به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، به نقل از باشگاه خبرنگاران، نگرانی ها از بابت توان موشکی سوریه برای دشمنان قسم خورده این کشور بالا گرفته است. موقعیت متفاوت سوریه، توان بسیار بالای نظامی آن و حمایت گسترده مردم و ارتش سوریه از نظام، وحشت و گیجی سنگینی را بر دشمنان این کشور به خصوص رژیم اشغالگر قدس تحمیل کرده است. بسیاری از منابع غربی اعتقاد دارند که ارتش سوریه هزاران موشک پیشرفته در اختیار دارد که قادرند بسیاری از مناطق سرزمین های اشغالی را در تیررس خود قرار دهند. سوریه در دهه های اخیر از کمک های گسترده قدرت های موشکی شرقی مانند روسیه، چین، جمهوری اسلامی ایران و همچنین کره شمالی برخوردار بوده است و برخلاف لیبی که تعداد موشک های آن به 300 فروند بالغ نمی شد با زرادخانه ای متشکل از تعداد فراوانی موشک بالستیک و کروز هدف بسیار سختی برای دشمنان خارجی است. سوریه صدها موشک بالستیک کوتاه برد تاکتیکی از نوع اسکندر ss-21 SRBM و اسکاد در زرادخانه خود دارد که قادرند بسیاری از نقاط سرزمین های اشغالی را مورد اصابت قرار دهند و برد مناسب برای هدف قراردادن پایگاه های آمریکا در عراق، ترکیه و اردن را دارند.
بسیاری از این موشک ها به کلاهک های پیشرفته مجهز شده اند.
در 13 آوریل 2007 روزنامه اسرائیلی "اورشلیم پست" خبر داد که سوریه موشک های اسکاد 300 کیلومتری خود را در ارتفاعات جولان مستقر کرده است. سوریه بسیاری از موشک های اسکاد خود را از طریق روسیه دریافت کرده است اما مشخص نیست که این کشور موشک های اسکاد سی را از روسیه دریافت کرده است یا نه. سوریه 18 موشک اسکاد- بی و 18 فروند موشک اسکندر ss-21 در اختیار دارد. کارشناسان معتقدند که سوریه در سال1991 توانسته بیش از 150 فروند موشک اسکاد -سی از کره شمالی خریداری کند. اسکاد سی بردی بیشتر از اسکاد بی دارد و قادر است با کلاهک 770 کیلوگرمی مسافت 500 کیلومتری را طی کند.این کشور همچنین موشک های خود را به کلاهک های شیمیایی، میکروبی و خوشه ای و... مجهز کرده است. بنا به گزارشی که در سال 2000 منتشر شده، سوریه توانسته است 26 سکوی شلیک موشک و 300-400 فروند موشک اسکاد - بی با کلاهک 1000 کیلوگرمی و برد 300 کیلومتر و اسکاد سی با برد500 کیلومتر و کلاهک 770 کیلوگرمی برای زرادخانه موشکی خود فراهم کند که تهدیدی جدی برای رژیم اشغالگر قدس به شمار می رود.
یکی از واحدهای موشکی سوریه از 18 سکوی شلیک و 50 موشک اسکاد-سی تشکیل شده است که در بعضی مواقع برای شلیک فقط به 3 تا 5 دقیقه زمان برای شلیک نیاز دارند. در اوایل سال1998 شایع شد که سوریه دو واحد موشکی اسکاد سی خود را از نزدیکی حلب در شمال این کشور به محلی در نزدیکی دمشق منتقل کرده است. دمشق به طور مداوم در تلاش است تا انواع موشک های سوخت جامد و مایع خود را گسترش دهد و برای تحقق این امر به کمک های خارجی نیاز مبرم دارد که دو کشور ایران و کره شمالی از بارزترین کشورهایی هستند که در زمینه توسعه موشک ها و به خصوص موشک اسکاد -دی با این کشور همکاری دارند. سوریه با کمک کره شمالی یک برنامه توسعه نوعی موشک دوربرد را نیز در دستور کار دارد.
در اواخر سال 2000 سوریه یک فروند موشک اسکاد - دی با برد360 مایل (700 کیلومتر ) را آزمایش کرد. با این برد دمشق می تواند موشک هایش را در عمق بیشتری مستقر و حفاظت بیشتری از آن ها را تامین کند.
