وقتی اروپا تاج و تختش را پس گرفت/ سلطه سبز

سلطه سبز

از مجموع ۱۴ نماینده اروپا در جام‌جهانی ۲۰۱۸، ۱۰ تیم از مرحله گروهی صعود کردند و تنها ایسلند، صربستان، لهستان و در نهایت ناباوری آلمان قهرمان جهان موفق به کسب جواز صعود نشدند. این یعنی بیش از نیمی از تیم‌های مرحله یک‌هشتم‌نهایی اروپایی هستند. از مجموع ۶ سهمیه باقی مانده، ۴ سهم به آمریکای‌جنوبی رسید؛ در حالی که ۴ سال قبل، آن‌ها در میزبانی قاره خودشان ۵ نماینده در مرحله یک‌هشتم‌نهایی داشتند و برای اولین بار در ۲ مرحله متوالی حذفی، حداقل یک بازی، نبردی بین ۲ نماینده آمریکای‌جنوبی بود؛ جدال برزیل با شیلی و اروگوئه و کلمبیا در یک‌هشتم‌نهایی و نبرد برزیل و کلمبیا در یک‌چهارم‌نهایی. امسال اما آمریکای‌جنوبی با ریزش نماینده مواجه شده و برزیل، آرژانتین، اروگوئه و کلمبیا به مرحله حذفی رسیدند؛ هر چند مانند ۴ سال این قاره تنها یک حذف شده در مرحله گروهی داشت.

بازگشت آسیا و حذف آفریقا

هر چقدر اروپا موفق بود، قاره آفریقا جام کابوس‌واری را پشت سر گذاشت و در نهایت با حذف هر ۵ نماینده، قاره سیاه برای اولین از جام‌جهانی ۱۹۸۲ بدون هیچ تیمی تنها نظاره‌گر جام خواهد بود. تونس، مصر و مراکش قبل از بازی‌های دور آخر گروهی حذف شده بودند و نیجریه و تیم شایسته سنگال هم در پایان دور گروهی به این جمع اضافه شدند. سنگال همراه ایران حذف شده‌هایی با بیش‌ترین امتیاز بودند و سنگال به عنوان یکی از تنها ۲ حذف شده ۴ امتیازی، بهترین تیم حذف شده جام بیست و یکم نام گرفت؛ تیمی که تنها به خاطر اخطار بیش‌تر پشت سر ژاپن ماند و از راهیابی به دور بعد محروم شد. قانون بازی جوانمردانه هر چقدر برای آفریقا ضرر داشت، به نفع آسیا تمام شد چون ژاپن با استفاده از همین قانون، بهترین عملکرد آسیا در تاریخ جام‌جهانی را عینیت بخشید و تنها نماینده این قاره در مرحله حذفی نام گرفت. آسیا با ۴ امتیاز ایران و ژاپن، ۳ امتیاز عربستان و کره‌جنوبی و تک امتیاز استرالیا بهترین عملکرد خودش را در دوره‌ای رقم زد که برای اولین بار ۵ نماینده در جام داشت. این یعنی کیفیت و کمیت برتر!