق برخی از این ملی‌پوشان است که با مربی خوب کار کند. مربیان ما خوب‌اند و البته خیلی خوب هستند اما خودشان هم می گویند که مربی خارجی سرشناس مفید است. من می‌توانم بروم لهستان اما تصمیم گرفتم اینجا تمرین کنم. اگر می خواهی در خارج باشی باید چند نفر کنارت باشند که زبانشان را بفهمی. تمرین تنهایی نمی شود. من به ایران وابسته‌ام و نمی‌توانم خارج از کشور باشم. لهستان به من پیشنهاد داد برای آن کشور پارو بزنم اماقبول نکردم. نمی توانم خارج از ایران باشم.

*عادل مجللی: احسان حدادی الگوی من است

قزاقستان در بازی‌های آسیایی پرونده ایران را با قایقرانی بست. 7 مدال طلا گرفت. باید به رشته‌های پرمدال توجه شود. احسان حدادی در دوومیدانی مدال المپیک گرفت. من با او برخورد نداشتم اما یکی از الگوهای ورزشی من است. او اصولی‌ترین ورزشکار ایران است. روزی بود که هیچ کس فکر نمی‌کرد دو و میدانی مدال المپیک بگیرد اما احسان خودش با هزینه خودش کار کرد، پیشرفت کرد و دید جواب می گیرد. فدراسیون هم دید جواب داده کمکش کرد. مربی و ماساژور آورد، تمرین کرد، سهمیه المپیک گرفت و بعد مدال المپیک هم بدست آورد. اکنون نگاه هم به او تغییر کرده‌است. نقره او در المپیک به اندازه یک طلا ارزش داشت. من از او الکی تعریف نمی‌کنم. یک الگوی ورزشی داشته‌ام که احسان حدادی است چرا که همیشه خودم دوست داشتم به جایی برسم که الگو باشم. باید مسوولان ما از رشته‌های پرمدال حمایت کنند.

قایقرانی به عنوان یک رشته پرمدال مهیج هم هست. برنامه ریزی کنند برای المپیک 2020؛ کاری که ژاپن انجام می‌دهد. انقدر در جوانان سرمایه گذاری کرده، در هر رشه صدها نفر ورزشکار دارد. معلوم است که نتیجه می گیرد. در 2020 نتیجه نگیرد در 2024 می گیرد. آنها اینطور هستند و در تیم ملی ما اگر اصلی‌ها نباشند کار تمام است. به تازگی یکسری ورزشکار آمده‌اند که برنامه خوبی دارند و می‌توانیم به آینده امیدوار شویم. برنامه‌های خوبی برای جوانان وجود دارد و ورزشکارهای خوبی آورده‌اند.

*علی آقامیرزایی: من با سعید می‌رفتم، کمر کایاک می‌شکست

درباره مربی خارجی بگویم که هیچ کس بدش نمی‌آید چیز جدید یاد بگیرد. مربی خیلی خوب بیاید همه مربیان ایران خیلی چیزها یاد می‌گیرند. مشکل ما این است که همه می گویند عادل رفته اروپا باید سهمیه بگیرد. نه اینطور نیست. نگاه باید درست باشد. سهمیه چند ماهه بدست نمی‌آید. باید نگاه فنی باشد. در کایاک من، فرزین اسدی،‌ بابک دربان و صادق هستیم و در کانو عادل مجللی، کیا اسکندانی، علی اجاقی و شاهو ناصری هستند. ما هشت نفر نباشیم همه چیز تمام است. دیگر ورزشکار نداریم. آقای اقلیمی به من می‌گوید آچار فرانسه چون در هر قایقی پارو می زنم. باور کنید اگر من با سعید می‌رفتم کمر تیم کایاک می شکست. دیگر هیچی نداشتیم. خب من به خانواده وابسته هستم و نمی توانم در کشور دیگری باشم. دو ماه پرتغال بودم روزهای آخر گریه می کردم. در کشور خودم در شهر خودم شخصیت دارم. سعید دوست داشت به المپیک برسد. وعده داده به خودش که 2020 در المپیک حاضر شود.

*عادل مجللی: تیم امینی و مرادی قایقرانی را متحول می‌کند

من در لهستان تجربه های خیلی خوبی کسب کردم. تیم دو نفره لهستان سوم جهان شد. یک نفر 17 سال تمرین می‌کرد و 28 ساله بود و نفر دیگر هم سن زیادی داشت. بعد از این همه سال سهمیه المپیک گرفتند که بروند مدال بگیرند. ببینید در چه سطحی هستند اما در ایران به خاطر شرایط عمر قهرمانی پایین آمده است. از قایقرانی حمایت نمی‌کنند. من اکنون هم به ورزش فکر می کنم هم به زندگی اما سال قبل فقط به ورزش فکر می‌کردم. اکنون باز خوب شده و آقای امینی حمایتی مناسب از من کرد تا دغدغه‌هایم برای زندگی کمتر شود. قبلا ما هر شش ماه هم حقوق نمی گرفتیم اما الان آقای امینی به هرشکلی شده کمک می‌کند. یک زمانی بود وضعیت خیلی بد بود. یک شب یادم است شام ما سوپ بود؛ شام یک ورزشکار فقط سوپ بود. قایقرانی از عرش به فرش رسیده بود اما اکنون با برنامه‌های آقای امینی همه چیز خوب شده‌است. بچه‌های قایقرانی هم با کلاس هستند و هم با ادب. روی آنها سرمایه گذاری شود نتیجه هم می‌گیرند. آقای امینی هم واقعا مدیری با تجربه است. تا حالا نشده بخواهیم او را ببینیم اما بگوید نه. بچه یک روز تمرین کرده هم می‌تواند او را ببیند. مرادی هم ورزشی است و من قبولش دارم. واقعا خیلی کار بلد است و به من هم خیلی کمک می‌کند. به نظر من تیم آقای امینی و آقای مرادی به فدراسیون کمک می کند و نتیجه‌اش را سال‌های بعد می‌بینید.