در 27 می2005 سوریه سه موشک اسکاد را آزمایش کرد که اولین آزمایش از سال2001 بود. موشک های آزمایش شده مشتمل بر یک فروند موشک اسکاد- بی با برد 300 کیلومتر و دو موشک اسکاد - دی با برد 700 کیلومتر بود.
موشک ها از پایگاه "مناخ" در شمال حلب شلیک شدند و بعد از طی مسافت400 کیلومتری در نزدیکی مرز اردن به زمین اصابت کردند. منابع سازمان اطلاعاتی صهیونیست ها در نیمه دوم سال 2007 اعلام کردند که سوریه آزمایشات پرتاب پیشرفته ای را در منطقه شمال شرقی این کشور با موشک های اسکاد - دی داشته است. این موشک ها700 کیلومتر برد دارند و با کمک های فنی کره شمالی توسعه داده شده اند.
نگرانی های زیادی از برنامه های موشکی سوریه در دل دشمنان این کشور وجود دارد، به خصوص وقتی گمان می رود که سوریه برنامه هایی برای دست یابی به موشک های میان برد MRBM مانند موشک های "نودونگ" و یا موشک شهاب-3 ایرانی را در دست اجرا دارد.
بُعد دیگر نیروی موشکی سوریه راکت های برد بلند و موشک های سوخت جامد است.
قطعاً سوریه موشک های سوخت جامد زیادی از انواع چینی، کره ای، روسی و ایرانی دارد و خود این کشور صنایع پیشرفته ای را برای ساخت این موشک ها و راکت ها ایجاد کرده است.
از تعداد دقیق این موشک ها اخبار دقیقی در دست نیست اما از آنجا که سوریه برای ساخت چنین موشک هایی دردسر کمتری داشته و نیازی به موشک های با برد بسیار بالا برای حمله به خاک دشمن ندارد، تخمین زده می شود که این کشور حدود یکصد هزار موشک و راکت دوربرد را برای انهدام و بمباران شهرهای فلسطین اشغالی در اختیار داشته باشد.
مهم ترین موشک های سوخت جامد هدایت شونده سوریه می توان به موشک فاتح110 ایرانی با برد 150-350 کیلومتر، موشک ام-9 چینی با برد600-800 کیلومتر و موشک های قدرتمند اسکندر با برد 280 کیلومتر اشاره کرد. این کشور همچنین تعداد نامعلومی از راکت های دوربرد زلزال 1،2 و 3 با برد150تا 400 کیلومتر در اختیار دارد.
توان نظامی سوریه نیروهای مسلح سوریه (القوات المسلحة العربیة السوریة) شامل نیروی زمینی، نیروی دریایی، نیروی هوایی، پدافند هوایی و نیروهای شبه نظامی است.
نشان رسمی نیروهای مسلح سوریه
مطابق قانون اساسی، رئیس جمهور سوریه، فرمانده کل قوا محسوب می شود.
مساحت سوریه، 185180 کیلومتر مربع است و جمعیت آن در سال 2012 حدود 22 میلیون و 530 هزار نفر برآورد شد. سوریه با دارا بودن 304000 نفر پرسنل فعال نظامی و 342500 نفر نیروی ذخیره، از لحاظ تعداد پرسنل نظامی در رده سیزدهم جهان و از نظر توان نظامی در رتبه 35 دنیا قرار دارد. نیروی زمینی بزرگ ترین بخش از نیروهای مسلح سوریه محسوب می شود که شامل 220000 نفر نیروی فعال و 280000 نفر نیروی ذخیره است. نیروی زمینی سوریه دارای 4950 دستگاه تانک (شامل 1150 دستگاه ذخیره)، 1127 دستگاه خودروی زرهی آبی- خاکی، 2950 دستگاه خودروی رزمی پیاده نظام، 1860 نفربر زرهی، 2130 عراده توپ خود کششی، 1675 توپ ضدهوایی، 1136 عراده توپ خود کششی (شامل 485 هویتزر و 650 توپ ضدهوایی)، 6890 لانچر موشک هدایت شونده ضدتانک، بیش از 500 سامانه راکت انداز چند لول و 4235 لانچر موشک سطح به هواست. ارتش سوریه به انواع مختلف سلاح های ضدتانک از قبیل AT-14 (کورنت)، میلان و RPG-29 مجهز است. در زرادخانه سوریه، موشک های بالستیکی از قبیل فراگ 7، انواع اسکاد، زلزال 2 و شهاب 2 نیز یافت می شود. پدافند هوایی سوریه پدافند هوایی سوریه، از لحاظ تسلیحات یکی از قوی ترین واحدهای
پدافند زمین پایه در سطح خاورمیانه به شمار می رود که علاوه بر سامانه های پدافند توپخانه ای، انواع سامانه های زمین به هوای سام (از قبیل S-300P)، تور- ام-1، بوک- ام-1 و "پنتسر" را در اختیار دارد.
