مانند ابر بهاری
یادداشت/ محمد مهدی ادیبی
شمانیوز؛ سالها پیش، یکی از دوستانم از شیوه تربیتی و آموزشی یکی از کشورهای اروپایی تعریف میکرد. از اردوها، کارهای عملی بچه ها، آزمایش ها، بازدید از موزهها و مکانهای تاریخی_فرهنگی و ... بسیار صحبت شد. یکی از نکات جالبی که مطرح کرد، این بود که بچهها بعد از هر بازدید یا کار عملی، بایستی گزارشی از آن کار و حس و حالی که از آن واقعه داشتهاند را بنویسند.
به نظرم آمد که حاصل این کار باید مجموعه گزارشهای جالبی باشد. سوای جالب بودن این کار؛ «اهمیت نتیجه گیری» از کاری که داریم برایش وقت میگذاریم، برایم مهم شد. این که یاد بگیریم، قرار نیست کار بیهودهای انجام دهیم و باید نتیجهی کاری که انجام دادهایم را بدانیم. من هم تصمیم گرفتم که نتایج کارهایی که انجام میدهم (فارغ از بزرگ یا کوچک بودن کار) را بعد از اتمام آن، بررسی کنم و خلاصهای از آن را بنویسم.
اولین کاری که آن زمان برای نتیجه گیری انتخاب کردم، «روزه داری» بود. ماه رمضان تازه به پایان رسیده بود و فرصت مناسبی برای فکر کردن و نتیجه گیری از کاری بود که با نیت و هدف، آن را انجام میدادم.
دیدم که در این ماه احساساتم خیلی خوب شده است، حتی حواس ظاهریام خیلی خوب بود. بو و مزه غذاها را بیشتر و بهتر حس میکردم. گرسنگی، گاهی اوقات عصبیام میکرد (این نکته را بعدها در یک دفترچه جداگانه نوشتم، تا خاطرم بماند که اگر روزی از قشر ضعیف جامعه بد خلقی دیدم، آن را به دل نگیرم. اگر توانستم مشکلش را حل کنم و اگر نتوانستم، لااقل همدلی کنم). برنامه ریزیام خیلی خوب شده بود و منظم شده بودم. حجم کارهایی که میتوانستم انجام دهم بیشتر شده بود. کمتر میخوابیدم و بیشتر مطالعه میکردم و الخ.
این روزها و ساعات آخرِ ماه رمضان، یاد آن نتیجه گیری هایم افتادم و مواهبی که برایم داشت. گفتم این مطلب را با شما هم در میان بگذارم، شاید به کارتان بیاید.
فرصت خوبی است که این یک ماه را از نظر بگذرانیم که چه میخواستیم و چه کردیم؟ آیا نتیجه خوبی گرفتیم؟ ضعف و قوت کارمان چه بود و از به بعد، چه برنامهای برای خودمان داریم؟ بعد از ماه مبارک چه میخواهیم بکنیم؟ اگر در این ماه، عهدی با پروردگار بستهایم، چطور باید از آن مراقبت کنیم؟ اگر عمری داشتیم برای فرصت رمضان بعدی، چگونه رفتار خواهیم کرد؟
علی علیه السلام میفرماید: «فرصتها مانند ابر بهاری میگذرند؛ فرصتهای خوب را غنیمت بدانید.»