قلب ایران چگونه شکل گرفت
از «طهران» تا تهران
شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز): «تهران»؛ کلانشهری که امروز تمام دنیا آن را به عنوان «قلب ایران» زمین می شناسند، در روزگاری نه چندان دور دهی گمنام بود که مانند بسیاری از دههای امروزی جز برای اهالی شهرهای و دهستانهای اطراف شناخته شده نبود..
به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، «تهران»؛ کلانشهري که امروز تمام دنيا آن را به عنوان «قلب ايران» زمين مي شناسند، در روزگاري نه چندان دور دهي گمنام بود که مانند بسياري از دههاي امروزي جز براي اهالي شهرهاي و دهستانهاي اطراف شناخته شده نبود.. امروز در اقصي نقاط جهان هرجا که نام ايران بيايد، تهران نيز به عنوان پايتخت اين کشور اسلامي مورد توجه است و در معادلات طراز اول بين المللي جايگاهي ويژه دارد .اما چه شد که طهران، تهران شد. دهي در مجاورت يک شهر باستاني شناخت تهران از نظر فرهنگي، سياسي، اقتصادي و ... کار مشکلي است. اين شهر در شمال شهر ري و از جنوبي ترين نقاط قصران 1 بوده است. تهران دهي گمنام در شمال شهر باستاني ري، که زماني از کهن بنيادترين شهرهاي مشرق زمين بوده قرار گرفته و شمال آن بلنديهاي البرز و قصران نام داشت و تهران يکي از روستاهاي جنوبي آن به شمار مي رفته است.
«طهران» در مسير تهران
نگارش نام تهران، به صورت طهران تا همين سالهاي اخير، رايج بود. ياقوت حموي 2 تاريخ نويس مشهور با اينکه طهران را به کار برده، اين کلمه را عجمي دانسته، فرهاد ميرزا قاجار تهران را با «ط» آورده، اما علي قلي ميرزا اعتضادالسلطنه، نگارش تهران را با «ت» ترجيح داده است. با اينکه در دوره رضاشاه املاي تهران رسميت يافت، تا مدتها برخي نويسندگان طهران مي نوشتند. کسروي3، تهران را به معناي «جايگاه و سرزمين گرم و مرکب از دو جزء ته (گرم)، و ران (جا)، دانسته و روي هم رفته آن را «گرمگاه»، معنا کرده است.
پايتخت شدن اين ده گمنام
به دلايلي مختلف آقامحمدخان، سرسلسله قاجاريه، تهران را به عنوان پايتخت انتخاب نمود و تهران، شکل و سيماي شهري يافت. پس از آوردن آب کرج به تهران، و افزايش مهاجرت به اين شهر و ازدياد جمعيت در آغاز سلطنت ناصرالدين شاه، اين شهر، کفاف جمعيت جديد را نمي داد. کاخها و بناهاي ديواني، خانه هاي اعيان و اشراف، مساجد و اماکن مقدسه و باغها، بخش اعظم اين شهر را فرا گرفته بودند و ضرورت تحول در بافت شهري، کاملاً محسوس بود. 
حركت شتر نقاره در يكي از خبابانها نمايي از خيابان پهلوي (وليعصر در اواخر دوره قاجار تقاطع خيابان تخت جمشيد (طالقاني) -1307عصر) سپس، تصميم گرفته شد تا برج و باروها را خراب و حصارها و دروازه هايي جديد برپا کنند و بدين ترتيب، تهران جديد يا «دارالخلافه ناصري» در محيطي وسيعتر از تهران قديم، به وجود آمد. دور شهر را خندق کنده، و دوازده دروازه ساخته شد. از اين رو طهران، موسوم به «دارالخلافه ناصري» گرديد. ميرزا محرم خليفه مدرس، ماده تاريخ آن را چنين سروده است: طبع محرم با دل شاد از پي تاريخ گفت جاودان با فر يزدان باد شهر ناصري منبع: ماهنامه الکترونی بهارستان
