بله، این پرسپولیس رشوه می‌دهد!
«پرسپولیس اگر بلد بود رشوه بدهد، لابد در فینال آسیا گل آفساید نمی‌خورد و در نیمه‌نهایی خطا روی بازیکن الهلال، آن هم یک متر پشت محوطه جریمه پنالتی تشخیص داده نمی‌شد.»
به گزارش خبرنگارشمانیوز و به نقل از ایسنا: «پرسپولیس اگر بلد بود رشوه بدهد، لابد در فینال آسیا گل آفساید نمی‌خورد و در نیمه‌نهایی خطا روی بازیکن الهلال، آن هم یک متر پشت محوطه جریمه پنالتی تشخیص داده نمی‌شد.»
روزنامه همشهری نوشت: «حالا که پرسپولیس و استقلال به طور همزمان و در فاصله یک هفته به پایان مرحله گروهی از لیگ قهرمانان آسیا حذف شده‌اند، راحت‌ترین کار دنیا از سرگیری کلی‌گویی‌های ازلی و ابدی است. این که تریپ روشنفکری برداریم و از ضعف فنی و تاکتیکی فوتبال ایران حرف بزنیم یا دوباره روزشمار سال‌های بی‌افتخار را به رخ بکشیم. البته که این حرف‌ها غلط نیست، اما آیا همه ماجرا همین است؟ آیا واقعاً این شکست و ناکامی عوامل جانبی و بیرونی نداشت؟ یعنی اگر الان آن چه را به دو چشم دیده‌ایم روی کاغذ بیاوریم و مثلاً از رد مهلک اشتباهات داوری سخن بگوییم، در دسته امل‌ها و فرافکن‌ها جا می‌گیریم؟ چه باک، اگر سفر به حقیقت چنین هزینه‌هایی داشته باشد. به طور مشخص به پرسپولیس نگاه کنید! این تیم قطعاً ضعف فنی هم داشته که اگر نداشت، در طول یک ماه گذشته فقط ۲ گل آن هم روی ضربات ایستگاهی نمی‌زد. منصفانه، اما این ضعف درونی، علت کافی سقوط زودهنگام فینالیست آسیا نبود. پرسپولیس امسال در ۶ بازی آسیایی‌اش، متحمل ۳ اشتباه بسیار بزرگ داوری شد که ۲ تای آن‌ها مقابل همین پاختاکور رخ داد. ازبک‌ها در بازی رفت گلی زدند که به طور توأمان خطا و آفساید
بود؛ چنان واضح که به قول برانکو از داخل هواپیمای عبوری از فراز استادیوم آزادی هم قابل تشخیص بود. در بازی برگشت هم تراژدی نادیده گرفته شدن خطای پنالتی روی مهدی ترابی پیش آمد و البته به این دو مورد باید گل آفساید و دقیقه نودی السد قطر را اضافه کرد.
آیا واقعاً تأثیر این موارد غیر قابل کتمان است؟ شما وقتی در یک لیگ ۱۶ تیمی با ۳۰ مسابقه در هر فصل بازی می‌کنید، اشتباهات داوری به این اندازه مؤثر و آزاردهنده نیست. آنجا یک پنالتی گم‌شده یا گل آفساید، در یک بازه ۹۰ امتیازی قرار می‌گیرد و به ندرت نقش تعیین‌کننده پیدا می‌کند. به علاوه در چنین لیگی ممکن است امتیاز شما را بگیرند و به تیم چهارم، نهم یا سیزدهم جدول بدهند که لزوماً رقیب مستقیم‌تان نیست. در یک جدول ۴ تیمی، اما اوضاع کاملاً متفاوت است. اینجا نهایتاً ۶ بازی با سقف ۱۸ امتیاز برگزار می‌شود و هر امتیازی که به ناحق از تیمی گرفته شود، مستقیماً به‌حساب رقیب او ریخته خواهد شد. در ۲ بازی انجام‌شده با پاختاکور، داوران ۴ امتیاز از پرسپولیس گرفتند و به تیم ازبکستانی دادند تا حالا آن‌ها در آستانه صعود باشند و تیم برانکو دست از پا درازتر به ایران برگردد. به همین راحتی!
زجرآورترین جنبه قضیه، اما چیز دیگری است؛ این که درست در چنین روزهایی، یک رسانه عربی ادعا می‌کند پرسپولیس ۵ سال پیش به قاضی چینی بازی با النصر عربستان رشوه داده و داور را هم ۴ماه محروم کرده‌اند. این حضرات البته نمی‌گویند AFC چرا خود پرسپولیس را مجازات نکرده؛ آن هم وقتی به‌خاطر یک لیزر و دو تا ترقه، مثل آب خوردن جریمه‌های چند هزار دلاری می‌بندند و تیم را محروم از تماشاگر می‌کنند. پرسپولیس اگر بلد بود رشوه بدهد، لابد در فینال آسیا گل آفساید نمی‌خورد و در نیمه‌نهایی خطا روی بازیکن الهلال، آن هم یک متر پشت محوطه جریمه پنالتی تشخیص داده نمی‌شد. حالا باید دید مدیران این باشگاه جنم و جربزه به دادگاه کشاندن رسانه عربی را دارند یا آخر زورشان، شکایت از فرید بهزادی کریمی است که درست یا غلط فقط حرف دلش را زده. جواب امثال بهزادی را باید در زمین بدهید، اما مأموریت خارج از میدان برخورد با اتهام ارتشاست؛ آن هم درست در روزهایی که دارند سر تیم را بیخ تا بیخ می‌برند. آیا این جوهر و رمق را دارید؟»
