کرزی نمی خواهد مرغ عزا و عروسی باشد

به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، پس از افتتاح دفتر سیاسی طالبان در قطر که به سفارش اکید کاخ سفید صورت گرفت، حامد کرزی در بیانی گفتگوهای صلح میان کابل و واشنگتن با طالبان را به حالت تعلیق در آورد تا بدین طریق مخالفت خود را نشان دهد. سپس کشتار کارمندان دولتی توسط طالبان را به دستور مستقیم خارجی ها مطرح کرد تا یکبار دیگر در ظاهر مخالفت خود را با این اقدام خودسرانه غرب نشان دهد. اما این تغییر موضع جناب کرزی برای چیست؟ آنچه مسلم است این پشتون با فرهنگ اما بلاتکلیف که آمریکاییان در سال 2001 پس از بیرون راندن طالبان او را بر سر کار گماردند، تصمیم ندارد امروز مرغ عزا و عروسی باشد؛ نمی خواهد همچون نخست وزیر دست نشانده آمریکایی ها در ویتنام جنوبی، بین سال‌های 1974-1975، همچون جامه‌ای کهنه به دور افکنده شود. از این رو بی درنگ پس از اعلام خبر گشایش دفتر طالبان در دوحه، اعلام کرد که مذاکرات جاری با آمریکا را برای تدوین معاهده امنیتی میان دوکشور معلق می سازد. در روز 15 ژوئن، حامد کرزی همه شخصیت‌های مهم کشوری و رهبران پیشین را به ارگ ریاست جمهوری دعوت کرد و از آنها قول گرفت که با گشایش دفتر طالبان در دوحه مخالفت نکنند، چرا که از دید او بهتر بود گفتگوها با این گروه در جایی انجام شود که همسایه پرنفوذش پاکستان، نتواند آنها را کنترل نماید. رییس جمهور بر این باور است که آمریکا و قطر خواهند توانست طالبان را وادار به محترم شمردن قانون اساسی بکنند. اما در روزی که ناتو در کابل حفظ امنیت افغانستان را به نیروهای داخلی می سپرد، دو رخداد به این کار خدشه وارد آورد که یکی حمله نافرجام به محترم محقق بود و دیگری همین گشایش دفتر و نصب تابلوی "امارت اسلامی افغانستان" بر درب آن. که به نوعی توهین به کرزی به شمار می آید؛ به ویژه این که آمریکا خبر داد نماینده ویژه خود برای افغانستان و پاکستان- "جیمز دابینز"، را برای گشایش این دفتر می فرستد، که این خود نشان می‌دهد که آمریکا طالبان را به عنوان مخاطبان برابر بشمار می آورد. این در حالی است که آمریکا همواره گفته بود گفتگوهای صلح باید میان خود افغانستانی ها انجام گیرد. خبر گشایش دفتر طالبان در دوحه و گفتگوها در آینده با آمریکا، کسی را شگفت زده نکرد زیرا تماس‌های بسیاری از سال‌ها پیش، چه غیر مستقیم از طریق کشورهای دیگر چون کانادا و چه از راه دیدارهای پیگیر با جناح‌های مختلف افغانستان در "شانتی یی"- در نزدیکی پاریس، انجام گرفته بود ؛ اما این تماس ها تاکنون غیررسمی بود و برملا کردن آن نشان می دهد که طرفین چارچوب بده وبستان‌های خود را مشخص کرده‌اند؛ آنها می خواهند به افکار بین‌المللی بگویند که صلح در دسترس است. این درحالی است که یک مقام رسمی آمریکایی می گوید "راه دشوار خواهد بود". اما واقعیت این است که آمریکا و متحدانش از جمله فرانسه، بدین ترتیب منافع مردم افغانستان را فدای آشتی می کنند. حامد کرزی هم که خود را کنار گذاشته می بیند، می خواهد بگوید که تازه این سیاست بازی را کشف کرده است. کرزی صاحب هم اگر مخالفت می کند بدین دلیل است که می خواهد بگوید: ما بیش از هر کس در جهان خواستار صلح هستیم چرا که بیش از ۳۰ سال در جنگ بوده ایم. اما امروز یک نفر یک علامت صلحی از سوی طالبان به ما نشان دهد که آنها آماده محترم شمردن قانون اساسی افغانستان هستند که در آن موازین دمکراسی رعایت شده است. رییس جمهور که نمی خواهد فردا بدنام شود اینگونه جلوه می دهد که «چگونه می‌توان به یک گروه تروریست مشروعیت داد»؟ درحالیکه پیش از این موافق افتتاح چنین دفتری بود. اما کرزی طی این دوازده سال دانسته که سرنوشت مردم افغانستان برای آمریکا اهمیتی ندارد و آنچه را که بخواهد برای حفظ منافع و رسیدن به مقاصدش انجام می دهد، پس بهتر است حفظ ظاهر کند تا لااقل نزد ملت خود شرمنده نباشد و از طرف دیگر در مقابله با سیاست های کاخ سفید هم قرار نگیرد.