نظام سلطه در تدارک فتنه‌ی بزرگ‌تر

نظام سلطه، به ‌سرکردگی آمریکا، با طراحی عملیات مخفی و بی ‌ ثبات ‌ سازی علیه جمهوری اسلامی ایران، اجرای سناریوی هوشمند و چندمرحله ‌ ای «فشار‌ـ‌بی ‌ ثباتی‌ـ‌مذاکره» را در دستور کار قرار داده که نقطه‌ی کانونی آن انتخابات ریاست جمهوری در خردادماه 1392 است. در این طراحی، از یک ‌ سو تلفیق مدل ‌ های پیاده ‌ شده در کشورهای مختلف و ترمیم نقاط ضعف در فتنه‌ی 88 مد نظر قرار گرفته است و از سوی دیگر، سعی می ‌ شود تا با ایجاد آشفتگی اقتصادی، ایجاد اعتراض و آشوب اجتماعی و سیاسی در بستر انتخابات کلید بخورد.

مقدمه

امام امت، حضرت آیت ‌ الله العظمی خامنه ‌ ای، در بیانات 19 دی 1391، خواستار رصد و زیر نظر گرفتن حرکت ‌ ها و اقدامات دشمن شدند و فرمودند: «...انسان با هوشیارى و زیرکى، حرکت ‌ هاى دشمن را تفرّس [دانستن به ‌ علامت و نشان] کند، زیر نظر بگیرد و هدف ‌ هاى دشمن را کشف کند؛ این خیلى مهم است. اگر شما در یک مبارزه‌ى شخصى، در یک دفاع شخصى که در مقابل یک حریف قرار می ‌ گیرید، بتوانید حرکت او را پیش‌بینى کنید، هیچ ضربه‌اى نخواهید خورد. اگر حواستان پرت شد، غافل شدید، تمرکز را از دست دادید، به چیز دیگرى سرگرم شدید، نتوانستید پیش‌بینى کنید که او چه کار می‌خواهد بکند، حتماً ضربه می ‌ خورید. دشمن که نخوابیده، او بیدار است...»

در مطالعات راهبردی می ‌ توان با بهره ‌ گیری از روش ‌ های آینده‌اندیشی، همواره تصاویری از آینده ساخت که فرصت ‌ ها، چالش ‌ ها و تهدیدات خودی به صورت سه‌بعدی قابل مشاهده باشد. تصویرسازی از آینده، علاوه بر امکان پیش ‌ بینی اقدامات و اهداف دشمن، از ایجاد غافل ‌ گیری راهبردی جلوگیری می ‌ نماید.

آینده ‌ نگری به مسئولین و دستگاه ‌ های ذی‌ربط این امکان را می ‌ دهد تا با اتخاذ تمهیدات مناسب و لازم، علاوه بر پیشگیری از تهدیدات و مهار چالش ‌ ها، حتی آن‌ها را به فرصت تبدیل کنند. از همه مهم‌تر، ساخت تصاویری از فرصت ‌ ها، چالش ‌ ها و تهدیدات می ‌ تواند منجر به تدوین سناریوهای پیش‌دستانه شود و دشمن را وادار نماید تا در زمین تعیین‌شده از سوی خودی بازی کند و به این ترتیب، می‌توان اراده‌ی مورد نظر را به او تحمیل کرد.

در این چارچوب، ابتدا سعی می ‌ شود با بهره ‌ گیری از روش ‌ های متداول، مانند سناریوسازی، شبیه ‌ سازی، نظریه‌ی بازی ‌ ها و... ابتدا سناریوی دشمن را فهم کرد و سپس با مدل ‌ سازی، چگونگی پیاده نمودن سناریو از سوی دشمن را نیز پیش ‌ بینی کرد.

در این نوشتار تلاش شده است تا با استفاده از روش ‌ های آینده‌اندیشی در مطالعات راهبردی، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در 19 دی 1391 واکاوی و فتنه‌ی بزرگ‌تر نظام سلطه تبیین و تحلیل گردد.

