چگونه می توان بیماری ام اس را در مراحل اول شناسایی کرد؟

به گزارش شمانیوز، روش‌های مختلفی برای شناسایی بیماری ام اس وجود دارد ولی هیچکدام از این روش ها نمی توانند به تنهایی تشخیص بیماری را مسجل نمایند؛ بلکه این روش ها تنها تائید کننده علائم و نشانه هایی که از طریق صحبت با بیمار بدست می آید. اگر مشکوک شوید که اسکلروز چندگانه (MS) یا یک مشکل عصبی دیگر دارید،به پزشک مراجعه کنید. حتی ام اس در مرحله اولیه می تواند منجر به آسیب شدید عصبی شود.تایید یا نظارت بر ام اس می تواند به شما کمک کند تا هر چه سریع تر درمان را آغاز کنید.

هیچ مجموعه ای از علائم، تغییرات فیزیکی، یا آزمایش های کافی برای تشخیص قطعی وجود ندارد و پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد که چندین آزمایش انجام دهد تا علل ممکن دیگری از علائم شما را مشخص کند ، این بخش از سلامت نمناک را کامل بخوانید تا بدانید چه چیزی می توانید از فرآیند تشخیص انتظار داشته باشید.

معیارهای تشخیصی بیماری ام اس:

برای تشخیصMS، پزشک شما باید این موارد را پیدا کند:

-مدرک آسیب به دو ناحیه جداگانه سیستم عصبی مرکزی (CNS)، مانند مغز، نخاع و عصب بینایی

شواهدی که به سیستم عصبی مرکزی شما آسیب وارد می کند در موارد جداگانه، دست کم یک ماه به دور از هم رخ داده است.

MS می تواند علائم مختلفی داشته باشد.

برخی علائم مشترک عبارتند از:

-خستگی

-سرگیجه

-ضعف ماهیچه

-سفتی ماهیچه

-مشکلات تعادل

-رخوت یا سوزش

-مشکلات بینایی

-مشکلات مثانه و یا روده

-اختلال عملکرد جنسی

-تغییرات شناختی

-تغییرات احساسی

انجمن اسکلروز چندگانه ملی (NMSS) را گزارش می کنند که اکثر افراد مبتلا به MS بین سنین 20 و 50 تشخیص داده می شوند اما در برخی از افراد، نشانه ها در سنین پایین تر یا لاتر رشد می کنند. علائم قبل از سن 18 سالگی در حدود بین 2 تا 5 درصد از افراد مبتلا بروز می دهد و در برخی موارد، این شرایط ممکن است به عنوان دیگر بیماری های کودکان تغییر کند، این می تواند تشخیص را پیچیده تر کند همچنین ممکن است کودکان مبتلا به علائم خاصی دچار مشکل شوند.

زمانی که علائم اولیه MS بعد از سن 50 سالگی رشد می کند، MS آغاز می شود ، ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا پزشک علت بیماری شما را تشخیص دهد اگر آن ها را بعداً در زندگی پرورش دهید. برخی از علائم (MS) با شرایط مربوط به سن که می تواند در سن های بالاتر رشد کند، همپوشانی دارد.

وقتی باید به وجود ام اس در بدنتان شک کنید:

در مورد روش های تشخیص ام اس در مراحل اولیه این نکات مورد بررسی قرار میگیرد:

ضعفی که در ام اس وجود دارد و در میان علائم و نشانه های بیماری ام اس مدام مطرح می شود به مفهوم کاهش قدرت است؛ یعنی قدرت بدنی کم شده و زور یا به زبان ساده توان ندارد. حتی امکان دارد هر دو پا یا یک طرف بدن، قدرت بدنی خود را به یکباره از دست بدهد که این عوارض می تواند علائم اولیه ام اس باشد.

چنانچه در مطلب قبلی مربوط به بیماری ام اس به صورت کامل توضیح دادیم افرادی که خواب رفتگی دست و پایشان از یکی دو روز قبل شروع شده و بهبود نمی یابد و به مرور و کم کم افزایش می یابد یا فردی که یک سمت بدنش را حس نمی کند یا از تنه به پایین از یک حدی به پایین حس خواب رفتگی، داغی، سرما یا بی حسی دارد یا فردی که احساس می کند چند روزی است کمربندی دور تنه اش پیچیده شده و به او فشار می آید می تواند نسبت به ابتلا به ام اس شک کند.

علامت دیگر برای تشخیص ام اس در مراحل اولیه مشکل تاری دید است ؛ مشکلی که از یک چشم آغاز می شود؛ یعنی یک چشم از چند روز یا چند ساعت شروع به تار شدن می کند و همان چشم به قدری تار می شود که طی مدتی دیگر قادر به دیدن نیست و زمانیکه چشم را حرکت می دهیم مقداری درد حس می شود و فرد به خوبی متوجه شده است که با یک چشم همه چیز را می بیند ولی با چشم دیگر نمی بیند.

