بیوگرافی میلاد کی مرام + تصاویر
میلاد کی مرام متولد ۴ اردیبهشت ۱٣۶۵ در بندر انزلی بازیگر سینما و تلویزیون است. او دارای فوق دیپلم الکترونیک و از شاگردان مسعود کیمیایی است.
نمناک نوشت: میلاد کی مرام متولد ۴ اردیبهشت ۱٣۶۵ در بندر انزلی بازیگر سینما و تلویزیون است. او دارای فوق دیپلم الکترونیک و از شاگردان مسعود کیمیایی است. به گفته خودش از شاگردان اول کلاس مسعود کیمیایی است. وی عضو باشگاه والیبال هنرمندان است و طرفدار سرسخت تیم فوتبال زادگاهش ملوان بندر انزلی میباشد. او سومین و آخرین فرزند خانواده است و یک خواهر و برادر بزرگ‌تر دارد؛ که این روز‌ها نقش اصلی فیلم تازه کمال تبریزی با عنوان "امکان مینا" را بر عهده گرفته است. میلاد کی مرام بازیگر سینما و تلویزیون روز زن را به مادرش اینگونه تبریک گفت::دلم تنگ برای گریه کردن، کجاست مادر؟ کجاست، گهواره‌ی من. آشوبم آرامشم تویی مادرم. عاشقانه‌ی زندگیم همه‌ی عمرم فدای تو. رودت مبارک. روز مادر مبارک همه‌ی مادر‌های دنیا خصوصأ همسران شهدای بزرگ ایران؛ که بار پدر بودن رو هم به دوش کشیدن. (رفقا قدر این عاشقانه‌ی اللهی رو بدونید) 
بازی نکردن میلاد کی مرام در یک سکانس
ماجرا از این قرار است، میلاد کی مرام که در این فیلم نقش کوتاهی به عهده دارد و طبق قرار باید در دو سکانس بازی می‌کرد. اولین سکانس بدون مشکل فیلمبرداری شد، اما دومین سکانس که در آن کی مرام باید با یک بازیگر نه چندان شناخته شده درگیر می‌شد مشکلاتی برای عوامل فیلم به وجود آورد. میلاد کی مرام پیش از فیلمبرداری این سکانس اعلام می‌کند حاضر نیست از یک بازیگر ناشناخته فحش و کتک بخورد و این سکانس را بازی نمی‌کند. تلاش‌های کارگردان و دیگر عوامل نتیجه نمی‌دهد و این سکانس فیلمبرداری نمی‌کند. حال کارگردان یا باید این سکانس‌ها را با یک بازیگر دیگر می‌گرفت، اما این کارگردان تصمیم جالبی گرفت و اعلام کرد همان یک سکانس فیلمبرداری شده را در فیلم قرار می‌دهد و مسئولیت ناقص ماندن نقش به عهده کی مرام است. پیش از این و قبل از انقلاب نیز بازیگران مطرح و قهرمانان فیلم‌های آن زمان حاضر به کتک خوردن از بازیگران ناشناخته و سیاهی لشکر‌ها نبودند. از کارگری شروع کردم. منِ میلاد کی مرام تا کارم رفت سمت یک رستوران. من توی یک رستوران کار می‌کردم اسمش را هم می‌آورم، رستوران رادان توی یوسف آباد و توی جردن هم یک شعبه دارد، شروع کردم به کار
کردن. یک روز آنجا خانم گلاب آدینه را دیدم، ایشان آمدند خرید کنند و من پشت صندوق بودم ایشان سفارش دادند و من گفتم من اینم و... و دوست دارم بازی کنم. گفتند من می‌خواهم یک سریال بسازم به اسم خواستگاران، تو می‌توانی بیایی تست بدهی و اگر دوست داشتی یک نقش آنجا بازی کنی. رفتم تست دادم و به جای یک نقش ۲۰ نقش متفاوت در آن فیلم بازی کردم. درس عجیبی بود برایم کنار خانم آدینه کار کردن. مدیونشان هستم هر کجا که هستم، همانطور که مدیون استادم کیمیایی هستم. 