نیروی دریایی سوریه
نيروی دريایی سوريه با داشتن 4000 نفر پرسنل فعال و 2500 نفر ذخیره، تحت فرماندهی محلی ارتش در بندر لاذقیه قرار دارد. ناوگان دریایی سوریه در بنادر بانیاس، لاذقیه، مینات البیضا و طرطوس مستقر است. این ناوگان شامل دو فروند زیردریایی کلاس "رومئو"، 2 فروند ناو محافظ، 30 قایق موشک انداز، 14 فروند شناور گشتی و تعدادی شناور دیگر است.
" ناو محافظ پتیا جمعی" در نیروی دریایی سوریه
نیروی هوایی سوریه نیروی هوایی سوریه، دارای 60000 نفر پرسنل (شامل 20000 نفر نیروی ذخیره) است. با توجه به سطوح بالای رازداری در ارتش سوریه، آمار دقیقی از تعداد هواپیماها و بالگردهای آن موجود نیست، اما با جمع بندی آمارهای مختلف، تعداد پرنده های بال ثابت نیروی هوایی سوریه بین 458 تا 752 فروند و تعداد بالگردهای آن بین 176 تا 214 فروند تخمین زده می شود. پس از جنگ جهانی دوم و با کاهش قدرت کشورهای انگلیس و فرانسه آن ها نیروهای خود را از بخش هایی از خاورمیانه و از جمله سوریه خارج کردند. با خارج شدن نیروهای بیگانه و پس از فارغ التحصیل شدن اولین سری خلبانان آموزش دیده در مدرسه پرواز (در انگلستان) در سال 1948 نیروی هوایی سوريه تأسیس شد.
نشان رسمی نیروی هوایی سوریه
نماد نیروی هوایی سوریه شباهت زیادی با نماد نیروی هوایی مصر دارد. عمده تفاوت این دو، وجود دو ستاره سبز رنگ بر روی دایره سفید رنگ نماد نیروی هوایی سوریه است که از روی ستاره های پرچم این کشور گرفته شده است. در سال 1950 دو کشور سوریه و مصر در صدد برآمدند تا در هم ادغام شده و جمهوری متحد عربی (United Arab Republic) را پایه ریزی کنند. در نتیجه این تصمیم نیروی هوایی سوریه شروع به رشد کرد. این نیرو با استخدام پرسنل بیشتر و به خدمت در آوردن هواپیماهای بیشتر توان خود را افزایش داد. با این حال حافظ اسد (رییس جمهور وقت سوریه) تنها به این قرارداد اکتفا نکرد و روابط تنگاتنگی با کشورهای عضو پیمان "ورشو" (بلوک شرق) برقرار کرد. هدف از این اقدام نزدیک تر شدن هر چه بیشتر به اتحاد جماهیر شوروی (سابق) بود. پس از این اقدام سیل تسلیحات روسی به سوریه سرازیر شد که نیروی هوایی این کشور نیز از آن بی بهره نماند.
