برخورد سیارک با زمین از نظر ناسا صحت دارد؟

هنوز خبر برخورد شهاب سنگ با زمین در اردیبهشت ماه از یادها نرفته  که ناسا بار دیگر  اعلام کرده است که  سوم مرداد ماه یک سیارک از کنار زمین عبور خواهد کرد که احتمال برخورد ان با زمین وجود دارد و در صورت برخورد  خسارت زیادی به زمین خواهد خورد.

دانشمندان اعلام می کنند که عبور سیارک از کنار زمین غیر معمول نیست و همواره سیارک های مختلفی از کنار زمین عبور می کنند اما آنچه که مهم است و عبور یک سیارک را خطرناک می کند فاصله آن از زمین هرچه این فاصله نزدیک تر باشد این حرکت خطرناکتر خواهد بود.

حالا گفته می شود سیارک ND2020 که قرار از کنار زمین عبور کند در فاصله 5 و نیم میلیون کیلیومتری زمین قرار دارد به به همین دلیل جزو سیارک های خطرناک دسته بندی شده است به همین دلیل است که ناسا اعلام کرده در صورت برخورد خسارت سنگین به بار خواهد آمد.

سیارک ها اجسامی کوچک از جنس سنگ یا فلز یا هر دو آن هستند که معمولا به دور خورشید می چرخند . به همین دلیل میلیون ها سیارک در منظومه شمسی وجود دارد.  حالا سیارک DN2020  یک صخره فضایی با قطری معادل 170 متر است که با سرعت 46 هزار کیلومتر بر ساعت از کنار زمین رد خواهد شد و زمان احتمالی آن 24 جولای برابر با سوم مرداد پیش بینی شده است.

 اسفند ماه پارسال بود که ناسا اعلام کرد یک شهاب سنگ بزرگ 4 کیلومتری در خال نزدیک شدن به زمین است و اردیبهشت ماه از کنار زمین عبور می کند. این خبر پرسش های بسیاری را درباره احتما برخورد شهاب سنگ به زمین و زمین پس از این رویداد در ذهن افراد ایجاد کرد. با این حال این شهاب سنگ هیچ برخوردی با زمین نداشت موضوعی که شاید در مورد سیارک جدید هم صادق باشد چرا که ناسا اعلام کرده است احتمال این برخورد بسیار کم است.

در منظومه شمسی ناحیه ای به نام کمربند سیارک ها وجود دارد که محل آن بین مشتری و مریخ قرار گرفته است. اغلب سیارک هایی که در این منطقه هستند به مریخ نزدیک ترند. دانشمند معتقدند شاید دلیل وجود تعداد زیاد سیارک در این منطقه  این باشد که قبلا سیاره دیگری مابین مریخ و مشتری وجود داشته است که به علت جاذبه زیاد مشتری متلاشی شده و سیارک ها ایجاد شده اند.

پروژه مشترک برای شناسایی سیارک های تهدید کننده زمین

ناسا و سایر آژانس‌های فضایی علاوه بر رهگیری اجرام آسمانی نزدیک به زمین که می‌توانند تهدیدی برای سیاره ما محسوب شوند، پروژه مشترک مطالعاتی گسترده‌ای برای کشف و شناسایی شهاب سنگ‌های نزدیک به زمین دارند تا بتوانند خطر برخورد این اجرام را با زمین کاهش دهند. این تحقیقات در رصدخانه واقع شده در خط الراس «سررو پاخون» در شمال مرکزی شیلی در حال انجام است.

دانستن اندازه و مدار یک سیارک چالش اصلی محققان است زیرا این امر باعث می شود تا بتوان رفتار سیارک های نزدیک به زمین را پیش بینی کرد.

اد لو، مدیر اجرایی موسسه آستروئید و فضانورد سابق ناسا می گوید: «امسال رصدخانه «ورا رابین» به صورت آنلاین به کشف ده ها هزار سیارک دیگر در مدار زمین که می‌توانند به ما نزدیک شوند، خواهد پرداخت.

لو معتقد است که در عصر هیجان انگیزی برای دفاع از سیاره خود به سر می بریم زیرا در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که این امکان به ما داده شده است تا ۱۰ برابر شهاب سنگ‌هایی که تاکنون شناخته‌ایم را شناسایی و رهگیری کنیم.