-پیشینه پزشکی برای تشخیص بیماری ام اس:

اولین قدم در تشخیص MS سابقه پزشکی کامل است. پزشک در مورد علائمتان از شما سوال خواهد کرد، از جمله زمانی که آن ها شروع می شوند و اینکه شما متوجه هیچ کدام از الگوها یا محرک ها بوده اید یا خیر.

-اطلاعات درباره زادگاه, تاریخ خانواده, تماس های محیطی, تاریخ بیماری های دیگر و مکان های سفر که ممکن است سرنخ های بیشتری را فراهم کنند جمع آوری می کند.

-یک تست عصبی جامع انجام می دهد که شامل تست های اعصاب جمجمه (بینایی, شنوایی, احساس, قدرت, بلعیدن), احساس, رفلکس, هماهنگی, پیاده روی و تعادل است.

-در بسیاری از موارد, شرح حال و معاینه نورولوژیک شواهد کافی برای تشخیص معیارهای تشخیصی فراهم می کند. تست های دیگر برای تایید تشخیص یا شناسایی سایر علل احتمالی علائم یا یافته های آزمایش عصبی استفاده می شوند.

آن ها هم چنین ممکن است از شما درباره این موارد سوال هایی بپرسند:

-آسیب ها، بیماری ها و یا شرایط سلامتی دیگری که تشخیص داده اید.

-تست های پزشکی یا درمانی که اخیراً از آن جمله عمل جراحی را تجربه کرده اید.

-داروهایی که اخیراً مصرف می کنید.

-مشکلاتی که در خانواده تان ارثی هستند.

 پزشکتان ممکن است از شما در مورد رژیم غذایی، روتین ورزشی، عادات حمام و سلامت جنسیتان سوال کند.

آن ها همچنین ممکن است عوامل محیطی بالقوه مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی و یا سفر به مناطق پرخطر را ارزیابی کنند.

-معاینه عصبی برای تشخیص بیماری ام اس:

پزشک ممکن است یک تست عصبی را انجام داده یا تجویز کند تا ارزیابی کند که سیستم عصبی شما چگونه کار می کند. آن ها ممکن است:

-از شما سوالاتی در مورد تاریخ، زمان و مکان برای ارزیابی توانایی های شناختی خود بپرسند

-از شما می خواهند به دست آن ها فشار وارد کنید، روی یک پا بایستید و یا حرکات دیگری انجام دهید تا عملکرد تعادل بدن شما را ارزیابی کند.

-توانایی شما را برای احساس گرما و سایر احساسات تست می کند.

-واکنش های شما را آزمایش می کند.

-آن ها همچنین ممکن است ارزیابی کنند که چگونه 12 اعصاب جمجمه مغز شما کار می کنند. این اعصاب بر توانایی شما برای دیدن، جویدن، قورت دادن و بو کشیدن در میان چیزهای دیگر تاثیر می گذارند.

-براساس تاریخچه پزشکی شما و معاینه عصبی، ممکن است پزشک تست های تصویر برداری را توصیه کنند.

-تصویربرداری تشدید مغناطیسی برای تشخیص بیماری ام اس:

پزشک ممکن است از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) برای معاینه مغز و نخاع شما استفاده کند.

آن ها می توانند از یک آزمایش MRI برای بررسی جراحات, و یا زخم شدن استفاده کنند و چنانچه در بخش سلامت نمناک اشاره شده است این تست به آن ها این امکان را می دهد که بین آسیب هایی که اخیراً شکل گرفته اند تمایز قایل شوند.

اسکن mri یک اسکن بدون درد است که از میدان های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق درون بدن استفاده می شود. اینکار می تواند نشان دهد که آیا آسیب یا زخم غلاف میلین (لایه اطراف اعصاب شما) در مغز و نخاع شما وجود دارد یا خیر. پیدا کردن این موضوع می تواند به تایید تشخیص بیشتر افراد مبتلا به نارساخوانی کمک کند.

اسکن mri استاندارد مانند یک لوله یا تونل بزرگ است. ماشین پر سر و صدایی است و برخی افراد در حالیکه اسکن انجام می دهند، احساس خواب آلودگی می کنند ، اگر نگران این هستید به متخصص مغز اعصاب خود بگویید.

اسکنرهای جدیدتر از آن هایی که در گذشته استفاده می شوند سریع تر کار می کنند و بیشتر افراد بدون هیچ مشکلی اسکن می کنند.

MS نمی تواند تنها با تست های MRI تشخیص داده شود.

به گفته NMSS، MRI ها ضایعات مغزی را در حدود 5 درصد از افراد مبتلا به آن نشان نمی دهند. این ضایعه در مغز می تواند شرایط دیگری را نیز به شما نشان دهد، به خصوص اگر دارای سن بیشتری هستید.

-تست پتانسیل بصری برای تشخیص بیماری ام اس:

اگر MS، آسیب به غلاف میلین در عصب بینایی را ایجاد کرده باشد، انتقال سیگنال ها را در کنار اعصاب کاهش خواهد داد. پزشک می تواند از یک آزمایش پتانسیل بصری (vep) برای تشخیص این تغییرات استفاده کند.