در جریان جنگ "رمضان" (1973)، نیروی هوایی پاکستان 16 نفر از خلبانان خود را به سوریه و مصر فرستاد تا در این جنگ از آن ها عليه اسرائيل پشتیبانی کند. این خلبانان زمانی رسیدند که مصر قرارداد آتش بس را امضا کرده بود. با این حال سوریه همچنان به جنگ ادامه می داد. 8 تن از خلبانان پاکستانی پروازهای جنگی خود را با هواپیماهای Mig-21 آغاز کردند. اولین موفقیت خلبانان پاکستانی توسط خلبان ستار علوی (Sattar Alvi) به دست آمد. وی موفق شد در یک نبرد هوایی یکی از میراژهای اسراییلی را نابود کند. به خاطر این اقدام، دولت سوریه از او تقدیر به عمل آورد. خلبانان عراقی نيز در جریان جنگ "رمضان" موفق شدند تعدادی F-4 فانتوم اسراییلی را نابود کنند. هیچ یک از خلبانان پاکستانی در این جنگ کشته نشدند و هیچ هواپیمایی را از دست ندادند. خلبانان آلبانیایی، چکسلواکیایی و بلغاری که در خدمت نیروی هوایی سوریه بودند، موفق شدند تعداد بیشتری هواپیمای اسراییلی را ساقط کنند. خلبانان پاکستانی و آلبانیایی و چکسلواکیایی و بلغاری تا سال 1976 در نیروی هوایی سوریه باقی ماندند و به تربیت خلبانان سوری و آموختن هنر رزم در هوا به آنان مشغول بودند. این آموزش ها
به همراه خرید تجهیزات جدید باعث شد تا نیروی هوایی سوریه در جنگ لبنان(1982) موفق تر عمل کند و 64 فروند هواپیمای اسراییلی را نابود کند. نیروی هوایی سوریه بعد از جنگ 1982لبنان نیز به تجهیز خود به وسیله تجهیزات شرقی ادامه داد. پس از این جنگ اطلاعات کمی در مورد این نیرو منتشر شده، اما بعضی از اطلاعات منتشر شده نشان می دهد نیروی هوایی این کشور تعدادی MiG-29 و Su-24 خریداری کرده است. همچنین گزارش هایی وجود دارد که از تمایل دمشق به خرید Su-27 حکایت دارد. آخرین و شاید مهم ترین خرید این نیرو نیز سفارش 8 فروند رهگیر Mig-31 است.
پایگاه های هوایی نظامی سوریه 1-Abu ad Duhor 2-Afis 3-Al Qusayr 4-An Nasiriya 5-As Suwayda 6-Dumayr 7-Hamah 8-Jirah 9-Khalkhalah 10-Marj As Sultan 11-Marj Ruhayyil 12-Minakh 13-Qabr as Sitt 14-Saiqal 15-Shayrat 16-Tiyas دارایی های نیروی هوایی سوریه جنگنده ها: Mikoyan-Gurevich MiG-29: مجموعاً 56 فروند (مدل B: چهل و دو فروند و مدل SMT: چهارده فروند) Mikoyan-Gurevich MiG-23: 173 فروند Mikoyan-Gurevich MiG-25: 37 فروند Mikoyan-Gurevich MiG-21: 142 فروند هواپیماهای پشتیبانی زمینی: Sukhoi Su-24 20 فروند Sukhoi Su-22 50 فروند هواپیماهای آموزشی: Aero L-39 Albatros 23 فروند MBB 223 Flamingo: 35فروند MFI-17 Mushshak: 6 فروند هواپیماهای ترابری و VIP: Antonov An-26: 4 فروند Ilyushin IL-76: 4 فروند Dassault Falcon 20: 2 فروند Dassault Falcon 900: 1 فروند Tupolev Tu-134: 4 فروند Yakovlev Yak-40: 6 فروند هلیکوپتر های هجومی: Mil Mi-24: 46 فروند Aérospatiale SA-341 Gazelle: 42 فروند Mil Mi-2: 20 فروند هلیکوپترهای ترابری: Mil Mi-8: 55فروند Mil Mi-17: 45 فروند موشک ها: هوا به هوا: Vympel AA-2 Atoll Vympel AA-7 Apex
Molniya AA-8 Aphid Vympel AA-9 Amos (برای MIG-31) Vympel AA-10 Alamo هوا به زمین: Zvezda AS-7 Kerry Zvezda AS-10 Karen Raduga AS-11 Kilter Zvezda AS-12 Kegler Molniya AS-14 Kedge Euromissile HOT
یک سامانه پدافند سام-2 سوریه