سیارک ها در منظومه شمسی

نزدیک‌ترین سیارک به زمین، توتاتیس نام دارد. سنگ آسمانی ״توتاتیس ״ دارای حدود۸ / ۴ کیلومتر طول و۴ / ۲ کیلومتر عرض است. این سنگ آسمانی تقریبا هر چهار سال یکبار به دور ستاره خورشید می چرخد و مدار آن از درون مدار سیاره زمین به دور خورشید آغاز شده و به خارج از مدار سیاره مریخ ، ختم می شود. از آنجا که هم زمین و هم ״توتاتیس ״ به طور دائم در حرکتند، فاصله میان آنها نیز بسیار متغیر است .به طور معمول این سنگ آسمانی را میتوان در مناطق بدور از نور شهرها، با کمک دوربین دو چشمی ساده نیز رصد کرد.

در آغازین روزهای ژانویه ۱۸۰۱ جوزپه پیاتزی (۷ جولای ۱۷۴۶ - ۲۲ جولای ۱۸۲۶) جرمی را در آسمان رصد نمود که ابتدا یک ‌دنباله‌دار به نظر می‌رسید ولی زمانی که مدار آن به درستی تعیین گردید، مشخص شد که سیاره بسیار کوچکی است، آنقدر کوچک که آن را در رده جدیدی به نام سیارک‌ها دسته‌ بندی کردند. پیاتزی آن را سرس نامید. تا چند سال بعد سه سیارک جدید دیگر کشف شدند و تا پایان آن قرن صدها عدد از آنها شناسایی شده بودند. تا به امروز تعداد این سیارکها به چند صد هزار رسیده است و هنوز اکتشاف آنها ادامه دارد. تعدادی از سیارکها چنان کوچکند که از زمین قابل رؤیت نیستند اما بزرگترین آنها همان سِرِس است که تاکنون شماره یک را بر پیشانی خود دارد.

نام گذاری سیارک‌ها

همینکه مدار سیارکی مشخص می‌گردد، عددی به ترتیب زمان کشف بدان نسبت داده می‌شود و به دنبال آن نامی می‌آورند که نام را معمولاً کاشف بر می‌گزیند مثلاً ۱ سرس. در آغاز نامهای زنانه از اسطوره‌های یونان و روم انتخاب می‌شد.بعدها نامهایی از نمایشنامه‌های شکسپیر و اپراهای واگنر برگزیده شدند. بسیاری از سیارک‌ها را کاشفان به نامهای زنان، دوستان و حتی سگها و گربه‌های خود نامیدند.همواره نامهایی مونث به کار رفته‌است، جز در مورد چند سیارک که مدارهایی نامتعارف دارند نامهای مذکر نهاده شده‌است.

ارزش اقتصادی

سیارک‌ها می‌توانند برای تأمین مواد و آب مورد نیاز برای ساخت تجهیزات فضایی و مداری به کار روند.هم‌اکنون بسیاری از مراکز پژوهشی مرتبط با فناوری فضایی در حال مطالعه امکان سفر به سیارک‌ها و برداشت از ذخایر طبیعی آن‌ها هستند.

به تازگی و با کشف یخ آب بر سطح سیارک تمیس-۲۴، ایده‌هایی به منظور برداشت آب از سیارک‌ها جهت تولید آب مصرفی فضانوردان و تأمین اکسیژن و هیدروژن توسط الکترولیز آب برای مصرف تنفسی و یا سوخت فضاپیماهای آینده مطرح شده است. اگر مدار سفرهای فضایی آینده را بتوان به گونه‌ای طراحی کرد که هر بار سیارک دارای ذخایر یخ آب در مسیر قرار داشته باشد می‌توان به سادگی تأسیسات لازم برای یک ایستگاه سوختگیری فضایی را روی آن سیارک بنا نمود.

تأسیساتی تمام اتوماتیک که انرژی تابشی خورشیدرا توسط صفحات خورشیدی دریافت و به الکتریسیته تبدیل خواهد کرد سپس با استفاده از این انرژی الکتریکی، یخ آب موجود در خرده‌سیارک را با یک اجاق میکروویو ساده ذوب کرده و در ادامه آب حاصله را با یک دستگاه ساده الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن خواهد شکاند. در انتها هیدروژن و اکسیژن به دست آمده در مخازن جدا از هم ذخیره خواهد شد. این طرح هنوز در مرحله ایده قرار داشته و عملیاتی نشده است.

برای معدن‌کاوی بر روی سیارک‌ها باید بتوان روی آن‌ها فرود آمد و این کاری است سخت و شاید هم ناممکن. به این خاطر دانشمندان در اندیشه راهی برای بازایستاندن سیارک‌های پیرامون زمین از چرخش هستند. برای این کار جیپ‌هایی در نظر گرفته شده که با نیروی موشکی کار می‌کنند. برای یک سیارک با قطر ۱۰۰ متر که ۴ بار در روز حول محور خود می‌چرخد، ۲۹ تن سوخت نیاز است تا از چرخش بازداشته شود.