برای اولین بار است که دارم راجع به آن حرف می‌زنم و برای آخرین بار هم خواهد بود. این‌ها را می‌گویم برای اینکه بدانید یک شبه به اینجا نرسیده ام. خیلی اتفاقات عجیبی بود و من شب‌ها تا صبح توی خیابان راه می‌رفتم، چون حتی جا برای خوابیدن هم نداشتم... کنار تئاتر شهر. تازه اوایل اتوبوس واحد بود، همان اتوبوس‌هایی که از راه آهن تا تجریش می‌آمد، با یکی دوست شده بودم و شب‌های ته اتوبوس اش می‌خوابیدم، هنوز هم هست، می‌توانم یک
روز بیاورمش جلوی دوربین و حرف بزند... می‌رفتم توی اتوبوس اش تا شب صبح شود و بروم سر کار یا توی همان رستورانی که کار می‌کردم یک اتاق کوچکی بود که آنجا کار می‌کردم. خیلی توی سرم زدند! خیلی‌ها برایم کامنت می‌گذارند، آن‌هایی که گاهی حالشان بد می‌شود، حتی از دوستان بازیگر هم هستند کسانی که خیلی حالشون بد می‌شود از این که من دارم پیشرفت می‌کنم و این برای من لذت بخش است که دارم کارم را درست انجام می‌دهم و می‌گویند این همان سرایدار مدرسه کیمیایی بود، آره من همان سرایدار مدرسه کیمیایی هستم که توی موتورخانه اش زندگی می‌کردم با افتخار می‌گویم که برای هدف هر کاری می‌کردم، نه هر کاری... شرفم را نفروختم... بی شرفی نکردم، اتفاقا با هیچکس دوست نشدم، دوستی نداشتم، آدمی که می‌خواهد دوست شود باید پول داشته باشد، من پول نداشتم، هیچی نداشتم صفر، صفر... با افتخار هم می‌گویم که توی موتورخانه زندگی کردم، صبح هم پا می‌شدم جارو می‌زدم و تی هم می‌کشیدم... با افتخار... آقای کیمیایی این موضوع را نمی‌دانست، ولی من این کار را می‌کردم، چون احساس مسئولیت می‌کردم. از آنجا آمدم بیرون رفتم سراغ کاری دیگر، دقیقا همان کار توی رستوران که گفتم.
یکی از دوستانم آمد توی رستورانی که کار می‌کردم (محمد حمزه‌ای که الان کارگردان شده). آن موقع برنامه نویس و دستیار کارگردان بود من را معرفی کرد به سعید ابراهیم فر من یک تله فیلم کار کردم، سعید ابراهیم فر از من خوشش آمد و من دو سه تا رسید به فیلم کوچه ملی مهرشاد کارخانی؛ از ایشان هم ممنونم که به من اعتماد کردند، با کوچه ملی شروع شد و آقای حسن حجاریان عزیز آن فیلم را دید و به آقای آهنگر پیشنهاد داد و گفت: دنبال بازیگر هستی با آن خصوصیات من توی کوچه ملی دیده ام، کوچه ملی توی جشنواره بود و داشت دیده می‌شد برای انتخاب. آهنگر آمد من را دید و انتخابم کرد برای فیلم ملکه. ابوالقاسم حسینی آمد و دو سه روز بعدش هم قرارداد را بست و ملکه را کار کردیم. از این به بعد افتاد توی دور تند؛ دیگه شد خط ویژه، شد برف، شد بچه‌های نسبتا بد، شد، شد، شد...
تا اینجا که خدا خیلی به من لطف کرده. این کل پروسه‌ای است که من طی کرد ه. ام تا الان و اینجا نشسته ام و بی ادعاترینم، ولی سعی می‌کنم کارم را بلد باشم و حرف زور توی مغزم نمی‌رود و این را از آقایم علی یاد گرفته ام؛ ایشان یک حرف بزرگی دارند که زیر بار حرف زور نرو، هیچ مسلمانی نباید زیر بار حرف زور برود، من هم نمی‌روم، اگر ادله و علم اش را نداشته باشم هم حرف نمی‌زنم.
بهترین بازیگر مرد ملکه
دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از سی و دومین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «خط ویژه» که به بیمارستان محک تقدیم شد. همچنین دارندهٔ جایزهٔ ۳ سال بهترین بازیگر نقش اصلی سینمای ایران از جشن خانهٔ سینما در سال ۱۳۹۳ که هیچوقت در سینمای ایران تکرار نشده.. (خاص‌ترین جایزهٔ خانه سینما) ..