زمین به هوا (SAM): Lavochkin SA-2 Guideline: 275 لانچر Isayev SA-3 Goa: 143 لانچر (در حال ارتقا یافتن هستند) Almaz SA-5 Gammon: 48 لانچر SA-7 Grail 200 لانچر SA-8 Gecko : 60 لانچر
آن چه در این میان قابل توجه است از یک سو قدرت موشکی بالای سوریه و از دیگر سو حساسیت دریای مدیترانه است. سوریه بر بخش مهمی از سواحل شرق مدیترانه اشراف دارد. صرف نظر از اهمیت مسئله سوریه برای روسیه و نوع واکنش مسکو، شایان ذکر است که سوریه می تواند از دو سمت غربی و جنوب غربی تهدیدهای جدی علیه نیروهای آمریکایی و انگلیسی و تأسیسات مهم رژیم صهیونیستی ایجاد کند. هم اکنون 3 ناو جنگی در دریای مدیترانه- منطقه نزدیک سوریه- حضور دارند که می توانند اهداف مهمی برای حملات غافلگیرکننده سوریه باشند. این موضوع در ابعادی محدودتر در جنگ 2006 لبنان و رژیم صهیونیستی مسبوق به سابقه است به نحوی که حزب الله دو فروند ناوچه پیشرفته "ساعر" رژیم صهیونیستی را هدف حملات موفق موشکی خود قرار داد و جالب اینکه سیدحسن نصرالله پیش از زدن ناوچه دوم از فرماندهان رژیم صهیونیستی و ناظران خواست، حمله به این ناوچه را به چشم ببینند! سوریه طی 2 دهه گذشته به ارتقای قدرت موشکی خود اهتمام داشته و از هزاران فروند موشک با کاربردها و بردهای مختلف برخوردار است که قابلیت حمله به اهداف زمینی و دریایی و هوایی دور و نزدیک را از عمق فلسطین اشغالی تا وسعت دریای
مدیترانه دارا هستند. بنابر برخی گزارش ها سوریه از چند صد فروند موشک اسکاد بی با کلاهک یک تنی و برد 300 کیلومتر برخوردار است. از سوی دیگر یک روزنامه آمریکایی 3 ماه پیش از اقدام روسیه در ارسال موشک های ضد دریایی پیشرفته «یاخونت» به سوریه خبر داد. این موشک ها به سیستم رادار فوق پیشرفته مجهزند که قدرت مانور و دقت نشانه گیری آن ها را نسبت به مدل های دیگر افزایش داده است. به گزارش نیویورک تایمز، از این موشک ها می توان برای مقابله باهر گونه مداخله نظامی خارجی در سوریه استفاده کرد. این محموله تسلیحات شامل موشک های پیشرفته «یاخونت» با برد 290 کیلومتر است. این موشک ها که بیش از شش متر طول دارند قادر به حمل دو نوع کلاهک انفجاری و یا ضد زرهی هستند. به نوشته نیویورک تایمز سوریه اولین بار در سال 2007 سفارش این موشک به همراه پرتاب کننده آن ها را داده بود که اولین محموله در اوایل سال 2011 به این کشور ارسال شد. موشک های مافوق صوت و برد بلند ضد کشتی «یاخونت» متعلق به ارتش سوریه و احتمالاً حزب الله لبنان عامل بازدارنده جدی مقابل ناوهای آمریکایی در دریای مدیترانه است. ناوهای مذکور در صورت مداخله در سوریه باید منتظر موشک های
بالستیک دقیق زن اسکندر و موشک های ضد کشتی اسکاد باشند و سلاحی که بتواند این موشک های ضد کشتی را خنثی کند روی ناوهای آمریکایی وجود ندارد. "مارک مارول" سردبیر آمریکای شمالی شبکه بی سی سی گفته است: " نظامیان آمریکایی دائماً به رئیس جمهوری آمریکا هشدار می دهند که رویارویی با سوریه، کار بسیار مشکلی است. سوریه، لیبی نیست و از عهده سیستم دفاعی پیشرفته این کشور بر آمدن، کار بسیار دشواری است." وی می نویسد: " در حالی که ممکن است باراک اوباما به هشدارهای روسیه چندان توجهی نکند، در قلبش آنچه را که روس ها می گویند قبول دارد. روس ها می گویند چنانچه آمریکا به سوریه حمله کند، همان اشتباهاتی را که جورج بورش، رئیس جمهوری سابق آمریکا در عراق مرتکب شده بود، تکرار کرده است. تردیدی نیست که آقای اوباما به این خطر فکر می کند."
