فرصت شناسی کی روش و گریه جواد خیابانی

چالش اول؛ موضوع برگزیت در لندن بود که تن بانو ترزامی را به شدت لرزاند و با رای ناپلئونی پارلمان به ایشان موضوع استخوان لای زخم ماند.

چالش دوم ؛گیس و گیس کشی ترامپ با بانو پولسی بود که پولسی ترامپ را به مجلس راه نداد و ترامپ هم به پولسی اجازه استفاده از طیاره هایش را نداد.

اما چالش سوم لغز خوانی کی روش با مسئولان ورزشی کشور بود که با بغض جواد خیابانی و عذرخواهی مهدی تاج به جای کی روش اوج گرفته است و فکر می کنم حالا حالا ها مایه سرگرمی مازان و خوانندگان گرامی تر از جانش را فراهم خواهد کرد.

کارلوس کی روش به عنوان یک شهروند پرتغالی که کار خود را در جام ملت ها برای فوتبال ایران پایان یافته می داند، زیپ مبارک دهانش را گشوده است و همه ی ناسزا ها و برخورد های هشت سال گذشته را یک جا تسویه می کند و خیالش هم راحت است که کسی جرات ندارد تا پایان جام ملت ها ، کاری به کارش داشته باشد.

در طرف مقابل هم که جماعت ورزشی ایرانی احساس می کنند بد جوری سر ناودان گیر افتاده اند به دست و پا زدن های بی نتیجه رو آورده اند و جواد خیابانی از این که کی روش به وزیر ورزش توهین کرده و یا در مورد مشکل معیشت مردم حرف زده است ؛ بغض می کند.

در عین حال چون به شغل شریف صرافی مشغول است از نهصد هزار دلار قرارداد شش ماهه دوم ایشان و چهار صد و پنجاه هزار دلار همراه معاون فدراسیون فوتبال مطلع بوده و به رخ می کشد.

جواد آقا نفرمودند که بارها همکاران ایشان در صدا و سیما چند بار منت دستمزد کی روش و هزینه های تیم ملی را در مقابل مشکلات معیشتی مردم قرار داده اند تا حالا کی روش یک بار آن را تکرار کرده باشد یا جواد آقا نمی فرمایند که همین صدا و سیما چند بار حرمت چندین وزیر منتخب مجلس منتخب مردم را شکسته اند که حالا کی روش فقط از قدر ناشناسی یکی از این وزرا صحبت کرده است.

وقتی دوستان فرق کار کردن با یک کارشناس خارجی با یک شهروند ایرانی را نمی دانند، کارلوس کی روش بلد است.