نیما هاشمی کارگردان : بازیگران سینما با تیاتر قهر نکردند

نیما هاشمی تهیه کننده وکارگردان نمایش باغ آلبالو که در اردیبهشت ماه سال 1402 در عمارت ارغوان با بازیگرانی همچون مریم امیر جلالی ، امید زندگانی ، افشین سنگ چاپ به صحنه رفته است درباره این نمایش و حضوراین بازیگران بعد از مدت ها در صحنه تیاتر این گونه گفت: دلیل اصلی اینکه دیگر بازیگران چهره در تیاتر ها مثل سابق حضور ندارند حداقل 80 درصد بحث مالی کار هست.

هاشمی در ادامه گفت : بازیگران سینما اکسرا شغلی به جز بازیگری ندارند و باید حق داد که دیگر مثل سابق کسی توان این رو نداره که برای تیاتر تایم بزاره چون یک تیاتر حتی بیشتر از یک فیلم سینمایی زمان میبرد و حداقل یک پروژه خوب نیازمند شش ماه تمرین است ، حال این وسط یک والی پیش میاد که خوب هزینه شش ماه تمرین رو میگیرن و در جواب باید بگم خیر زیرا این روز ها هیچ تیاتری انقدر فروش ندارد که بشود این کار رو انجام داد پس در نتیجه بازیگران سینما با تیاتر قهر نکردند و اگر قهر کرده بودند هیچ وقت برای حمایت به عنوان مهمان ویژه تشریف نیاوردن فقط واقعا مالی خوبی دیگر ندارد که بشود هزینه های زندگی را تامین کرد و همان طور که گفتم زمان زیادی هم میبرد و منطقی هست به جای تیاتر به سمت سریال ، تله و سینمایی روی بیاورند.

دلیل انتخاب متن باغ البالو چه بود ؟

متن باغ البالو یکی از با اصالت ترین و شناسنامه دارترین متن های است که همه ما میشناسیم و خیلی از دوستان باغ البالو را به عنوان کار اخر انتخاب مبکنند به علت شخصیت پردازی سنگینی که داره و خط داستانی فوقالعاده که به بهترین شکل ممکن انتون چخوف این کار رو انجام داده ونوشته.

بازیگران کار به چه صورت بود آیا همگی پیشکسوتان سینما و تیاتر بودند ؟

خیر در این کار هم مثل کار های قبلی ما از کار اولی در کنار پیشکسوتان استفاده شده من به شخصه اعتقادم این هست که با هر پروژه افراد جدید وارد این عرصه شوند که واقعا استعداد دارند به عنوان مثال در کنار پیشکسوتانی چون مریم امیر جلالی در نقش صاحب باغ امید زندگانی در نقش لوپاخین ارتین نجفی رو داشتیم که کارو اولی بودند و یا کیوان هاشمی از بزرگان تیاتر .

نظر مردم درمورد کار چه بود ؟

این اثر دو شب به صحنه رفت که من دوست داشتم تعداد شب های بیشتری رو داشته باشیم اما خوب بنا به شرایط قرارداد با سالن و بازیگرا امکان پذیر نبود اما در همان دو شب مردم به قدری راضی بودند که بعد از اجرا تشویق ها تمام نمیشد و حتی مردم تعدادی به علت این که ظرفیت صندلی ها پر شده بود بر روی دشکچه بر روی زمین و راه پله ها نشته بودند و خداروصد هزار مرتبه شکر پروژ عالی شد.