مجللی و آقامیرزایی در ایسنا

*عادل مجللی:یک نفر نمی‌خواهد قایقرانی رشد کند

من آقای مرادی را نمی‌شناختم و مطمئنا دوست داشتم در انتخابات آقای امینی رییس شود. او ضمانت کرد که وارد تیم ملی شوم. من همیشه اول می شدم اما آقای پورعسگرپرست می گفت شاخصه ندارد که بیاید اما آقای امینی ضمانت کرد و آمدم و دو ماهه شدم نفر اول. تیم مرادی و امینی به قایقرانی کمک بسیار زیادی می کند. با این حال این وسط یک نفر هست که سنگ جلوی پای قایقرانی می‌اندازد؛ حتی اگر در فدراسیون نباشد یک جای کار می لنگد که اینطوری گیر کرده‌ایم. می دانم آقای امینی و آقای مرادی دوست دارند کارها پیش برود اما این وسط یک چیز با یک چیز نمی خواند و یک نفر نمی‌خواهد کارهای قایقرانی پیش برود.

*عادل مجللی: تفکر آقای امینی برای قایقرانی مناسب است

من در استان از عناوینی که کسب کردم هیچ استفاده ای نکردم. به من برای تقدیر "دیس" دادند. اوایل سکه دادند، بعد پول دادند و بعد دیس دادند. با این حال اکنون معاون استاندار از من حمایت می‌کند. خب وقتی کار من درست شود و از من حمایت شود مشغله زندگی من کم می‌شود و به تمرین می چسبم. نزدیک هشت سال است که در تیم هستم و اگر دغدغه زندگی داشته باشم نمی‌توانم تمرین کنم. آقای دنیامالی می گفت لیگ نمی خواهیم چون ورزشکاران پولکی می شوند اما آقای امینی می گوید از یک جا به ورزشکار ما 5 میلیون هم برسد خوب است. نگاه ها فرق می کند. به نظر من این تفکر آقای امینی مناسب است اما نیاز به زمان دارد که جا بیفتد و قایقرانی بتواند از پتانسیلش استفاده کند و در آمدزایی مناسب داشته باشد.

*علی آقامیرزایی: امینی به دنبال کم کردن دغدغه‌ها است

ورزشکاران خارجی تنها دغدغه‌ای که دارند ورزش است. می دانند از هر نظر حمایت می‌شوند. مشکل مالی ندارند. دغدغه ندارند. در این مدت آقای امینی تلاش کرده تا ما هم دغدغه نداشته باشیم. می‌دانیم بودجه نداشته اما همه چیز را انجام داده است. واقعا تلاش کرده‌است. مرادی هم مدیر توانمندی است. درباره عمر ورزشی همانطور که عادل گفت وقتی حمایت نباشد دغدغه ایجاد می شود و ورزشکاران به دنبال زندگی شان می‌روند.

*علی آقامیرزایی: فدراسیون‌ها جدا شوند بهتر است

فدراسیون‌ها جدا شوند بهتر است چون بودجه‌ای که به دست فدراسیون می‌رسد مشخص است و رییس می‌داند باید کجا تمرکز کند. وقتی یک کار چند شاخه شود هزینه و پتانسیل بیشتری می‌آید. رویینگ می‌تواند یک فدراسیون شود. به نظر من خوب است. دراگون جدا شد چقدر خوب بود؛ آنها قایقرانی را نابود کردند. اکنون رویینگ جدا شود محل تمرینش جدا می‌شود و فشار از روی کانو و کایاک نیز برداشته خواهد شد.

*عادل مجللی: فدراسیون‌ها جدا شوند اما رشته‌ای ضربه نخورد

یکی از بزرگترین اشتباه‌هایی که در گذشته انجام شد وارد کردن دراگون بوت به ایران بود. در همه جای دنیا کانو، رویینگ و بادبانی جدا هستند ولی اگر قرار است این رشته‌ها با جدا شدن ضربه بخورند موافق جدایی نیستم. جدا شوند اما به رشته‌ای ضربه نخورد. وقتی به بهترین شکل جدا شوند یک رییس می‌آید و تمرکزش روی یک رشته است و دیگر مثلا به کانوپولو فکر نمی‌کند. من رییس فدراسیون شوم کانوپولو را حذف می‌کنم.

*عادل مجللی: همین امروز می‌توانم رویینگ را شروع کنم و سهمیه المپیک بگیرم

خانم جاور گفته که کسب سهمیه المپیک در رویینگ دشوارتر از کانو و کایاک است اما واقعا متاسفم که چنین حرفی را زده‌است. بعد از این حرف واقعا تصمیم گرفتم تعادل رویینگ بگیرم و بروم آسیایی سهمیه بگیرم. به خودش هم گفتم این حرفش درست نبود. در کایاک و کانو نفر اول سهمیه می گرفت اما در رویینگ فکر کنم هفت یا هشت نفر اول سهمیه می‌گیرند.

گفتگو از خبرنگار ایسنا، عنایت حسینیان

انتهای پیام