چرایی طراحی فتنه‌ی بزرگ‌تر

در بیان چرایی تدارک نظام سلطه برای ایجاد فتنه‌ی بزرگ‌تر، می ‌ توان به دو موضوع بسیار حیاتی و اساسی اشاره داشت

- فرصت ‌ های راهبردی پیش ‌ روی جمهوری اسلامی ایران

- چالش ‌ ها و تهدیدات پیش ‌ روی ایالات متحده‌ی آمریکا

به عبارت دیگر، طراحی فتنه‌ی بزرگ‌تر، تلاش آمریکا و هم ‌ پیمانان او برای تبدیل تهدید به فرصت از سوی سلطه ‌ گران ارزیابی می ‌ شود. ضمن آنکه دو موضوع مذکور در منازعه‌ی بین جمهوری اسلامی ایران و ایالات ‌ متحده نقش بسیار تعیین‌کننده ‌ ای دارد و سطح بازیگری آنان را در مناسبات منطقه ‌ ای و بین ‌ المللی و هندسه‌ی جدید جهانی تعیین می ‌ نماید.

در این راستا، «توماس پیکرنیگ»، معاون سابق وزارت امور خارجه‌ی آمریکا، در بخشی از مصاحبه‌ی خود با مؤسسه‌ی «بگین سادات» از چرایی اقدامات سلطه ‌ گران رمزگشایی می ‌ نماید و اظهار می‌دارد: «اگرچه آمریکا به مدت چندین دهه، ابرقدرتی مهم در دنیا تلقی می ‌ شد، اما اکنون در حال افول به عنوان تنها یک بازیگر منطقه و جهان است.»

فرصت ‌ های راهبردی پیش ‌ روی جمهوری اسلامی ایران در انتخابات 1392، که می ‌ تواند بازیگری ایران را در مناسبات منطقه ‌ ای و بین ‌ المللی متحول سازد، عبارت‌اند از:

1. تقویت روند تحکیم رابطه‌ی امت و امام با ایستادگی و مقاومت بر گفتمان انقلاب اسلامی

2. تولید قدرت ملی و قدرت نرم ناشی از مشارکت مردم در انتخابات 92

3. بهره ‌ گیری از قدرت ‌ های تولیدشده برای عبور از پیچ تحریم ‌ ها و فشارها

4. تقویت روند بیداری اسلامی و محور مقاومت اسلامی

5. ارتقای وضعیت جمهوری اسلامی ایران در شرایط پیچ تاریخی

6. ارتقای سطح بازیگری جمهوری اسلامی ایران در شکل ‌ گیری هندسه‌ی جدید جهانی

چالش ‌ ها و تهدیدات پیش روی ایالات متحده‌ی آمریکا و برخی هم‌پیمانان او دلیل دیگری برای طراحی عملیات مخفی و بی ‌ ثبات ‌ سازی علیه جمهوری اسلامی ایران است. در این ارتباط، مرکز مطالعات سیاست ‌ گذاری خاورمیانه‌ی مؤسسه‌ی بروکینگز، موسوم به سابان، در گزارشی با عنوان «کدام راه به سمت ایران؟» با صراحت به آخرین فرصت آمریکا اشاره می ‌ نماید و در بخشی از گزارش تصریح می ‌ کند:

«زمان به سرعت در حال گذر است و دوره‌ی اوباما آخرین فرصت آمریکاست.»

همچنین سه گزاره‌ی زیر نیز بیش از دیگر گزاره ‌ ها، اضطرار و محدودیت زمانی را برای ایالات متحده‌ی آمریکا مشخص می ‌ سازد:

- حل مسائل آمریکا در جهان در گرو حل مسائل آمریکا در منطقه است.

- حل مسائل آمریکا در منطقه در گرو حل مسئله‌ی ایران است.

- آمریکا مجبور به حل مسئله‌ی خود با ایران در سریع ‌ ترین زمان ممکن است.

بنابراین با توجه به دو موضوع ذکرشده، بدیهی است که سلطه ‌ گران تلاش کنند تا از یک سو فرصت ‌ های جمهوری اسلامی را به تهدید تبدیل نمایند و از سوی دیگر، چالش ‌ ها و تهدیدات خود را به فرصت مبدل سازند. این مهم را در بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله العالی) در 19 دی 1391 می ‌ توان مشاهده کرد. معظم‌له فرمودند: «دشمن متوجه انتخابات ماست. انتخاباتی که در خرداد آینده در پیش داریم از نظر ما مهم است، از نظر دشمن هم مهم است؛ حواسش به آن انتخابات است.»

