سرمایه جوانی

واژه پرکاربرد جوانی در ادبیات روزمره و مرسوم جامعه،  معانی مختلفی را در برگیرنده است و بعضا از واژه "جوانی "در برخی دیالوگ های عصر حاضر تعبیر ناپختگی و بی تجربه بودن می شود هر چند در کنار تعابیری از این دست بار معنایی مثبت نیز به کار گرفته می شود !!! اما مراد از این نوشتار کوتاه ،تفسیر سرمایه ای گران در جامعه  بنام *جوان و جوانی* است که چگونه می توان از این ظرفیت بالفعل در مسیر اعتلاء ، توسعه ، پیشرفت و سازندگی بهره برد.

نگاهی تاریخی به پنج دهه گذشته کشور و اتفاقات تاریخ ساز در کشور ،انقلاب اسلامی ،جنگ تحمیلی ،پیشرفت های قابل توجه علمی به ویژه در عرصه فنون نظامی و هسته ای و علوم پزشکی نشان می دهد که هر جا عرصه برای حضور جوانان مهیا بوده است در سطح کلان کشور در حوزه های مختلف علمی و بین المللی مسیر ارتقاء و توسعه و تاریخ سازی هموارتر طی شده است و هر جا به بهانه تجربه و سوابق مدیریتی و مسائلی از این قبیل به جوانان کمتر توجه شده است مشکلات تلمبار شده و مسیر  ارتقاء کشور را مسدود نموده است. مثال های متعددی در این زمینه وجود دارد که در این مجال نمی گنجد و به صورت  گذرا به برخی شاخص ها پرداخته می شود : میانگین سنی فرماندهان سپاه و ارتش در جنگ تحمیلی ، میانگین سنی دانشمندان هسته ای کشور  و میانگین سنی صاحبان علم و تکنولوژی در زمینه های مختلف  ، این ها نمونه ای از اعتماد به جوانان در بزنگاه های تاریخی کشور است که قوه جوانی و سرمایه بی مثال توانسته است کشور را در بزنگاه های تاریخی از گزند بلایا و آسیب های مختلف نجات دهد .

  اما در این میان باید  گفت در تمامی ادوار دولت های مختلف شعار های پرطمطراقی در خصوص بهره گیری از ظرفیت جوانان مطرح گردیده است ، از جمله اقدامات علمی در این خصوص راه اندازی سازمان ملی جوانان ،ایجاده حلقه مشاورین جوان در دولت و ادارات و ... و بعدها ایجاد وزارت خانه ای تحت عنوان ورزش و جوانان و برگزاری همایش ها و جلسات و انتشار مقالات متعدد و ...که همه و همه هر چند نهایت متعالی را دنبال می کرد اما نتیجه ای در برنداشت و از این نمد برای جوانان کلاهی بافته نشد و امروز شاهد هستیم که ابتدایی ترین مطالبه و حقوق جوانان،  "شغل " تبدیل به بزرگترین و با اهمییت ترین مطالبه آنان شده است و غم نان، اسباب ایجاد مانع برای جوانان در مسیر رشد فکری و مهارت ورزی و تاثیر گذاری در جامعه را به طور اکمل فراهم کرده است.

جوان در ادبیات دولتمردان امروز تبدیل شده است به یک کلیشه شیک و مجلسی در کنار سایر شعار هایی که ضمانت اجرایی ندارد.اما راه چاره چیست ؟؟؟ دیگر از چه کسی و چه کسانی می توان انتظار داشت تا عرصه را برای جوانان باز کند تا این پتانسیل بالقوه به بالفعل تبدیل شود؟ 

*سخنان اخیر حضرت آقا حفطه الله در خصوص جوانان فصل الخطاب است*.ایشان با ظرافت به این دغدغه نیاز امروزه جامعه و کشور در عرصه دیپلماسی و حکومت داری اشاره داشتند پس صحبت تمام است و باید آتش به اختیار وارد صحنه شد.

دغدغه حضور جوانان در مسند های تصمیم گیری اجرایی کشور امروز بیش از پیش محسوس است و عدم بهره مندی  مناسب از این ظرفیت باعث گردیده است که معظم له در این خصوص سخن بگویند.لذا بر تمامی جوانان کشور ،جوانان دغدغه مند ، غیور فرض است پا به میدان و عرصه ساختن کشور بگذارند.امروز کشور نیازمند جسارت جوانی ،غیرت جوانی،  اهتمام جوانان و قلب تپنده ای است تا هوائی تازه  برای حیات بیابد و سرمایه جوانی کشور را از گنجه فراموش شده برخی خارج کند تا سوخت حرکت پرشتاب کشور در توسعه و پیشرفت باشد و نوید بخش فصل جدیدی از حیات سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی کشور باشد .امروز یکی از بزنگاه های تاریخی ایران عزیز است که قطعا سالها بعد از آن یاد خواهد شد .لذا جوانان باید دست در دست هم ،جهت حضوری فعال در عرصه های مختلف سیاسی و اجتماعی آغاز کنند و به نیاز امروز جامعه و دغدغه مقام معظم رهبری لبیک بگویند.

*بنابر بر فرموده ولی امر مسلمین :* 

 *روحیه‌ی جهادی یعنی اعتقاد به این‌که «ما می‌توانیم»؛ و کارِ بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر و استفاده از همه‌ی ظرفیت وجودی و ذهنی و اعتماد به جوان‌ها*

 اعتماد به جوانان و افراد با تجربه به همراه توکل به خدای متعال و اخلاص نیت برای خدا، اساس کار است.

 جوان، سرشار از امید و نشاط است و مایل است کاری به او محوّل کنند و آن را با شجاعت و خطرپذیری انجام دهد. اگر ما به جوان اعتماد کنیم از غیر جوان، هم بهتر و مسوولانه‌تر کار را انجام می‌دهد؛ هم سریعتر پیش می‌برد، هم کار را تازه‌تر و همراه با ابتکار بیشتری به ما تحویل خواهد داد.

در پایان میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام ، عید شکوفایی خوشبوترین گل هستی و روز جوان را تبریک عرض میکنم .