چرا فقط گروه خاصی باید بگوید ما حامی رهبری هستیم؟

حجت الاسلام والمسلمین موسوی تبریزی گفت: حذف کسانی که به نظام اعتقاد دارند و برای نظام زحمات زیادی کشیده‌اند تنها نفعی که دارد خوشحالی بدخواهان انقلاب است. فرقی نمی‌کند آقای هاشمی باشد یا خاتمی. کسی که نمی‌داند جریانات چگونه پیش می‌رود یا آن جوانی که امام را ندیده است با این اتفاقات مذموم پیش خود خواهد گفت که نظام، کارخانه منحرف‌سازی و بی‌دین‌سازی ساخته است. پخش اتهاماتی که مبنای حقوقی ندارد و به اثبات نرسیده است، به اصل نظام خدشه وارد می‌کند. باید اعتبار نیروهای انقلاب را حفظ کنیم نه آنکه خود با دست خود، نیروهایمان را به ذبحگاه ببریم.

وی می افزاید: نه تنها حذف آقای هاشمی و خاتمی کار درستی نیست که حذف افراد دیگری که به هر نحو برای نظام کار می‌کنند هم به صلاح کشور نیست.

دبیرکل مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم اضافه می کند: باید مرز بین نقد و حذف را بازخوانی کنیم. باید ببینیم چه کسانی به دنبال افزایش دعواها هستند تا از این دعواها و جو خاکستری به اهداف خود برسند.

موسوی تبریزی که باع "اعتماد" گفت و گو می کرد، با ابیان این که «سیاست حذف، سیاست بدخواهان نظام است» می گوید: چرا در این کشور فقط گروه خاصی باید بگوید ما حامی رهبری هستیم؟ باید به اینها شک کرد.

وی که در اوایل انقلاب، دادستان کل انقلاب بوده، می افزاید: چرا باید گروه خاصی منتسب به رهبر باشد. چرا عده‌یی باید بگویند دیگران مخالف رهبری هستند و ما فقط موافق رهبری هستیم؟ باید این درد را درمان کرد.

انتقاد از تملق گویی ایرانیان و اشاره به ماجرای آیت الله مشکینی

موسوی تبریزی در بخش دیگری از این گفت و گو در مورد تملق می گوید: متاسفانه یک نوع تملق در رگ و پوست ایرانیان است. ایرانیان این مساله را پذیرفته بودند که یک طرف سلطان بن سلطان باشد و طرف دیگر، خودشان. حالا البته اگر مجتهدین در آن عصر از این ادبیات استفاده می‌کردند، هم ریشه در نهادینه شدن فرهنگ تملق در ایرانیان داشته است و هم دلایلی نظیر اینکه با این کار قصد داشته‌اند با پنبه سر شاه را ببرند و کار خلق را در عصر زور و ظلم به پیش ببرند. به واقع باید دعا کرد تا مسوولان از شر تملق‌گوها نجات پیدا کنند.

وی اضافه می کند: تملق نه‌تنها برای نظام اسلامی، که برای هیچ نظام سیاسی کارایی ندارد. شما پیش از انقلاب را نگاه کنید. فضای باز سیاسی تحمل نمی‌شود. مدیریت کشور به صورت انحصاری در اختیار طیف محدودی قرار می‌گیرد. رژیم حتی احزاب موجود را هم تحمل نمی‌کند. همه با دستور شاه مجبور می‌شوند عضو حزب رستاخیز شوند. کارمندان دولتی مجبور می‌شوند برای اینکه کار خود را از دست ندهند به این حزب بپیوندند. اینها البته در ظاهر عضو حزب رستاخیز بودند اما در باطن اعتقادی به حزب نداشتند و خودشان هم می‌دانستند عضویت‌شان دروغین است. اما وابستگان و نان‌خوران رژیم پهلوی که اطراف شاه مست قدرت بودند و نان‌شان در ثناگویی، به شاه گزارش می‌دادند که همه ملت ایران بنا به خواسته شما عضو حزب رستاخیز شده‌اند، همه‌چیز بر وفق مراد است. در حالی که خودشان هم می‌دانستند واقعیت این نیست اما همین گزارش‌های غلط چون بر اساس خواست شاه بود، باعث شد او بیش از پیش باور غلط خود را باور کند. همین تملق‌ها باعث فریب خود شاه هم شده بود.

وی پس از بیان ماجرای مشهور فخر الدین حجازی، در ادامه به ماجرای مشابه مربوط به ایت الله مشکینی نیز اشاره می کند: یک بار هم مرحوم آیت‌الله مشکینی به عنوان رییس مجلس خبرگان رهبری در دیدار اعضای این مجلس با امام صحبت کردند که اصلا به مذاق امام خوش نیامد تا باز هم امام گفتند من تعجب می‌کنم از آقای مشکینی که این گونه صحبت می‌کنند .

انتخاب