صیغه آنلاین! + تصاویر

به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، پدیده ازدواج اینترنتی پدیده نوظهوری است که بعد از کپی برداری های داخلی از شبکه های اجتماعی به تدریج شکل گرفت و امروز همزمان با رشد قارچ گونه این سایتها در فضای مجازی آمار استفاده از آن نیز روز به روز رو به افزایش است.

کاربران در چت روم ها و سایت های همسر یابی بدون اطلاع از شیوه صحیح استفاده از آنها، سعی دارند با برقراری ارتباط با دیگران همسر ایده آل خود را انتخاب کنند. مهریه؛ یک ساعت اینترنت رایگان بعلاوه اشتراک Vpn یک ساله! به عقیده کارشناسان این ازدواج ها به دليل مبتني نبودن بر پايه هاي فرهنگي و ارزشي جامعه و آشنا نبودن افراد با يكديگر و ارزش هاي خانوادگي طرف مقابل، به سرعت فرو مي پاشد. از این گذشته شخصيت مجازي كه افراد از خود در اينترنت تصوير مي‌كنند خصوصا در چت روم‌ها و سايت‌هاي دوست‌يابي قابل اعتماد نيست تا بتوان با اتكا به آن يك ارتباط روشن و شفاف و انساني را شكل داد. او نخستين و مهم‌ترين سطح ارتباط را برخورد چهره به چهره مي‌داند. چيزي كه مي‌تواند هنگام راستگويي يا دروغگويي زبان بدن شما را آشكار كند. وقتي خجالت مي‌كشيد، از دروغ گفتن دستپاچه مي‌شويد، غافلگير مي‌شويد يا در اثر يك مشكل از نظر جسمي دگرگون مي‌شويد همه زيرنظر طرف مقابل است، اما در محيط اينترنتي ممكن است كسي نحيف و شكننده باشد و بگويد كه قهرمان بدنسازي است. در حقيقت امكان فريب افراد در فضاهاي مجازي و اتاق‌هاي گفت‌وگو بيش از زماني است كه افراد رو در روي هم قرار گرفته و در مورد اطلاعات شخصي خود سخن مي‌گويند.

مجوز نداریم اما فیلتر هم نمی شویم ماجرا آن جایی جالب تر می شود که بدانیم این سایت ها عموما دارای مجوز هم نیستند. "پرويز كرمي" معاون سابق فرهنگي سازمان ملي جوانان چندی پیش اعلام کرد: « سايت هاي همسر يابي داراي مجوز از مراكز قانوني نيستند و سازمان ملي جوانان اين سايت ها را به رسميت نمي شناسد و غير قانوني هستند. وقتي كه اين سايت ها داراي مجوز نباشند پس نظارتي بر كار اين ها هم وجود ندارد، بنابراين به جايي پاسخ گو نيستند و افراد، جامعه و خودشان را دچار آسيب مي كنند.» IP هاي اکثر اين سايت ها در خارج از کشور هستند و از بيرون مرزها کنترل مي شوند که در اين صورت با پرداخت هر حق عضويت پول اين مملکت از کشور خارج مي شود. حال سوال اساسی اینجاست که اگر این سایتها مجوز ندارند چرا فیلتر نمی شوند و کماکان آزادانه به فعالیت خود ادامه می دهند؟ قضیه آنجایی مشکوک تر می شود که بدانیم شماره‌هاي حساب بانكي در سايت‌‌هاي همسريابي براي پرداخت مبالغ عضویت دائم و یا ملاقات موجود است و همین امر، اين تصور كه شناسايي و رديابي صاحبان سايت‌ها غيرممكن است را باطل مي‌كند و اين پرسش را در ذهن ايجاد مي‌كند كه علت عدم برخورد يا ساماندهي و نظارت بر فعالان اين عرصه توسط نهادهاي مسئول چيست؟ این در حالی است که مسئولان وزارتخانه های ورزش و جوانان و فرهنگ و ارشاد اسلامی از عدم صدور مجوز سایت های ازدواج و همسریابی خبر می دهند ولی در این میان برخی سایت های همسریابی همچنان در فضای مجازی یکه تازی می کنند. ظاهرا نهادهاي متولي دوست دارند كه اين سايت‌ها باشند ولي جرات و جسارت بر عهده گرفتن مسئوليت آن را ندارند.

درآمد زایی یعنی این! شیوه کار این گونه سایتها به طوریست که شما را مجاب می کنند برای به رسیدن به اهداف خود و استفاده مناسب از امکانات سایت می بایست کاربر ویژه آن شوید و این امر ملزم به پرداخت هزینه هایی است که از طرف مدیر آن اعلام می شود که به گفته حسن زاده معاون دادستان تهران و سرپرست دادسرای رسیدگی به جرائم رایانه ای بیشتر این سایتها به عنوان کلاهبردار به دادگاه معرفی می شوند. اين کلاهبرداري تا جايي پيش مي رود که علي رغم اعلام هاي اوليه هر کدام از اين سايت ها مبني بر رايگان بودن ثبت نام در آن، وقتي پس از ثبت نام اوليه و دادن تمام مشخصات شخصي و ثبت آن در سيستم که کاملا توسط گردانندگان آن قابل بازيابي است، براي ارائه يکسري ديگر از خدمات خود تعرفه ها و قيمت هايي مشخص کرده اند که طي آن افراد با پرداختن حق عضويت مي توانند به عنوان کاربر ويژه از ساير خدمات اين سايت ها استفاده کنند. حق عضويت يکي از سايت هاي همسريابي به شرح ذيل است: عضويت يک ماه ۸۰۰۰ تومان عضويت سه ماهه ۱۲۰۰۰ تومان عضويت 6 ماهه ۱۵۰۰۰ عضويت 12 ماهه ۱۸۰۰۰ این ها به غیر از هزینه هایی است که این سایتها برای بنرهای تبلیغاتی اخذ می کنند که با توجه به آمار بازدید بالای این سایتها این مبلغ نیز درآمد قابل توجه و سود سرشاری را نصیب گردانندگان می کند.

به هر حال واقعیت تلخ این روزها رشد قارچ گونه این قبیل سایت ها در فضای وب است که همچنان بدون هیچ گونه نظارتی فعال هستند. سایت هایی مانند "حافظون" ، "دو همسان" و "طوبی" تنها نمونه ای از این سایت ها هستند که با یک جستجوی ساده در اینترنت می توان به خیلی از آنها دسترسی پیدا کرد.

این سایتها چه با عنوان همسريابي و چه با عنوان دوست يابي اگر تنها راه به منجلاب کشيدن جوانان ما نباشند قطعا يکي از مهم ترين راه های آن است و حال باید دید که آیا فاکتور های نظارتی برای سایت‌های همسریابی در نظر گرفته خواهد شد یا همچنان بدون هیچ گونه پیگیری و رسیدگی به عملکردشان به فعالیت های خود ادامه می دهند.