نادیده گرفتن نظام رفاه اجتماعی در بودجه ۱۴۰۰

آقایان چشم هایشان را برای واقعیت های تلخ وملموس جامعه ایرانی بسته اند؛این روزها آسیب های اجتماعی به مدد کرونا افزایش بیشتری یافته است ؛جمعیت بیشتری به زیر خط فقر سقوط کرده‌اند و فقر مطلق آشکارا در گوشه و کنار شهر دیده می‌شود. سن اعتیاد پایین آمده و برخی از زنان و مردان مبتلا به اعتیاد ؛ بدون هیچ سرپناهی شب را تا صبح زیر آسمان شهر سپری می‌کنند.حاشیه نشینی وآلونک های مشترک وحتی کانکس نشینی رایج شده است!ودرکنارهمه این ها بی توجهی ونپرداختن به آسیب های اجتماعی دربودجه سال آینده نیز "قوزباباقوز" شده است !؟ که ازالان می توان گفت سال 1400سالی بسیارسخت وپرتنش برای کشور ازاین منظر خواهدبود.
دربررسی اجمالی بودجه 1400فارغ از وام های حمایتی کرونایی که آنهم دردی ازدردهای مردم نمی کاهد عملا شاهد هستیم که نظام رفاه اجتماعی با41درصد رشد منفی روبرو شده است واین یعنی عمق فاجعه!

4میلیون معتاد رسمی!

امروزه بزرگترین آسیبی که جامعه مارا تهدید می کند اعتیاد است کاهش سن اعتیاد به زیر 14سال ؛زنانه شدن اعتیاد؛افزایش مصرف مواد مخدر...همه وهمه معضلی است که بدجوری به جنگ جوانان ونوجوانان آمده تاآن هاراازپای درآورد.

امروز طبق اعلام رسمی ستاد مبارزه با مواد مخدر 4میلیون و 400هزار معتاد داریم، از طرفی کشور ما در همسایگی دو کشوری هست که بزرگ‌ترین تولید کنند مخدر هستند. چیزی حدود 70تا 75درصد زندانی‌های ما به‌خاطر مواد مخدر است. بنابراین، اعتیاد دغدغه کارشناسان و مردم و مسئولین است. با این وجود فکر می‌کنید چه اتفاقی در این زمینه در بودجه 1400 افتاده؟

بودجه مقابله با مواد مخدر 11.4درصد رشد منفی داشته که با هیچ منطقی جور درنمی‌آید. وضعیت موجود درباره اعتیاد به ما می‌گوید که اعتیاد دارد زنانه‌تر می‌شود، نوع مواد مخدر دارد خطرناک‌تر می‌شود، سن مصرف پایین‌تر می‌آید، بنابراین با چه منطقی در بودجه 11.4درصد سهم مقابله با اعتیاد را کاهش می‌دهیم؟ شما امروز معتادهایی را که در شهر هستند به‌راحتی می‌بینید، آن‌ها در حال بیشتر شدن هستند، اعتیاد تاثیر زیادی روی چرخه آسیب‌های اجتماعی دیگر می‌گذارد، بنابراین به‌نظرم بودجه پیشنهادی واقعیت موجود در حوزه اعتیاد را درک نکرده است.

سکونت گاه های غیررسمی!

اینروزها به مدد تورم فزاینده بالای 50درصد وگرانی وحشتناک ونجومی قیمت خانه واجاره بها برتعدادحاشیه نشین های کشور افزوده شده است طبق آمارهای رسمی بین 20 تا 21میلیون نفر از مردم کشورما در جاهایی زندگی می‌کنند که حداقل خدمات عمومی را ندارند، بین 10 تا 11میلیون آن‌ها در سکونت‌گاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کنند. خدمات عمومی مانند خدمات بهداشتی، آموزشی، درمانی، در حوزه حاشیه‌نشینی طبق لایحه بودجه 12.9درصد نسبت به سال گذشته رشد منفی داشته است. این درحالی است که ما می‌دانیم سکونت‌گاه غیررسمی در حوزه آسیب‌های اجتماعی بستری برای گسترش جرم و آسیب‌های اجتماعی هستند. بنابراین با چه منطقی این کار انجام شده است درحالی‌که دولت متعهد شده تا سال 1400 همه این مناطق حداقل رفاه عمومی را داشته باشند.حال اینکه با کدام منطق واستدلال بودجه‌ای را که قرار است برای بالا بردن شاخص‌های رفاه در مناطق حاشیه‌نشین استفاده شود، کاهش می‌دهیم؛ درحالی‌که می‌دانیم بسیاری از شورش‌های اجتماعی بعد از انقلاب از همین مناطق شروع ‌شده است.

امروز این آسیب‌ها مشهود شده است. به‌جای این‌که روی این مسائل توجه بیشتری داشته باشیم برعکس در بودجه روند کاهشی داریم، نتیجه این کار این می‌شود که بی‌خانمان‌های بیشتر خواهد شد.

قطع امید کردن ازبودجه 1400

باتوجه به  آنچه بطورمختصرشرحش دربالا آمد؛دریک کلام باید گفت ازاین بودجه ای که برای سال آینده تدارم دیده شده است باید قطع امید کرد .باید به آقایان دولتی ها گفت شما مهمترین رکن جامعه که همانا خانواده وآسیب هایی که تهدیدش می کنند رانادیده گرفته اید وهیچ توجیهی هم برای این تعلل ونادیده گرفتن نظام رفاه اجتماعی ومبارزه با آسیب های اجتماعی هم پذیرفته نیست وقطعا ویقینا این بی توجهی درسال آینده نارضایتی های عمومی را افزایش می دهد وبدنبال آن نیز نگرانی های راایجاد می کند!آنچه شرط بلاغ بود ما گفتیم ....خواه پندگیرید خواه ملال!