در طی آزمایش vep، او سیم ها را به پوست سر شما وصل خواهد کرد تا فعالیت مغزتان را ارزیابی کند. سپس از شما می خواهد در مقابل یک صفحه نمایش که الگوهای متناوب را نمایش می دهند، بنشینید.

در حالی که شما صفحه را تماشا می کنید، انتقال تحریک بصری در امتداد مسیر عصب بینایی شما را اندازه گیری خواهند کرد.

-ضربه ستون فقرات:

یک ضربه به نخاع به عنوان سوراخ کمری نیز معروف است. پزشک شما می تواند از آن برای جمع آوری نمونه مایع مغزی - نخاعی خود (CSF) برای آزمایش استفاده کند. به طور خاص, آن ها CSF شما را برای حضور باندهای اولیگوکلونال چک می کنند.

باندهای اولیگوکلونال پروتئینی هستند که واکنش ایمنی را در سیستم عصبی مرکزی شما نشان می دهند. طبق گفته NMSS، اغلب افراد دارای MS باندهای اولیگوکلونال را در CSF خود دارند. اما حضور این باندها به تنهایی برای تشخیص وجود ندارد.

این عمل تحت بی هوشی موضعی انجام می شود و به این معنی است که شما بیدار خواهید بود اما سطح سوزن بی حس می شود. سپس نمونه برای سلول های ایمنی و آنتی بادی تست می شود که نشانه آن است که سیستم ایمنی شما با بیماری در مغز و نخاع شما مبارزه می کند.

مهره های کمری بسیار ایمن هستند, اما اغلب ناراحت هستند و می توانند باعث سردرد شوند که گاهی تا چند روز طول می کشد. ممکن است در صورت انجام غیر معمول و نادرست, یک سوراخ کمری برای ارائه اطلاعات اضافی انجام شود.

-آزمایش های خون برای تشخیص بیماری ام اس:

پزشک شما ممکن است برای کمک به تایید یا رد کردن شرایط دیگر که ممکن است مسئول علائم شما باشند، دستور آزمایش خون را صادر کند ؛ چنانچه در بخش سلامت نمناک شرح داده ایم برای مثال، آن ها ممکن است از تست های خون برای کنترل علائم مشکلات زیر استفاده کنند:

-لوپوس

-بیماری لیم

-نورومیلیت اپتیکا (NO)

-آنسفالومیلیت منتشر شده حاد (adem)

-اختلالات ژنتیکی خاص با نشانه هایی که با آن MS تداخل پیدا می کند.

صبر، پشت کار، تخصص برای تشخیص ms:

رسیدن به تشخیص MS زمان و پایداری را می طلبد. اگر شما شک دارید که ممکن است MS داشته باشید، مهم است که سریعاً به دنبال آن باشید. هر چه زودتر تشخیص داده شود، زودتر می توانید درمان را شروع کنید. اگر MS تشخیص داده شود، پزشک شما داروهایی تجویز می کند که برای اصلاح بیماری مفید و تاثیرگذار هستند.

این داروها می توانند به کاهش حملات MS کمک کنند و تعداد ضایعات جدیدی که رشد می کنند را کاهش دهند، پیشرفت بیماری را کاهش دهید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.

پزشکتان هم چنین ممکن است درمان فیزیکی، درمان شغلی و یا درمان های دیگر را توصیه کند.

تشخیص سریع و دقیق بنا به چندین دلیل مهم هستند:

شما با علائم وحشتناک و ناراحت کننده زندگی می کنید و باید دلیل ناراحتی خود را بدانید. دریافت این تشخیص به شما این امکان را می دهد که فرآیند تنظیم را شروع کرده و نگرانی های مربوط به بیماری هایی مثل سرطان را تسکین دهید.

از آنجا که ما می دانیم که آسیب دائمی عصبی ممکن است حتی در مراحل اولیه MS رخ دهد، اما تایید تشخیص مهم است به طوری که شما بتوانید درمان مناسب را در مراحل اولیه در فرآیند بیماری شروع کنید.

تعیین نوع MS:

هنگامی که یک تشخیص از MS ایجاد شد، متخصص مغز و اعصاب شما ممکن است قادر به تشخیص این نوع MS باشد و این مساله تا حد زیادی مبتنی بر موارد زیر خواهد بود:

الگوی علائم شما:

از جمله این که آیا زمانی که علائم بیماری بدتر می شود (عود)، سپس بهبود می یابد(بازیابی)، یا اینکه آیا آن ها به طور مداوم بدتر می شوند (پیشرفت)

نتایج حاصل از اسکن MRI نشان می دهد که آیا شواهد موجود در سیستم عصبی شما در زمان های مختلف و در مکان های مختلف بدن شما شکل گرفته اند یا خیر. اما نوع MS اغلب در طول زمان مشخص می شود، زیرا علائم (MS) بسیار متنوع و غیرقابل پیش بینی هستند.

تشخیص دقیق MS ها ممکن است چند سال طول بکشد، زیرا این شرایط معمولاً به آرامی بدتر می شود.

منبع: نمناک