افزایش بهره وری در گرو تامین برق برای «فخوز»

عدم توسعه صنعت برق در سال های گذشته به موازات توسعه در صنایعی  همچون فولاد امروز به چالشی جدی تبدیل شده که امیدی به حل آن در چند سال پیش رو نیست. درواقع در سه سال اخیر عمق این چالش رو به افزایش است و توانست میزان آسیب به تولیدکنندگان فولادی را افزایش دهد.

شرکت فولاد خوزستان دومین قطب فولادی کشور است که در سال های اخیر با اجرای طرح های توسعه ای فراوان به دنبال افزایش سهم فعلی خود است. در این برنامه ها توسعه در بالا دست و پایین دست در دستور کار قرار گرفت.

اما در سال های اخیر کمبود برق توانسته میزان تولید در این مجموعه را هدف قرار داده و اجازه ندهد تا از ظرفیت اسمی موجود بهره برداری شود. البته در همین شرایط این مجموعه در تلاش بوده تا با استفاده از روش های مختلف همچون صرفه جویی انرژی بر ناترازی انرژی غلبه کند اما این ناترازی در مسیری قرار گرفته است که سازگاری با آن برای واحدهایی همچون فولاد خوزستان گران تمام می شود.

در همین مدت علاوه بر سرمایه گذاری در احداث نیروگاه 520 مگاواتی طرح احداث نیروگاه خورشیدی نیز در دست بررسی این مجموعه است اما  نکته مهم آن است که فولاد خوزستان برای بهره برداری از انرژی خورشیدی باید این واحد را در خارج از اهواز احداث کرده تا رطوبت هوای منطقه آسیبی به سلول های خورشیدی نزند. درواقع این مجموعه برای سرمایه گذاری در برق پاک با محدودیت های آب و هوایی مواجه است اما با این وجود در زمینه تامین زیرساخت ها از تمام توان خود استفاده کرده است زیرا عدم تامین برق چالش های زیادی را به همراه داشته است. 

سهم فولاد خوزستان در GDP کشور از میزان کل سهم فولاد که 5.5 درصد است، به میزاند 9 درصد بوده و  توانسته جایگاه دوم تولید فولاد را از آن خود کند اما با این وجود ضرر مالی 869 میلیون دلاری ناشی از محدودیت‌های برق در سه سال گذشته ( 1400-1402) در گزارش های مالی این مجموعه به چشم می خورد. درواقع  این مقدار  به واسطه‌ از دست رفتن 1 میلیون و 550 هزار تن  شمش فولادی است. و حالا پیش بینی می شود محدودیت های برقی سال جاری نیز می تواند این خسارت را به 1 میلیارد دلار برساند. 

صنعت فولاد و فولاد خوزستان در حالی با این خسارت مواجه است که بازارهای صادراتی نیز در انتظار مشتریانی با حضور ثبات و عرضه مداوم هستند در نتیجه این مجموعه حتی نمی تواند از موقعیت جغرافیایی خود که دسترسی به آب های آزاد است استفاده کرده و حجم صادرات خود را با خیالی آسوده افزایش دهد. 

حال سوال دیگر آن است که چطور این مجموعه می تواند سرمایه گذاری آسوده برای احداث نیروگاه داشته باشد وقتی وزارت نیرو در تخصیص برق نیروگاه های خودتامین  خود از توافق خارج شده و برق های خود تامین را هم قطع می کند. 

درواقع امروز تمامی طرح های توسعه ای چه در حوزه افزایش تولید و چه در تامین زیرساخت ها در هاله ای از ابهام قرار دارد زیرا پیش بینی ها نشان می دهد محدودیت ها در بحث تامین برق و گاز همچنان ادامه دار است. از سویی دیگر برخی قوانین و مقررات نیز مزید بر علت شده و سرعت توسعه را کم می کند در حالی که فولادی هایی همچون فولاد خوزستان علاوه بر ورود به بالا دست براید تامین مواد اولیه با بهره برداری از پروژه های مگامدول همچون زمزم 3 به دنبال بهره برداری از ظرفیت اسمی و عبور از آن هستند.

خسارت های ناشی از کمبود برق و گاز در صورت تامین راهی توسعه ای می شود که در نهایت بر میزان تولید و صادرات کشور می افزاید اما آن طور که پیداست صنعت فولاد قربانی بی تدبیری های صنعت برق شده است.