به بالاترین مقام کشور پناه می‌برم!

برنامه سینمایی «هفت» شب گذشته در بامداد شنبه 20 آذرماه با موضوع بررسی مستند بحران در ایران روی آنتن شبکه سه سیما رفت. بهروز افخمی در ابتدای برنامه با اشاره به افزایش فروش هفتگی فیلم ها بیان داشت: با ورود فیلم سینمایی «سلام بمبئی» به چرخه اکران و فروش بالای آن، مجدد فروش هفتگی سینمای ایران به عدد 4 میلیارد تومان رسید و امیدواریم این فروش ادامه یابد. به این ترتیب برای نیمه پایانی سال مجموع فروش 60 میلیاردی و در کل برای فروش امسال سینمای ایران فروش 180 میلیاردی را پیش بینی می کنیم که عدد بسیار خوبی است. امیدواریم پخش کنندگان، تهیه کنندگان و سینماگران به افزایش این رونق در سال آتی کمک کنند تا به وضعیت مطلوب برسیم که هنوز با آن فاصله داریم. آبیار: ناعدالتی عجیب و غریبی در سینماها موج می زند! «هفت» در ادامه در میزگردی با حضور نرگس آبیار، کارگردان و ساره نورموسوی، بازیگر خردسال فیلم سینمایی «نفس» به معرفی این فیلم پرداخت. نرگس آبیار با گلایه از کیفیت اکران فیلم ها در سینماهای کشور، بیان داشت: کاش مشکلات ما فقط سالن های سینما بود. الان یک ناعدالتی عجیب و غریب در سینماها موج می زند که به نظرم مشکل بزرگتری ست و همه جا این مشکل را می بینم. تابلوهایی که برای فیلم ها نیستند این کارگردان با گلایه از عدم حمایت شهرداری در اختصاص تابلوهای شهری به فیلم ها گفت: منِ نوعی، یک بنر یا تابلو از شهرداری نتوانستم بگیرم و شهرداری تنها به یکی دو فیلم خاص این امکان را می دهد! تصاویری از مجسمه ها و تندیس های قدیمی روی استندهای شهری می زنند اما حاضر نیستند تصاویری از فیلم هایی همچون «نفس» بزنند! حوزه فیلم روحوضی را به «نفس» ترجیح داد آبیار در ادامه با گلایه از حوزه هنری انقلاب اسلامی گفت: حوزه هنری که ادعای کار فرهنگی دارد و از نمایش فیلم «لانتوری» بخاطر نامناسب بودن فیلم سر باز می زند، الان فیلم روحوضی نمایش می دهد و از سالن دادن به ما خودداری می کند. ما از ابتدا با 23 سالن شروع کردیم و الان 16 سالن داریم. در حالی که «نفس» همواره با سالن پر و ظرفیت خوب اکران شده اما وضعیت سانس دهی و سالن دهی ما بسیار بد است و سانس های شبانه ما را می گیرند و ساعت 11 صبح می دهند! وی افزود: حوزه هنری با شرکت نورتابان قرارداد پخش نیز داشت اما به راحتی آب خوردن تمام سالن هایش را با شروع اکران «سلام بمبئی» به این فیلم اختصاص داد. تیزرهای «نفس» برابر با فیلم های «هنر و تجربه» کارگردان فیلم سینمایی «نفس» با گلایه از صداوسیما نیز بیان داشت: تلویزیون که از تهیه کننده ها و پخش کننده انواع و اقسام تعهدها را برای عدم پخش تیزرهای آنها از شبکه های ماهواره ای می گیرد، تعداد تیزری که به ما دادند با یک فیلم اکران شده در گروه «هنر و تجربه» یکی ست. یعنی تنها 175 نوبت. این شرایط عادلانه نیست. اساسا سینمایی نیست که من برای پرکردن آن تبلیغی کنم. با سینما برخورد جناحی می شود وی درخصوص علت گرفتن سالن های فیلم «نفس» درحالی که سالن های فیلم همواره پر است، گفت: من نمی دانم و به فیلم های دیگر هم نمی خواهم بی احترامی کنم، اما انتظار داریم وقتی حوزه هنری به ما قول داد و قرارداد دارد، حمایت کند و پای قول شان بیاستند. اما متاسفانه با سینما بحث جناحی می شود. در حالی که من از ابتدا گفتم من اساسا آدم جناحی نیستم! من می گویم باید میان همگی صلح باشد. من میان هر دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب که می روم می بینم آدم های خوبی هستند اما بعد می بینیم برخوردها طور دیگری است. وقتی فیلم من روی پرده سینما نیست درباره چه چیزی از فیلم حرف بزنم و تبلیغ کنم؟ این بی عدالتی در اکران چرا باید رخ دهد؟ به بالاترین مقام عالی رتبه کشور پناه می برم! آبیار ادامه داد: من بعد از خدا به بالاترین مقام عالی رتبه این مملکت پناه می آورم تا ما را از این بی عدالتی نجات دهند! دلم بسیار پر است و آمده ام در «هفت» تا گلایه کنم. من مردانگی یا زنانگی کردم و فیلم «شیار 143» را ساختم، حالا شما از من بخاطر آن فیلم در «نفس» حمایت کنید. از نهادهایی که از ما کمک نکردند و نهادهایی که از ما کمک کردند مثل سازمان اوج که از ما دلجویی کردند و باعث دلگرمی ما شدند، تشکر می کنم. وی نهایتا درخصوص بازی ساره نورموسوی در فیلم نیز گفت: به اذعان بسیاری از کارشناسان و مخاطبان، ساره نورموسوی در فیلم شگفت انگیز بود و علت بخشی از این ماجرا این بود که بازی نمی کرد، بلکه صحنه را باور می کرد و حس می کرد این اتفاق دارد برایش می افتد. این خصوصیت خوب ایشان بود که در خلق صحنه ها به ما بسیار کمک می کرد. ماجرای ترور بیولوژیک طالب زاده چه بود؟ «هفت» در ادامه با حضور نادر طالب زاده و محسن اسلام زاده به بررسی مستند بحران در ایران پرداخت. نادر طالب زاده، درخصوص مسائل مربوط به سختی مستندسازی بحران و ترور بیولوژیک خود گفت: متاسفانه آموزش های کافی در این زمینه نداریم. این مسئله چندسالی ست برای من رخ داده است. در سفری که به عراق داشتم، چمدانم در نجف و در اتاق انبار هتل بود و بعد به کربلا رفتیم در حالی که چمدانمان در نجف مانده بود. اما در کربلا افراد مسلحی به من زنگ زدند و به سراغم آمدند و گفتند چمدان شما دست ماست و باید خودتان بیایید و تحویل بگیرید. من حدس زدم که اطلاعات لپ تاب را بخواهند خالی کنند. وی افزود: همین هم شد اما فکر نمی کردم بیش از این باشد. و بعد با بررسی دوستان پاسدار مشخص شد ویروس هایی از طریق لپ تاب به بدن من منتقل شد. نیروهای سپاه از من خواستند دیگر به لپ تاب دست نزنم اما بعد از آن سفر کم کم تنگی نفس و بی خوابی به سراغم آمد. گمان می کردم بخاطر آلودگی هوای تهران باشد. اما من وقتی با آقای دکتر کرمی در ماه رمضان در برنامه تلویزیونی مصاحبه داشتم، بعد از مصاحبه ایشان گفتند این تنگی نفس در اثر حادثه ای است؟ گفتم در کربلا چنین حادثه ای رخ داد. و بعد از بررسی ها مشخص شد علت ناشی از همان حادثه بوده است. وی خاطرنشان کرد: با وجود مشکلات فراوان اما امروزه مستندسازی بحران در ایران بسیار خوب در حال رشد است و همچنان پیشرفت می کند. مصائب و مشکلات مستندسازی بحران در ایران در ادامه محسن اسلام زاده نیز با اشاره به ضعف مستندسازی بحران ایران از آموزش نیروها برای ممانعت از خطرهای احتمالی گفت: ما خیلی عقب تر از این حرف ها هستیم. در صحنه ای که من مجروح شدم در خلال تولید یکی از مستندهایم، اگر جلیقه ضدگلوله داشتم 12 ترکش پشتم نمی خورد. اما گاهی آدم یه چیز می گوید دیگران جوری نگاهت می کنند که انگار می خواهند به تو بخندند. ما هم می گوییم پس ول کن. لذا در این موارد ما بسیار سهل انگار و عقب هستیم. این مستندساز افزود: اخیرا برخی نهادهای داخلی به دنبال تربیت نیروهای مستندساز بحران و برگزاری دوره ها و اهدای جوازهایی افتاده اند اما اغلب دیر از راه رسیده اند و بیشتر دکان هستند. تجربه نشان داده ورود نهادهای دولتی و حاکمیتی کمکی نمی کند. در عوض به راحتی می توان توسط جشنواره هایی مثل عمار این دوره ها در قالب کارگاه های فشرده آموزش داده شود تا مستندساز بیاموزد در شرایط سخت چگونه کار کند. در ادامه نادر طالب زاده بیان داشت: امروز آمریکا به واسطه انتخابات جدید خود از تعادل درآمده است و دچار انفعال است. در این شرایط ما باید خود به داخل آمریکا برویم و درباره آن 80 درصدی که به واسطه دهه های اخیر آمریکا فقیر یا بیکار شده اند مستند بسازیم. بالاخره ما در آینده نه چندان دوری به نقطه جوش در آمریکا خواهیم رسید و باید بر روی این حوزه جدی بحران و مستندسازی فکر جدی کرد تا گروه های مستندساز آن سوی مرزها داشته باشیم تا درباره کارهایی بسیاری که آنها کردند و کسی مچ آنها را نگرفت و قِسر در رفتند، فیلم و گزارش تهیه کنیم. وی نهایتا گفت: ما طی این سال ها از آمریکا ضربات زیادی خوردیم. در جنگ تحمیلی تا امروز و در تمام این سال ها آنها سعی کردند از رسانه های خود، تصویری دروغین را از ما و جهان به نمایش بگذارند. حالا نوبت ماست تا تصویر درست را ارائه کنیم.