اندر حکایت انتخاب وزیر خارجه آمریکا برای ایران

تیلرسون در حدود چهل سال فعالیت حرفه‌ایش فقط در یک شرکت کار کرده است، اکسون موبیل. نه سابقه دولتی دارد نه سابقه دیپلماتیک، اما با بسیاری از سران کشورها دیدار کرده و قراردادهای بسیاری را در بسیاری از کشورهای دنیا منعقد کرده است. خود اکسون موبیل هم دست‌ کمی از یک کشور ندارد؛ یک شرکت ۳۷۰ میلیارد دلاری که صنایع نفت و گاز، ساختمان، تکنولوژی، بازاریابی، فروش، منابع انسانی و بسیاری دیگر از بخش های صنعت و تجارت در حداقل پنجاه کشور دنیا حضور دارد. تیلرسون به عنوان یک مذاکره کننده ماهر و موفق شناخته می‌شود. پله‌های ترقی را در اکسون موبیل یکی یکی طی کرد تا در سال ۲۰۰۶ بر بالاترین سمت آن تکیه زد. اکسون موبیل یکی از موفق‌ترین شرکتهای آمریکایی در دهه‌های اخیر بوده و باید این موفقیت را به حساب تیلرسون هم نوشت. او مطمئنا می‌داند چگونه مذاکره کند و قراردادهای پر سود ببندد. به قول دونالد ترامپ او "بازیگری در سطح جهانی است." کسی زیاد نمی‌داند تیلرسون درباره ایران چه فکر می کند، مصاحبه نه ماه پیش او با سی‌ان‌بی‌سی یکی از معدود اظهار نظرهای علنی او درباره ایران است: "شرکتهای آمریکایی مثل ما هنوز قادر نیستند در ایران کسب و کار کنند، بسیاری از رقبای اروپایی ما فعالانه در ایران کار می کنند. من نمی دانم که آیا این الزاما به ضرر ما هست یا نه. تاریخ ایران، از نظر سرمایه گذاری خارجی در گذشته، شرایط آنها همیشه چالش برانگیز بوده است، بسیار دشوار. به همین دلیل ما هیچوقت سرمایه گذاری بزرگی در ایران نداشتیم. و من نمی دانم آیا امروز ایرانی ها تفاوتی کرده‌اند یا نه. ما باید منتظر بماینم و هیچ قراردادی هم بسته نشده است. اما من مدتها پیش این را یاد گرفته ام که بعضی اوقات اولین بودن الزاما بهترین حالت نیست. باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا راهی برای شرکت‌های آمریکایی باز می شود یا نه. ما مطمئنا آن را بررسی خواهیم کرد چون ایران کشوری با منابع عظیم است." شاید به همین دلیل هم شرکت اکسون در سال ۱۳۹۳ از طریق یک شرکت حقوقی در ایران برند تجاری خود (انرژی اینجا زندگی می کند) را به ثبت رسانده است. به هر حال تیلرسون با تحریم مخالف است، اهل معامله است و می‌خواهد هر حوزه نفتی و البته گازی بلااستفاده را به بهره برداری برساند. شاید بر خلاف تصور، انتخاب او برای ایران، یا حداقل برای صنعت نفت ایران، خبر بدی نباشد.