پیشینه ‌ ی تبدیل فرصت انتخابات به چالش و تهدید از سوی نظام سلطه

چنانچه نگاهی گذرا به برگزاری دوره‌های قبلی انتخابات در جمهوری اسلامی، به ویژه در دو دهه‌ی اخیر داشته باشیم، درمی ‌ یابیم که دشمنان انقلاب اسلامی در بسیاری از دوره‌ها ‌ نقش بسیار فعالی برای تبدیل فرصت به چالش و تهدید داشته ‌ اند. از جمله‌ی این ‌ ها می ‌ توان به موارد زیر اشاره داشت:

- سال 1376 (انتخابات ریاست جمهوری هفتم) تلاش برای نفوذ و استحاله جمهوری اسلامی ایران از طریق تجدیدنظر ‌ طلبان.

- سال 1378 (انتخابات مجلس ششم) تلاش جهت براندازی قانونی توسط تجدیدنظرطلبان.

- سال 1380 (انتخابات ریاست جمهوری هشتم) طراحی برای ایجاد حاکمیت دوگانه در نظام و ساختارشکنی.

- سال 1382 (انتخابات مجلس هفتم) تلاش در راستای ایجاد بحران مشارکت و عدم برگزاری انتخابات.

- سال 1384 (انتخابات ریاست جمهوری نهم) برنامه ‌ ریزی به منظور ایجاد دوگانگی در سطوح عالی نظام.

- سال 1386 (انتخابات مجلس هشتم) تلاش در چارچوب مهار داخلی از طریق دوقطبی مجلس و دولت که منجر به ناکامی تجدیدنظرطلبان گردید.

- سال 1388 (انتخابات ریاست جمهوری دهم) طرح ‌ ریزی برای کودتای مخملین و رنگین با تمسک به ادعای دروغین تقلب در انتخابات.

- سال 1390 (انتخابات مجلس نهم) تلاش به منظور تضعیف قدرت ملی و قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران از طریق تحریم انتخابات و ایجاد بحران مشارکت.

سناریوی هوشمند و چندمرحله ‌ ای نظام سلطه

سناریوی هوشمند و چندمرحله ‌ ای نظام سلطه علیه جمهوری اسلامی حلقه‌ی فزاینده ‌ ای از فشارهای دیپلماتیک، اقتصادی و جنگ روانی و بی ‌ ثباتی اجتماعی، سیاسی و امنیتی برای وادار ساختن ایران به مذاکره با آمریکاست. این سناریو، بر اساس پیشنهادات مرکز سابان، در گزارش «کدام راه به سمت ایران؟» طراحی شده است. در گزارش مذکور، از میان پیشنهادهای ارائه‌شده (دو گزینه‌ی دیپلماتیک، سه گزینه‌ی نظامی، یک گزینه‌ی بازدارندگی از طریق تهدید، سه گزینه‌ی تغییر حکومت)، با صراحت خواستار استفاده‌ی مقامات کاخ سفید از همه‌ی گزینه‌ها شده است. نمودار زیر سناریوی هوشمند فشار‌ـ‌بی ‌ ثباتی برای مذاکره را ترسیم می ‌ نماید.

هم ‌ افزایی فشارهای چندلایه ‌ ای دیپلماتیک، اقتصادی و جنگ روانی و بی ‌ ثباتی اجتماعی، سیاسی و امنیتی، پارادایم جدیدی است که به صورت هوشمندانه در دستور کار سلطه ‌ گران علیه جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است. در این ارتباط، «آلن بن» در سرمقاله‌ی المانیتور 23 دسامبر 2012 (دی‌ماه 1391) می ‌ نویسد: «...مشاهده‌ی پیشرفت ‌ های ایران موجب شد برخی در نیروهای دفاعی، پارادایم جدیدی را مطرح کنند که به جای توانایی ‌ های فیزیکی، بر انگیزه ‌ های ایران تمرکز می ‌ کند. در واقع... این پارادایم، با اذعان به اینکه اعمال تحریم ‌ های جامعه‌ی بین ‌ المللی علیه ایران نقطه‌ی شروع فشار بر حکومت این کشور است، خواستار تشدید فشار بین ‌ المللی از طریق تحریم ‌ های بیشتر در کنار فعالیت ‌ های مخفی علیه حکومت آیت ‌ الله ‌ ها در ایران است. با توجه به احتمال روزافزون وقوع بهار عربی در خیابان ‌ های تهران، ترکیب فشار سیاسی و اقتصادی می ‌ تواند آیت ‌ الله ‌ ها را به بازنگری در برنامه‌ی هسته ‌ ای متقاعد کند.»