والدین سمی

والدین سمی کارهای بسیار ناعادلانه ای را به نام عشق در حق فرزندانشان انجام می دهند، این بچه ها عشق را یک چیز گیج کننده و دردناک درک می کنند، البته که این واقعیت عشق و دوست داشتن نیست. رفتار عاشقانه شما را نابود نمی کند، شما را از تعادل دور نگه نمی دارد، احساس نفرت ایجاد نمی کند و آسیب نمی زند، بلکه در شما احساس خوب ایجاد می کند. رفتار عاشقانه بهزیستی عاطفی فرد را تغذیه می کند.

والدین سمی ممکن است دچار خودشیفتگی یا سایر اختلالات روانی باشند یا به اعتیاد مبتلا باشند. وقتی کودکی با والدین بی رحم، و آسیب رسان بزرگ می شود باید انواع استراتژی ها برای بقا را یاد بگیرد.

روانشناسی کودک این ویژگیها را جزو صفات متداول والدین سمی می داند:

•  آنها باعث می شوند که بچه ها احساس کنند هیچ وقت به اندازه کافی خوب نیستند.

•  آنها دائم فرزندانشان را تحقیر می کنند.

•  آنها نقش والد به فرزندانشان می دهند (نسبت به خودشان).

•  آنها مرزهای عاطفی و فیزیکی سالمی ندارند.

•  آنها علاقه و اهمیتی برای نیازها و بهزیستی فرزندانشان قائل نیستند.

•  دستاوردهای فرزندان را فقط برای به رخ کشیدن در مقابل دیگران مهم می دانند.

•  وقتی فرزندانشان سعی می کنند مستقل باشند آنها را مسخره می کنند، عصبانی می شوند و یا آنها و پیشرفتهایشان را نادیده می گیرند.

•  بیشتر از حمایت، انتقاد می کنند.

•  از طریق ایجاد ترس و ارعاب برای خود احترام می خرند.

•  یک محیط سمی و به دور از امنیت و حمایت برای فرزندانشان ایجاد می کنند.

•  تلاش می کنند رویاهای خودشان را توسط فرزندانشان جامه عمل بپوشانند.

•  پشت سر فرزندشان با دیگر اعضای فامیل بدگویی می کنند.

•  از،اذعان به اشتباهات خود، خودداری می کنند.

•  عمدا مانع از موفقیت فرزندشان می شوند.

•  بسیار کنترل گر هستند.

•  فقط وقتی بچه ها دوست داشتنی هستند که طبق میل والدین رفتار کنند.