دولتی که همه تخم مرغ هایش را درون یک سبد گذاشت!

بسیاری از تحلیل گران از همان ابتدا با تذکرات سعی میکردند به دولت متوجه کنند تمام سیاست خارجی کشور فقط پرونده هسته ای نیست و تمام دنیا ، شش کشور طرف مذاکره که قرار است در پشت میز پرونده هسته ای بنشینند. مهمترین هدر رفتی که در این سه سال و اندی از عمر دولت شاهدیم، نبود نقشه راه مشخص برای پرونده های مختلف سیاسی و استفاده از ظرفیت دیپلماسی رسمی و عمومی به اندازه وزن سیاست گذاری بین المللی است. به عبارت دیگر دولت تمام تخم مرغ هایش را در سبد پرونده هسته ای گذاشت و از بسیاری موارد همچون غرب آسیا، ظرفیت های آسیای میانه، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی غفلت کرد. دولت در سه سال هایی که کرسی ریاست جنبش عدم تعهد را عهده دار بود هم از این فرصت استفاده نکرد و حالا قرار است از بزرگترین قدرت دیپلماسی رسمی کشور کنار رود و تا پنجاه سال دیگر صبر کند و منتظر بازگشت این قدرت دیپلماسی رسمی باشد. دولت یازدهم تمام تلاش خود را انجام می داد تا اینطور نشان دهد اهل تعامل و سازندگی است و حتی روز بدعهدی آمریکا در برجام را به اسم تعامل سازنده با جهان نام نهاد تا بیشتر از همه عمق تفکر خود را نشان دهد. به تعبیر رهبری فقط این شش کشور تمام دنیا نیستند. دولت میتوانست از ظرفیت واقعی بین المللی جنبش عدم تعهد استفاده کند و بزرگترین اقدام دیپلماسی رسمی خود را در این سه سال بهره برداری کند. می توانست بسیاری از موضوعات مورد اعتراض و نظر خود را که به عنوان مسئله معرفی شده در این جنبش مطرح نموده واز اعضا بخواهند نسبت به آن موضع گیری داشته باشد. دولت می توانست به عنوان رئیس این جنبش توجه ویژه ای به نقاط مختلف جهان می داشت و از ظرفیت های عظیم جنبش عدم تعهد استفاده کند. زمانی که حاجیان ایرانی در منا به شهادت رسیدند یا عربستان سعودی با دلارهای نفتی رسما دهان رئیس بی کفایت سازمان ملل را در قبال فاجعه یمن بست و یا حامیان غربی تروریست در سوریه با حمایت از گروه های تکفیری نمی گذارند امنیت به منطقه بازگردد و یا در آفریقا گروه های مورد حمایت غرب دست به شورش و کودتا می زنند، جنبش عدم تعهد می توانست تشکیل نشست داشته باشد یا با صدور بیانیه ای اجماعی از اعضا بخواهد در قبال این موضوعات فعال تر شوند. بسیاری از اعضای این جنبش در قبال موضوع فلسطین موضع مثبت و سازنده ای دارند و در مورد آوارگان فلسطینی و سرزمین فلسطین سعی می نمایند موضع منصفانه داشته باشند و از مردم فلسطین حمایت کنند. فشار های اخیر علیه مردم فلسطین و حرکت ایران در جنبش عدم تعهد می توانست چهره جمهوری اسلامی ایران را در افکار عمومی جهان به ویژه مسلمانان منطقه در قبال موضوع فلسطین به سازی کنند. چندین ماه است گروه های سیاسی معارض جمهوری اسلامی ایران در منطقه سعی میکنند افکار عمومی را نسبت به فعالیت ایران در قبال فلسطین خنثی کنند و از فعالیت ایران در قبال مسئله قدس خبری منتشر نکنند. متاسفانه دولت در عرصه دیپلماسی اقتصادی هم تمام هم و غم خود را بر ارتباطات اقتصادی با چند کشور غربی گذاشت و از ظرفیت عظیم جنبش عدم تعهد غفلت نمود. دولت می توانست کمیسیون ها و کمیته های مختلفی در جنبش عدم تعهد ایجاد کند و از حمایت های اعضای جنبش برای افزایش تبادل اقتصادی خود بهره برداری کند که این امر هم همانند دیگر بخش های فعالیت دولت مغفول ماند. دولتی که خود را پیش قراول فعالیت دیپلماسی سازنده و تعاملی معرفی میکرد اما قدمی برای استفاده از ظرفیت جنبش عدم تعهدها بر نداشت. به نظر می رسد دولت یازدهم تمام قدرت خود را درون یک کاسه گذاشت و آن تعامل با غرب و حل مشکلات کشور در ارتباط گیری با دول غربی و آمریکا. موضوعی که پس از سه سال چیزی جز تعطیلی کارخانه های داخلی و رکود بی امان و مشکلات عمده اقتصادی و از همه مهمتر افزایش بیکاری جوانان تحصیل کرده به ارمغان آورد و کارنامه دولت را با بی ثباتی اقتصادی همراه نمود. دولت یازدهم نشان داد عزم جدی برای حل اقتصادی ندارد بلکه تنها راهکار اقتصادی اجرا شده در ذهن تصمیم گیرانش ارتباط با غرب و فدا کردن منافع ملی کشورمان است. دولت یازدهم سه سال از بزرگترین فرصت دیپلماسی کشور را به این راحتی هدر داد و برای بازگشت آن حداقل بایستی ۵۰ سال صبر کرد.