اعتراف اسرائیل به توان موشکی سوریه قبلاً یک روزنامه صهیونیستی اذعان کرده بود که موشک های " یاخونت" مانع اعمال هرگونه محاصره دریایی سوریه می شود. شماری از مسئولان آمریکایی در گفت وگو با روزنامه نیویورک تایمز اعلام کردند که روسیه موشک های ضد کشتی " یاخونت" در اختیار دمشق قرار داده است. با اعلام این خبر، روزنامه صهیونیستی هاآرتص در گزارشی اعلام کرد که با دستیابی نظام سوریه به موشک های " یاخونت" دیگر امکان هرگونه محاصره دریایی سوریه از بین می رود. براساس اظهارات مسئولان آمریکایی موشک های پیشرفته " یاخونت" که پیش از آن سوریه مجهز به نمونه های قدیمی آن بود، با در اختیار داشتن رادارهای پیشرفته، کارکرد این نوع از موشک ها را بالا برده و مانع هرگونه محاصره دریایی سوریه می شود. این مسئولان بلند پایه آمریکایی در گفت وگو با روزنامه نیویورک تایمز اعلام کردند که این محموله موشک های جدید، در بردارنده سیستم هدایت بسیار پیشرفته تری نسبت به نمونه ای است که سوریه پیش از آن در اختیار داشت. روزنامه هاآرتص در این ارتباط نوشت که این موشک ها برخلاف موشک های اسکاد و موشک های دور برد زمین به زمین به ارتش سوریه اجازه می دهد علیه
هرگونه اقدام احتمالی در محاصره دریایی سوریه وارد عمل و مانع از چنین محاصره ای شود. هاآرتص درباره موشک " یاخونت" نوشت که طول این موشک به 6.7 متر و برد آن به 290 کیلومتر می رسد و رادار آن این توانایی را دارد که از دور کنترل شود و به هدف اصابت کند. در واقع راداری که روی این موشک کار گذاشته شده، به آن این امکان را می دهد تا از سیستم های دفاعی کشتی هایی که هدف آن قرار می گیرند، فرار کند.
"لئون پانتا" وزیر دفاع وقت آمریکا چندی پیش در مصاحبه ای که با یکی از رسانه های آمریکایی داشت با اذعان به اینکه عملیات نظامی علیه بشار اسد کار ساده ای نیست، اشاره داشت که عملیات نظامی سوریه به سادگی عملیات نظامی علیه قذافی نخواهد بود. " پانتا " با اشاره به پدافند هوایی قدرتمند سوریه آن را یکی از نقاط قوت دولت سوریه دانسته و اذعان داشت که قبل از انجام هر عملیاتی باید فکری به حال این پدافند قدرتمند هوایی کرد. پدافندهایی که در نواحی پر جمعیت مستقر هستند و سرنگون کردن آن کار ساده ای نخواهد بود. جدای از اظهارات " پانتا " در خصوص توانمندی های آفندی و پدافندی سوريه آن چه که بیش از اندازه به یک دغدغه جدی برای طرفداران حمله نظامی به سوریه مبدل شده، توانمندی های موشکی سوریه بوده که هم اکنون به یک عامل بازدارنده تبديل شده است. سوریه چیزی در حدود 1200 فروند موشک کوتاه برد و میان برد از نوع موشک های اسکاد در اختیار دارد که با توجه به ظرفیت بالای ژئواستراتژیکی و ژئوپولتیکی این کشور قادر است بخش های مهمی از منطقه خاورمیانه را به میدان جنگ مبدل کند.
موشک های اسکاد فقط بخشی از توانمندی موشکی سوریه را تشکیل می دهند و جدای از آن مجهز بودن ارتش سوریه به فناوری های جدید موشکی مخصوصاً فناوری موشک های کروز مسأله ای نیست که به سادگی بتوان از کنار آن عبور کرد.
جدای از موشک های استراتژیک، تجربیات چند سال اخیر ارتش سوریه مخصوصاً جنگ های 33 روزه و 22 روزه حزب الله لبنان و حماس با اسرائیل این موضوع را برای فرماندهان نظامی سوری حل کرده است که با موشک ها و راکت های معمولی هم می تواند میدان جنگ را به خارج از مرزهای سوریه بگستراند. فاصله اندک اراضی سوریه با سرزمین های اشغالی مسأله ای است که هواداران حمله نظامی به سوریه تاکنون به پیامدهای آن فکر نکرده اند.
نکته قابل توجه ديگر اين که آمريکا براي سرنگونی نظام حاکم بر سوریه ناگزیر از تن دادن به عملیات های بزرگ زمینی است.