مدیرعامل بنیاد بیماریهای نادر:
شهرک سلامت در پیچ و خمهای اداری مانده است
موضوع احداث شهرک سلامت، ویژه بیماران، یکی از موضوعاتی است که از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است و یکی از آرزوهای بیماران نادر و بنیاد بیماریهای نادر محسوب میشود که متأسفانه در پیچ و خمهای اداری مانده است. در این شماره بر آن شدیم که از این شهرک و مشکلات پیش روی تأسیس آن مطلبی بنویسیم. لذا به سراغ علی داودیان، مدیرعامل بنیاد بیماریهای نادر رفتیم.
موضوع احداث شهرک سلامت، ویژه بیماران، یکی از موضوعاتی است که از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است و یکی از آرزوهای بیماران نادر و بنیاد بیماریهای نادر محسوب میشود که متأسفانه در پیچ و خمهای اداری مانده است. در این شماره بر آن شدیم که از این شهرک و مشکلات پیش روی تأسیس آن مطلبی بنویسیم. لذا به سراغ علی داودیان، مدیرعامل بنیاد بیماریهای نادر رفتیم.
- آقای داودیان چه طور شد که به فکر تأسیس شهرک سلامت افتادید؟ بحث شهرک سلامت به عنوان یکی از موضوعات و دغدغههای انسان است، چرا که اساساً در شرایط مختلف و حالتهای گوناگون در طول روز بحث سلامت ناخودآگاه در ذهن شما میآید و همه مردم این نیاز را احساس میکنند. از طرف دیگر نیاز دیگری در انسانها وجود دارد و آن، نیاز به جابهجایی و سفر است که بر اساس آن همه آدمها جابجا میشوند؛ خسته میشوند، سفر میکنند، عید میآید، سفر میکنند و این موارد برای تغییر روحیه و جابهجایی هوا و محیط لازم است. طبیعتاً در میان مخلوقات پروردگار گروهی هم بیمار هستند و خیلی فضای ظهور و بروز ندارند. من از همه مردم و جامعه میپرسم که واقعاً چه جایی برای این دسته از آدمها که نیاز به آن جابهجایی دارند وجود دارد؟ پیشبینی کدام مهمانسرا، کدام شهرک، کدام هتل و کدام فضای تفریحی و گردشگری برای آنها شده است که آنها بتوانند برای سلامتی خود سفر کنند و از مواهب خداوندی لذت ببرند؟ چرا معلولان را میبرند در یک جای سرسبز که روحیه آنها عوض شود؟ بحث سلامت برای همه سنین به ویژه برای بیماران مهم است؛ برخی از بیماران از خجالت نگاه دیگران نمیتوانند عرضاندام کنند و البته جایی هم برای این کار نیست، لذا موضوع شهر سلامت اینجا پراهمیت میشود که در این شهر، هم به مدت طولانی تحت مراقبت غذای سالم و تعریفشده باشند و هم از نظر بیماریشان تحت کنترل قرار گیرند و هم تفریحات سالم در آن داشته باشند. مجموعه این موارد باعث شد من به فکر تأسیس شهرک سلامت بیفتم و البته در هیچ جای دنیا نه دیدهام و نه شنیدهام که جایی مانند این شهر تأسیس شده باشد. درباره اینکه چه مولفههایی باید در شهرک سلامت موجود باشد بسیار فکر کردم. به نظر من باید با حفظ محیط زیست، شهرک سلامت، دارای ویلاها و خانههای چوبی و گلی، با پوششهای بومی و محلی باشد و محیط این شهرک یا دهکده نباید محیط سخت شهری باشد. البته این موضوع را من قبل از تأسیس بنیاد در نظر داشتم و حدود 6 الی 7 سال پیش به رئیسجمهور نامه نوشتم که علاقهمندم برای بیماران، شهرک سلامت بسازم.
در حال حاضر چه پیگیریهایی برای تأسیس این شهرک انجام دادهاید؟ به دنبال این تقاضا، رئیسجمهور محترم دستور لازم را دادند و الان چندین مکاتبه و جلسه با استاندار محترم مازندران، سازمان منابع طبیعی، سازمان میراث فرهنگی و دانشگاه مازندران داشتیم و این بخشها به صورت کارشناسی موضوع را بررسی کردند. به نظر میرسد همه دوست دارند این کار انجام شود، اما سیستم اداری ما برای انجام این کار خیلی پیش نمیرود یا کند پیش میرود.
مکان این شهرک کجا خواهد بود؟ امیدوارم بتوانیم با عنایت خدا و همت مسئولان، این شهرک را در منطقه سوادکوه، منطقه ساحل بابلسر یا حد فاصل بابلسر به جویبار تأسیس کنیم.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟ بینید! موضوع بیماران نادر موضوع حساسی است؛ بیمارانی که نیاز روحی و روانی در آنها غوغا میکند. انتظارمان از استاندار محترم مازندران، سازمان منابع طبیعی، سازمان میراث فرهنگی و دانشگاه علوم پزشکی مازندران این است که دستور رئیسجمهور که دستور بالاترین مقام اجرایی کشور است را جامه عمل بپوشانند تا به امید خدا هرچه زودتر بیماران نادر از ثمرات این شهرک بهرهمند شوند.